Şimdilik balkonuma yemek yemeye gelen kedilerle idare ediyorum, onları seviyorum, su, yemek veriyorum. Ama eve de almak istiyorum. Tekrar kaybetmek korkusu yüzünden alamıyorum.
Siz nasıl yapıyorsunuz? Evden hiç çıkarmıyor musunuz?
Şöyle ki; 3 kedim sokaktan gelme. İlk ikisi bize yamandıklarında zaten yetişkindiler ve yaşadıkları dönemde bahçe içinde bir sitede oturuyorduk. Sokak kapısının altından girip çıkabiliyordu kedicikler. Dolayısıyla gün içinde dışarıda oynarlar, yorulup acıkınca da geri dönerlerdi. 3. sokak menşe'li kedimi ise minicikken sokakta bulduk, apartman cadde kenarında, kediciğin öyle güvenli bir şekilde gezeceği ortam olmadı. Dolayısıyla evde yaşıyor. Bunlar haricinde iki adet cins kedimiz oldu, onlar zaten hiç sokakla tanışmamış oldukları için ev hayatı sürdüler.
adı üzerinde sokak kedisi.
iki kedimden biri yavruyken bana geldi. diğeri de sokak pisiliğinden ev pisiliğine geçiş yapan annesi tarafından evde doğuruldu. hayatlarının bir döneminde 6 ay kadar sokakta yaşadılar mecburiyetten. ama bu dönemde ev yüzü hiç göremediler. şimdi veterinere giderken sepetle bile çıksalar sokaktan korkuyorlar. sokak kapısının açıldığını görünce kaçıyorlar. sokak fikrinden pek hoşlanmadıkları açık.
İki kedim var, ikisi de yavruluktan itibaren evdeydi. Yetişkin olduklarında bahçeli eve taşınınca dışarı salmaya başladık, gidip geliyorlar. Hareket ettikleri için daha mutlular artık. Etraf güvenliyse, kediler de alışıksa geliyorlar. 2 senedir dışarı çıkıyorlar, gelmedikleri olmadı hiç.
bizim mualla öyle yaşıyor. yemeğini dışarıda yiyor, tuvaletini yapıyor, zaten yaşı da 6-7 oldu o yüzden kalan tüm vaktinde salonda uyuyor. dışarda yemeğini başka kedilere karşı savunuyor, hepsini dövüyor, cama başka kedi yanaştırmıyor. bazen gidip bi süre gelmeyince tabi ki korkuyoruz. yıllarca bakıp beslediğimiz bir sürü hayvanı ezdiler sonuçta. ama mualla çok akıllı çıktı, kendini korumasını çok iyi biliyor. biz alıp çıkarmasak da o açık camları gayet güzel kollayıp istediği zaman girer istediği zaman çıkar. sabah bi bakmışsın yanı başında mırlıyor :)
herşey kaybolacak, herşey yokolacak, önemli olan varken nasıl zaman geçirdiğin. ben muallayı 7/24 eve hapsetsem de sonunda ölecek (belki ben önce ölürüm hehe) yapacak bişi yok. ölücez diye yaşamamak olmaz. herhalde en iyisi bu seçeneği ona bırakmak. kimi kedi hiç eve girmek istemez. kimisi de girdi mi atamazsın. belki geri çıkmak istemeyecek.
bi de çiftleşme dönemi çok teferruatlı bişi, genelde o dönemlerde kayboluyorlar ve akılları bi karış havada olduğu için ya başlarına bişi geliyo, ya da bir yerden diğerine sürükleniyolar. o yüzden mümkünse kısırlaştırmak en iyisi.
ama mualla gibi kedi görmedim hiç. dışarıda bir vahşi, beni bile sokakta görünce yabancılar, evde kucak pisisi mırmımrırmrırmrırır :)
Evde doğdu, annesi yanından attı ve daha sonra biz aldık. Başta araba seslerinden bile korkuyordu, sürekli içeride durmasının onun için iyi olmayacağını düşündük, kucağımızda bahçeye çıkarırdık. Annelerin babaların çocukların ilk emeklemesini izlemesi gibi biz de onun bahçeye adım atmasını, tedirginliğini falan izledik. Şimdi evden canı istediği zaman çıkıyor (bahçeye-apartmana)istediğinde gelip kapıya götürüyor, biz yoksak kendisi kapı koluna uzanmaya çalışıyor ama dışarıda saldırgan kediler falan varsa ya da köpekler bekletiyoruz.
1 yaşına basmak üzere, şimdilik bildiği yerlerde oluyor, uzaklaşmaya başladığında mutlaka birisi balkondan bakıyor, mesafeyi aşarsa birileri peşinden gidiyor. Küçük çocuk gibi birisi peşinde sürekli.
Ne kadar geç saate kadar dışarıda kalsa da yatmadan geliyor, umarım bu alışkanlığı devam eder.
4 kedim oldu, hepsini 1 yaşına geldiklerinde yavaş yavaş bahçeye alıştırdım. aynı senin dediğin gibi önceleri eve dönüyorlardı, sonradan hepten bahçede, sokakta yaşamaya başladılar. son baktığım kedi bana çok bağlıydı ama, eve dönmesede beni sokakta görünce eve kadar bırakıyor sonra yine sokağa dönüyordu. (nasıl bir sorumluluk sahibi kediymiş valla)
evet duygusal sıkıntı oluyor eve dönmediklerinde. ama eminim ki bahçede çok daha mutlular.
şu an beslediğim kedi öyle gir çık hayatı yapıyor halinden pek memnun sanırım aslında çok aramana gerek yok bildiğin gibi kediler çıkarcı hayvanlardır işleri düşünce g.tüne baka baka döner. ben bu zaamana kadar bir çok kedim o şekildeydi gir çık yapıyorlardı sorun yaşamadım bu zaman kadar o genelde kedinin karakteriylede alakalı kendisini sokakta güçlü hissederse orada kalacaktır
bir kaç taktik (her kedide işe yaramaz) bahçeye birlikte çıkın biraz oynayın orada (baya köpek gibi) sevin falan yastık v.s tarzında birşeyler koyun oralara bir kap mama'da oraya bırakın kısacası ev içindeki hayatının kopyasını bahçeye çıkartın bir kaç sefer birlikte çıkın öyle kaçma girişiminde bulunursa tutun her seferinde onu yaparsa ev içinde yok mulayim mulayim birazda burayi gezeyim havası varsa istediği gibi yapabilir.
kimseye tik yoksa ben de benimkini istemem :) bu kaçıncı oluyor böyle, kazığa oturtacak beni ahali. yapmayınız. pliz.
ben cinsiyet ayrimi yapacagim. benim disi ve ameliyatli kedim 6 yasinda, sokaktan yavruyken almistim. ilk 2 sene 2.katta oturdugumdan hic disari cikamamisti, sonra gecen 4 senede 2 ev degistirdim, ikisi de giris kati ve disari cikmasina izin verdim, gunduz cikar, aksam ben arabayla eve gelirken beni bulur, birlikte eve gireriz. arada gene eve alistirdigim 2 erkek kedi oldu, erkeklerin gozu hep disarda ve bir sure sonra eve ugramaz oldular. hep kiz pesindeler:) belki de daha cok kavga ediyorlar ve olduler bilemiyorum, uzucu ama durum bu. gene de onlari eve hapsetmeyi istemezdim...