sürekli 24 saat yalnızlık iyi bir olabilir mi?
kendini kandırma evet. insan bazen yalnız kalmak istiyor genelde etrafında çok insan olan insanlar ister bunu.
ben yalnızlığı sevmiyorum mesela. sanırım yalnız kaldığımdan.
hayır bence kandırma falan değil, yalnız olmak güzel şeydir ama bazı insan yapısı gereği hoşlanmaz o kadar.
üst düzey bi iletişim insanın varoluşsal olarak en önemli ihtiyacı diye düşünüyorum. bunu elde edemeyen insan yalnızlaşır. bunu sadece bir kaç kişide bulabilen insan da yalnızlaşır. ancak iletişim kalitesini kafanıza takmıyorsanız yalnız kalmaz kalabalıklarda aynı şeyleri duyup aynı şeyleri paylaşırsınız. dolayısıyla yalnızlık doğru insanlarla yalnız kalındığında anlam bulur.
insan yalnizligi sever tabi ki.
kendini kandirma yok, sadece yalniz kaldiktan sonra fark ediliyor yalnizligin sevildigi, kotu bisey olmadigi.
yalnız kalmakla yalnız olmak başka şeyler, yalnız kalmayı severiz ama yalnız olmayı sevemeyiz.
kısaca eğer yalnızlık bir seçim ve geçiciyse çok keyifli olur ama bir mecburiyet ve süreklilik olduğundaysa çekilmez.
yalnız kalmayı sevdiğinizi kabullendiriyorsunuz kendinize aslında.
Her sene 4-5 ay yalnız kalıyorum.Kendimce;
Pozitif yönleri:Kendinden başka kimseden sorumlu değilsin,istediğin saatte istediğin yerde olabiliyorsun,kafanı dinliyorsun,eve arkadaşların dışında kimse gelmediği için derleme-toplama derdi yok.
Negatif yönleri:Yemek problemi,istediğin zaman muhabbet edebilecek birini bulamama,bazen de nedeni bilinmeyen karamsarlıklar,şefkat eksikliği.
Velhasıl kelam her hafta 5 gün ailemle,2 gün yalnız geçirmek gibi bir imkanım olsa süper olurdu ama uzun süreli yalnızlıklar insanın içini daraltıyor.
sevmek değil ama zaman zaman insanın yalnızlığa ihtiyacı oluyor. özellikle de normalde yalnız kalamıyorsa. aynı şekilde de sürekli yalnız olan birisi de insanlarla vakit geçirmeyi özlüyor. ikisinin dengeli olması gerek.
eskiden yalnızlığı severdim, hatta hep tek başıma yaşamanın hayallerini kurarak geçti okul hayatım. şimdi yalnız yaşıyorum ve aşırı bunalıyorum. gerçi yaşadığın yere de bağlı. bir anda en işlek semtten şehre daha uzak bir yere yerleşince de olmuş olabilir ama hepsi birlikte bana pek de iyi gelmedi maalesef.
yalnız kalmak isteyip de bir süre yalnız kalmak güzeldir, kafa dinlersin. sürekli yalnız olmak zorundaysan iğrençtir.
aynı şeyi yukarıda @lunedor da yazmış zaten.
Yalnızlığın içini neyle dolduruyoruz peki? En son İstiklal'de mecburiyetten çırpınırken düşeceğimi hissetmiştim mesela. Şimdi bu çeşit bir yalnızlığı nasıl seveyim ben? Geldim koca gün de çıkamadım yataktan. Bulantıvari bir hesaplaşmaya girmiyorum ama yalnızlık biraz "yakın" kavramını andırıyor. Baba, anne gibi. Bazen seviyorsun bazen sevmiyorsun; ama istem dışında hayatının içinde olmasına, reddetsen de, karşı koyamıyorsun. Öyle de bir şey.
meraklısı değilim de merak ettim ben niye tik almadım? yani almayayım canın sağolsun da sebebi nedir? :)
unutmuşum ya tik kurban olsun amk:)
eyvallah yani zaten yalnızız malum bir de tik esirgemeyelim lütfen ama :P
yalnızlık ve konuyla ilgili şöyle bir dizeler grubu var konuya katkısı olması açısında;
yalnızlık güzeldir
yalnızlık içgüdüseldir
yalnızlık savaş cesetlerinden arda kalan sessizliktir
yokluğun en ıssız beldesidir
bedenim şikayet etse de
ruhumun ülkesidir.