mesela şimdi legend of korra'yı izledim. katara'yı yaşlı gördüm, "abim ve arkadaşları öldü" dedi ya. içim cız etti anasını satayım. vay be, dedim. onlar da yaşlandı, bir gün biz de yaşlanıcaz. etrafımızdaki herkes ölecek dedim. içim bi kötü oldu ki sormayın yav.
sadece bu da değil tabi ve tabi ki. godfather part 3'te, toni corleone'nin şu meşhur sicilya şarkısını söylediği sahne var en basitinden. ulan orda da içim cız ediyor. michael geçmişi hatırladıkça "michael da yaşlandı lan. biz de yaşlanacaz. geçmişteki hatalarımız peşimizi bırakmayacak, hep bir şeylerden pişmanlık, bir şeylere özlem duyacağız" gibi duygular bürüdü içimi.
hele hele şu incideki, senenin en beğenilen entrylerinde "çocukluğumla karşılaştım bugün" muhabbeti vardı ya. bilye oynayıp, atari salonlarına, mahalle maçlarına gidiyordu. yitip giden çocukluğum aklıma geldi anasını satayım. bir daha asla o günlere geri dönemeyeceğimi hatırladım. yine kötü oldum.
bu yukarıdaki gibi milyonlarca şey var yav. gözlerim dolu dolu oluyor, öyle duygusal bir tip değilimdir pek. ama ölüm, yaşlılık ve yalnızlık konuları kafamı öyle kurcalamaya başladı ki (daha 23 yaşındayım bi de) zor tutuyorum kendimi. ne annemin, ne babamın ne de kardeşimin yaşlanacağını, öleceğini kabullenemiyorum kabullenmek istemiyorum. elimde de değil ya, kendimi buna karşı öyle de güçsüz hissediyorum ya, en çok koyan da o sanırım.
yav sokakta yaşlı bir adam görünce "la bu adamın da 60 sene önce benim gibi hayalleri vardı. şimdi bu hallere düşeceğini hiç düşünmüş müdür acaba" diyorum. siz hesabın edin üzerimdeki ağırlığı.
bir ben böyleyim demi. ne olabilir ki ruh sağlığımdaki bu bozukluğun ismi.
sadece bu da değil tabi ve tabi ki. godfather part 3'te, toni corleone'nin şu meşhur sicilya şarkısını söylediği sahne var en basitinden. ulan orda da içim cız ediyor. michael geçmişi hatırladıkça "michael da yaşlandı lan. biz de yaşlanacaz. geçmişteki hatalarımız peşimizi bırakmayacak, hep bir şeylerden pişmanlık, bir şeylere özlem duyacağız" gibi duygular bürüdü içimi.
hele hele şu incideki, senenin en beğenilen entrylerinde "çocukluğumla karşılaştım bugün" muhabbeti vardı ya. bilye oynayıp, atari salonlarına, mahalle maçlarına gidiyordu. yitip giden çocukluğum aklıma geldi anasını satayım. bir daha asla o günlere geri dönemeyeceğimi hatırladım. yine kötü oldum.
bu yukarıdaki gibi milyonlarca şey var yav. gözlerim dolu dolu oluyor, öyle duygusal bir tip değilimdir pek. ama ölüm, yaşlılık ve yalnızlık konuları kafamı öyle kurcalamaya başladı ki (daha 23 yaşındayım bi de) zor tutuyorum kendimi. ne annemin, ne babamın ne de kardeşimin yaşlanacağını, öleceğini kabullenemiyorum kabullenmek istemiyorum. elimde de değil ya, kendimi buna karşı öyle de güçsüz hissediyorum ya, en çok koyan da o sanırım.
yav sokakta yaşlı bir adam görünce "la bu adamın da 60 sene önce benim gibi hayalleri vardı. şimdi bu hallere düşeceğini hiç düşünmüş müdür acaba" diyorum. siz hesabın edin üzerimdeki ağırlığı.
bir ben böyleyim demi. ne olabilir ki ruh sağlığımdaki bu bozukluğun ismi.
bahar depresyonu. ben de müzdaribim aynı sorundan.
shyzore
yaşlandığını fark etmişsin...
sui
1