nedir? siz nasıl mücadele ediyorsunuz bu illetle? bazen ben afedersiniz b*kunu çıkarıyorum. bana bir yol gösterin, yoğun dönemler geliyor yıllık izin öncesi, tatile laptopla gitmiyim :( yıllık izin, yıllık hüzün olmasın!

(bkz: procrastination)


 

1- disiplin
2- her şeyden arındırılmış çalışma ortamı (düz duvara bakan bir masa dışında bir şey göremeyeceğiniz çalışma ortamı, kulağınızda dinlemek için değil sadece etraftaki sesleri bastırmak için kullanılacak kısık sesli bir müzik çalar ve masa lambası)

angelofdeath

bununla ilgili bir kitap vardı, 15 dk prensibi diye..

yapmanız gerekenlerin listesini mi yapacaksınız, düşünecek misiniz artık nasıl isterseniz, bir organize olun. bunun icin urgent/important tablosunu kullanabilirsiniz. yani yapmanız gerekenleri "önemli acil / önemli acil değil/ önemli değil acil/ önemli değil acil değil" olarak dört kategoriye böleceksiniz. hem önemsiz hem acil olmayanları en sona bırakarak teker teker yapacaksınız, yaptıgınızın üstünü çizeceksiniz.

neyse, 15 dk prensibine gelince, en geciktirdiginiz işi ele alın. onun üstüne sadece 15 dk ugrasın. sonra bırakın. ertesi gün ya da bir sonraki girişiminizde 15 dk daha. baktınız, daha yapasınız var devam edin. yoksa, bırakın o anlık. bir çok iş sandıgınızdan daha kısa zamanda bitecek aslında, o strese hic değmez.

sopiro

www.amazon.com

güzel kitap tavsiye ediyorum.

ency

@angelofdeath ofis ortamımı değiştirmem mümkün değil ne yazık ki. ve 5 kişinin olduğu bir ofiste ve sesler arasında çalışıyorum.

kendi mantığımla çözüm yolları aramaya çıktım ya da sepeblere yoğunlaşmayı denedim:
- kulaklık aldım, kulağı kapatan cinsten hatta mümkün olduğunca sesleri kessin diye. ama bu sefer de insanlar bana bişeyler söyleyince duymadığımdan şikayet etmeye başladı. artık pek kullanabildim kulaklığı. telekonferanslarda bile ofisteki sesten etkilenerek ve zorlanarak giriyorum açıkçası, o yüzden kulaklıktan çok ümitliydim.
- listelerle (to do, task) çalışıyorum, öncelikler veriyorum, checklist yapıyorum, biten işleri işaretliyorum. ama her zaman bunlara da bakamıyorum. günümün yarısı masamdan uzakta geçiyor bazen. aklımdan çıktığı zaman bir daha hatırlamak zor oluyor...
- bazı işler de başka kişilere takılıyor. uzun zaman o kişiden ısrarla cevap alamıyorum. unutuyorum gidiyor, sonra o kişiden cevap geldiğinde de bu sefer benim eski hevesim kalmıyor o işi yapmaya, erteliyorum.

loveinaflipbook
1

mobil görünümden çık