Kulaklikla muzik vs gibi seyler yapamiyorum. Koridorun isigini falan aciyorum.
Hic mi korkmuyosunuz ya?
kapıyı kitleyince rahatım. ama bi gün açık bırakmışım mal gibi. bütün odaları gezdim bıçakla. bıçağım durur zaten başucumda.
ben de yalnız yaşamıyorum ama yalnız kaldığımda korkmuyorum. sanırım korkacak bi şey olmamasıyla ilgili bu. yani ruhani, şeytani şeylerden falan bahsediyosan insan inanmadığında zaten sallamıyor ve rahat oluyor :) ama hırsızlardan falan bahsediyosan onu bilemem :) yeterince korunaklı olduğumuzu düşündüğüm için o da konu değil.
alışıyorsunuz zamanla.
alışıyorsun zamanla.
alış zamanla.
Bende yanlız yaşıyorum. benim korkum kombiden gaz sızması,elektrik çarpması vb. durumlar onun dışında acil durumlarda kolay ulaşılabilecek bir cisim,bıçak vb şart.
tek başıma kalırken korktuğum hiçbir şey yok benim de. üstte de dendiği gibi, soyut kavramları sallamamaktan kaynaklanan... ama şu kulaklık mevzusunu ben de yapamıyorum. hani kapı çalar belki, yada ne bileyim, yangın çıkar da haberim olmaz gibi düşüncelerden o da..
ben yazlari genelde tek basima kalirim. yatagin altinda ulasabilecegim bi yerde bicak bulundururum. bisey olsa kullanacagindan degil ama en azindan gozdagi verirsin.
niye korkmak gereksin ki?
hem ışığı açık bırakmak işe yarayacak bir yöntem de diyil.
"eğer cidden korkulacak bi' durum olsa, evde bir başkasının olmasının faydası ne olacak? birden fazla kişinin korkması neye yarayacak? diğer kişi/ler korkmuyorsa bile korkunç bi' durumda korkmamaları size ne fayda sağlayacak?" şeklinde soruya soruyla cevab vermeyi denedim.
kulaklık ben de takmam. biri gelir bişey olur duyamam diye.
ben asama asama korkmamaya basladim. eskiden evde biri varken bile koridor isigi acik uyurdum, simdi tek basima karanlikta uyuyorum. kapiyi kitledigim anda da korkmaktan ziyade her seyi arkamda birakmis gibi rahatlama duyuyorum. yine de gaz vs. durumlari icin yatmadan mutfak kapisini hep kapatirim, bir de kapinin yaninda el altinda cekic bulundururum.
Sürekli sakin bi müzik çalıyor evde, gece de yatıp uyuyorum normal. En korkutucu şey hayati tehlike yaşadığın anlar. Kafamı çarpmıştım bi kere dolabın kenarına, görüntü falan karardı hep yere çöktüm bi 5-6 dakika kalkamadım, bilincim gider gibi olunca resmen yaşam mücadelesi vermiştim yani :)
biraz da kafanın meşguliyeti ile alakalı. çok yorgunsam ve düşünceliysem kütük gibi yatarım. işim gücüm yoksa aklıma türlü korkunç şeyler gelir korkarım. hırsız dan korkmam.
gazdan elektrikten de korkmam ama bir tanıdık anlatmıştı apartmanlarında bir kadın tek başınayken banyo da düşüp boynunu mu kırmış, kafasını mı çarpmış ne, yardım eden olmadığı için ölmüş gitmiş..
cinden, hayaletten fln korkarsam da dua okurum, uyuyamıyorsam tespih fln çekerim. ya da tv karşısında akıllı tv açıkken uyurum.
kapıyı bıle kılıtlemeden uyuyorum senelerdir. guvenlıgı olan bı yerde oturuyorsan korkulacak bı sey yok.
insani şeylerden korkmam, hırsız benden korksun asıl. cindir falan inanırım, herhangi bişey yaşamadım ama yaşadığımı sandığım oldu(belki de yaşamışımdır, sonuçta bilemen); ses duyma falan gibi. e normal yani yapacak bişey yok ben varsam o da var düşüncesiyle sakinliğimi korurum hep. inanmıyosan sorun yok, inanıyosan duanı sureni okuyup rahatlayacaksın. ışıkta uyunur mu yahu, hem çok rahatsız edici hem sağlıksız.
valla kendiliğimden korkmuyorum..kırk yılda bir içimi bir ürperti kaplarsa da korksam da biiir korkmasam da diyorum kendi kendime :)
kabus falan görürsem de bu durumun yalnız olmakla alakası yok zaten, eş, dost, akraba herkes evde de olsa kimsenin yanına gitmeyeceğime göre bu durumda da yalnızlık bir şeyi değiştirmiyor.
zemin kat, arka cephede evim, pencerelerde demir parmaklık var diye genelde panjuru ve camları da kapatmıyorum, aklıma bile gelmiyor :)
eski ev iki katlıydı alt kattan bi haber oluyodun uyurken ben de yatağımın baş ucunda pompalı tüfekle yatıyordum bıçak ne lan pıhırt bi bok yapamazdım adamla karşılaşsam o bıçakla stresten
hepinizi takdir ettim, demek ki alisiliyor.
Yalniz sunu farkettim, ne cok yalniz yasayan varmis :)
kapını düzgün kapattıktan sonra korkmana lüzum yok. korktuğum zaman ışık açıyordum, fazla yapacak birşey yok. neden korktuğuna bağlı bir de.
cinlerle hayaletlerle ilgili şu düşünce beni çok rahatlatmıştı zamanında:
"ulan cinin perinin işi yok gelip beni mi korkutacak? ne işi olur benimle. bunlar dur milleti korkutayım da biraz eğleneyim diyecek varlıklar değiller ki"
diye düşünürdüm ve rahatlardım böyle düşününce.. aklıma geldi :)
eve müzik sistemi döşet hem daima müzik hayatının her alanında olur hemde yanlızlıgı hissetmezsin ama 400 kişilik yurtta iki hafta yanlız kalmıştım işte o biraz sıkıntılı olmuştu