bana araba kullanirken degilde tren yada metro beklerken arkadan birileri iticekmis gibi gelir hep o yuzden arkada beklerim genelde oturmamak pahasina.. manyaklarla yasiya yasiya 3.sayfa haberleri falan okuya okuya bu hallere geldik heralde:)
araba konusuna gelince.. ilk kullanmaya basladigimda bendede vardi oyle bisey ya ben kontrolu kaybedicem ya insanlar ustume cikicak diye bir tedirginlik vardi.. sizinkide zamanla gecer.. ama gecene kadar siz yinede fazla hiz yapmayin :)
Acemi degilim aslinda, ilk zamanlarim degil yani, belirli zamanlarda aklima gelebiliyor bazen elimde olmayan nedenlerden dolayi, guzel seyler dusuneyim di mi:)
kendine guvenirsen korkun falan kalmaz emin ol.. guven kendine;)
Kendime guvenim sonsuz, o yuzden hala yasiyorum:)
not: metro gelirken on taraflarda durmak zaten ister istemez daha riskli bir durum:)
bence orange coffee ile ttg birbirine yaklaşmasın :)
@ermanen, dev ekran bir tv karşısında direksiyonla bir araba yarışı oyna, dilediğince yoldan çık, arabalara çarp, kaos yarat, tüm enerjini boşalt oraya derim ben.
150km/s ile virajda savruldum ve büyük bir kaza yaptım. Yolda güçlü bir araba gördüğümde kapışırdım, virajlara limitlerde girerdim, hatta kontrollü olarak kaymasına izin verirdim.
Şu an ödüm bkuma karışa karışa giriyorum virajlara, araba her an altımdan kaçacakmış gibi geliyor, kaç sene oldu hala atamadım üstümden bu korkuyu.
Bilimsel adı var mı bilmiyorum ama geçmiyor bu korku, can kıymetli...
180le viraja dalıp araca tam 540 derecelik açı yaptırdım.
şimdiye dek irili ufaklı 6 kaza yaptım aracın şasesini yoğurduğum dahi oldu, üç defa ölümden döndüm vs vs.
hala, özellikle tek başıma kullanırken, kalp atışlarımı hızlandırmadan edemiyorum. bariz yanlayan aracın içinde kahkahalar atmadan, oversteeringin understeeringin uçlarında kullanmadan edemiyorum. araçta biri varken ya da trafikteki diğer sürücüleri korkutacakken oldukça sakinim ama bir başıma kaldım mı inanın kendimi zaptedemiyorum.
neyse lafı uzatmayayım tüm bunlara ragmen 200le dümdüz yolda giderken şimdi ben bu diresiyonu tam tur çevirsem kaç takla atarım ulan diye düşünürken kendimi terlemiş buluyorum, insanın aklında daima boyle sapıklıklar oluyor. uçurum kenarında ulan atlarım ben burdan diye debelenmek ya da bahsettiklerin...
oluyor. mesela sol seritten giderken, orta bariyere fazla yaklasmisim ve carpacakmisim hissine kapiliyorum hizli bir sekilde virajlara girerken. birkac saniye sonra geciyor, epey urkutucu bir duygu oldugunu eklemeliyim.