çok muhtaç değilsen düşünme derim ben. kapı kapı dolanıp kredi kartı veya bireysel emeklilik filan satmanı isteyecekler, üstelik kendi müşteri portföyünü kendin oluşturman gerekecek. satışın en pis alanı bunlar.
ama çok işe ihtiyacın varsa düşün. birkaç sene sonra bakarsın bankacılığa geçersin.
her işte çalışılır. senin hayattan beklentilerin belirler çalışıp çalışmayacağını. kariyer hedeflerine uyup uymaması üzerinde durmalısın.
bankacılık her zaman sıkıntıdır. bireysel bankacılıksa daha da sıkıntılıdır. eğer gerçekten bankacı olmak istiyorsan ve bunun için kariyerin boyunca akşam eve geç saatlerde dönmeyi, sosyal hayattan geri kalmayı, üç kuruşa sahip -ya da değil- beş para etmez adamların kaprislerini çekmeyi göze alabiliyorsan ya da daha iyi bir alternatifin gerçekten yoksa değerlendirilebilinir elbet. tecrübe her zaman iyidir ama zaman da bir o kadar hızlı akıyor.
