Bloglar bunu için var. Ayrıca, senin için büyük önemli acı dolu çılgın bir olayı gelen geçenin okuyup mynet okeye falan dönmesi kadar iyileştirici bir şey yok ;)
ben yıllarca tuttum günlük.
şimdi ajandama ufak notlar alıyorum.
ajandaya ufak notlar almanın en güzel yanı; soyut takılmanız durumunda hakikaten kimsenin bir şey anlayamayacak olmasıdır. fakat bazen fazla abartıyorum. öyle ki neden bahsettiğimi kendim bile anlayamıyorum ahah..
günlük tutarken yazdıklarımdan çok utanırsam soyut yazardım. ya da ilgili kişiyi şifrelerdim. ama sonra çok da umursamamaya başladım, nasıl olsa uzun yazıları kimse okumuyor diye :)
üniversitedeyken, aileden tırsıp aralara ders notlarını sıkıştırarak günlüğü ders notu defteri görünümüne sokup saklamışlığım da var gerçi. o takıp çıkarılabilen kitap kapaklarından bulup kamufle etmişliğim de oldu. ama sonra hakikaten umursamayı kestim.
çekinmek; çok çok derinde, aslında günün birinde okunma isteği nedeniyle yazan egoist günlük yazarları sınıfına dahil olduğumdan çekinmek sözkonusu bile değil :) zaten niye çekineyim; temelde toplumsal ve kanuni kuralların geneline uygun seyreden, gayet sıkıcı bir hayatım var. 20 yıl sonra okunması durumunda, vay annem ne kaltakmış denmesi ihtimali de beni şu an pek ilgilendirmiyor :) paso yalan söyleyen ya da aldatan ya da nebliym adam öldüren biri olsam kuşkusuz bu konuda farklı düşüncelerim olurdu; ya soyut takılmaya devam ederdim ya da hiç yazmazdım.
lök diye ölürsem bulunup okunma ihtimaline karşı tutmuyorum. aslında güncellemediğinde kendini imha eden dosya programı olsa ne güzel olur..ya da uzaktan imha..şuursuzca tutuklanan gazetecilerin fln da işine yarar. yoksa var mı öyle bişi?
yakın bir arkadaşım haftalık olarak tutuyor. o haftanın olaylarını kendince kurgulayarak yazıyor, kişilerin adlarını bazen değiştiriyor bazen de gerçekte olmayan kişileri olaylara dahil ediyor. bi iki sayfasını okutmuştu bana, günlük gibi olmasa da güzel bi şey, hoşuma gitmişti..
