20li yaşların başlarında bir üniversite öğrencisiyim. hayata dair büyük hayallerim ve beklentilerim var. yani şöyle açıklayayım, kendimi çok geliştirmek istiyorum. 5 tane yabancı dil konuşmak istiyorum, sinema ve edebiyatın her türlüsüne hakim olmak istiyorum, enstrüman çalmak istiyorum vs vs. her açıdan kaliteli bir insan olup kendimi çok fazla geliştirmek istiyorum.
ama sorun şu; inanılmaz derecede tembel ve üşengecim.
boş geçirdiğim her dakika içim içimi yiyor ama bir türlü kalkıp vaktimle kıymetli bir şeyler yapmaya kendimi ikna edemiyorum. mesela almanca öğreniyorum şu aralar. haftada en az 5 saat çalışacağım diye kendi kendime söz verdim ama onun yerine pc başında bunu yazıyorum şu anda. evin koridorunda top oynuyorum, 100 kere izlediğim dizi bölümlerini bir daha izliyorum, ekşi sözlükte saatlerce vakit öldürüyorum.
ne yapmam lazım ? bir psikologa mı görünsem veya kendimi nasıl motive etsem de artık yapmak istediğim şeyleri yapabilecek istikrarı edinsem, vaktimi çöpe atmaktan kendimi vazgeçirip, kıymetli işler yapmaya harcasam ömrümü ?
Dur kardeşim. önce bir otur çay koy kendine. sonra iyi bir mastürbasyon yap, rahatla gevşe. Yarış atı değilsin sen. doğada zevk için sevişen 2 canlıdan birisisin. (diğerini merak edenlere selam) Üniversite birinci sınıftasın. Herhalde lisans bölümü öğrencisisin, bu ara öğrenci kulüpleri falan revaçta sizde yeni yeni ısındınız ortama hepiniz bi Steve Jobs olacaksınız, Mark gibi basit bir fikir ile dünyayı yöneteceksiniz. Bunların hepsi olacak. ama önce bir çay koy kendine. sonra.. iyi bir masturbasyon şart.
almanca öğrenmeyi gerçekten istiyor musun peki? bence bunu bir sor kendine. çünkü insan gerçekten yapmayı istediği şeyleri keyif alarak yapar, ertelemez diye düşünüyorum ben.
@sormaya geldim ben 3. sınıftayım. üniversite bitti bitecek. rahatlayıp gevşerken ömrüm geçiyor.
@godoy sıkıntı tam o noktada. almanca bilmeyi çok istiyorum. yani keşke çatır çatır almanca konuşsam istiyorum ama, o öğrenme sürecinden geçmeye üşeniyorum işte. sıkıntım da bu.
intihar et geçer
35 sene sonra da aynı soruyu soruyor olacaksın.
bu sorun son zamanlarda burada bile cok sik gorunmeye baslandi ki hayatin icinde cevremde de goruyorum bu sorunu ben. zaman zaman kendimde de goruyorum. bence bunun sebebi hayalperestliktir. insan kendinin ne yapip ne yapmayacagini kabul etmeli. -ebilite kullanmadim bak, direkt olarak yapip yapmamak bu. ben de cok sey yapmak istiyorum ama onlar icin caba harcamam gerek ve ben bunu yapmam. bunu kabullendigimden beri daha az dertliyim. nacizane onerim ne kadar caba harcayacagini hesaplayip, yapmak isteyip de yapmayacagin seyleri ona gore belirledikten sonra durumunu kabullenmektir.
dünyada kime sorsan 5 tane dil öğrenmeyi istemiyorum demez. ama bunu çok azı başarır. sen o çok azı değilsin işte. niye herkes doktor mühendis iş adamı olmuyor? istemedikleri için mi? hayır, zamanında çaba harcamaya üşendikleri için. meslekler örnektir, çoğaltılabilir.
kararlı olup çaba harcayan istediği yere ulaşır, geri kalan da "ulan şunu yapmam lazım" deyip yapmayanlar ve "keşke zamanında yapsaydım"cılar.
ben de "şunu yapmak istiyorum" deyip çaba harcamaya üşenenlerdenim. bizden çok var.
biraz karışık olacak ama şöyle açıklayayım;
-sen ingilizce bilmek istemiyorsun.
-sen almanca bilmek istemiyorsun.
-sen fransızca bilmek istemiyorsun.
-sen ispanyolca bilmek istemiyorsun.
-sen italyanca bilmek istemiyorsun.
-sen sinemaya hakim olmak istemiyorsun
-sen edebiyata hakim olmak istemiyorsun
-sen enstrüman çalmak istemiyorsun
sen ingilizce, almanca, fransızca, ispanyolca, italyanca bilmek, sinemaya ve edebiyata hakim olmak ve enstrüman çalmak istiyorsun. bunların hepsini de yapamayacağını bildiğinden hiç başlayamıyorsun.
aynı yaşlardayız büyük ihtimal. istediklerinin yarısı kadarını ben de istiyorum diyebilirim. özellikle dil konusunda. 3 dile hakimim sanırım. ayrıca okul derslerim fazlasıyla ağır. ama kendin için olmasa da geleceğin için düşününce pek de zor olmuyor işler. yani şu an yatacağıma 10 yıl sonra ne bileyim st tropez'de margaritamı yudumlayabilirim diyorum. o istek beni ayağa dikiyor zaten. şu ana kadar yaklaşık her gün bu ve buna benzer duyurular okuyorum burada. ilk kez bu kadar uzun yazdım. bu da durumunu gerçekten anladığımdan. ama diyorum ya kesinlikle geleceğinde çok çok daha iyi olabilme ihtimalin var. yani şu an oturup ekşide zaman harcayacağıma neden burj al arab'ın en lüks dairesinde ayaklarım uzatıp maçımı izlemeyeyim ki? çok zor değil bunlar.
sorun tembellikten çok çok farklı olabilir. mesela procrastination.
çeşitli psikolojik sorunlar olabilir. bunların çözülmesi gerekir. olmayabilir de... o zaman da, yine de bir kendini düzenlemeye ihtiyacın var.
bence yapacağın en doğru şey, iyi bir psikologa danışmaktır. bilişsel davranışçı kuramın yöntemleri ile kendini düzene koyabilirsin.
TAKTİK 1: senin gibi düşünen ama senin gibi tembel olmayan tez canlı bir yoldaş bul kendine. belki de çevrende vardır.
yani seni motive edebilecek, hadi kalk lan gidiyoruz diyerek kıçını kaldırmana yardım edecek bir arkadaş edinirsen faydalı olur diye düşünüyorum. hem öğrendiklerini ve öğrenmek istediklerini tartışırsın, birlikte pratik yaparsınız falan.
sana destek olur.
TAKTİK 2: kendini cezalandır. boşa geçirdiğini düşündüğün her dakika için kendini çok sevdiğin birşeyden mahrum et.
TAKTİK 3: o üşendiğin öğrenme süreçlerini eğlenceli hale getirmeye çalış. yine bir arkadaşından destek isteyebilirsin. eğer biliyorsa seninle almanca konuşsun, zorlasın falan. hiç olmadı madem internette vakit harcamayı seviyorsun, internetten bir arkadaş bul. otur almanca konuş onunla. saçma olabilir bilmiyorum ama belki işe yarar. hiç olmazsa alman pornosu izle haha :) şaka.
TAKTİK 4: birisinden duymuştum dedi ki; yapmak istediğin bir şeyi, 21 gün boyunca yaparsan, ondan sonra rutin haiine getiriyormuş insan. ya. sık dişini, belli saatlerde otur çalış 21 gün boyunca. sonra belki de standart haline gelir.
hedeflerin çok fazla. bunları sıraya koysan daha iyi olur. karar ver öncelikle ilk ingilizce öğrenmek istiyorum de git bir kursa yazıl eğer zamanın kalırsa enstürman için de bir kursa yazıl. bunların ikisini de ilerlet sonra diğerlerine geç.
kilo vermek için de başta küçük hedefler koyun derler ki göze kolay gelsin. 10 kilo vericem ben demek ayrı, 2 kilo veririm şu zamana kadar ondan sonra yeni hedef belirlerim demek ayrı olaydır arkadaşım. kolay gele.
@cigerdelen sporu severim ama yetenek hiç yok. 10 yaşında bir çocuk koşma yarışında geçer beni herhalde. ondan dolayı farklı yerlere yönelmeye çalışıyorum sanırım.