evet psikoloğa mı gitmeliyim? teşekkürler.
takinti yapmak yerine bi sokak cocuguna yemek yedirdigin zaman: belki ben olmasam bugun yemek yiyemeyecekti diye dusun.. yapamadiklarina degil de yaptiklarina odaklanmaya calis.. cunku yapamadigin seyler gorduklerinle sınırlı degil sadece ne yazik ki..
bence senin dışındaki herkes psikoloğa gitmeli.
aynen ben de öyleyim. hatta bazen kendi hayatımda olan güzel şeylere sevinemiyorum bu yüzden. ben de hayvanlara, yaşlılara ve çocuklara karşı öyleyim. sokakta dilenen biri gördüğümde o günüm çoğunlukla üzüntülü geçiyor. bir kitapta şöyle bir şey okumuştum "aynaya baktığınızda hala vicdan azabı çekmiyorsanız hiçbir şey farkıda değilsiniz" gibi bir şeydi. aslında keşke diğerleri de bu kadar soyutlamasa kendini etrafından. çözüm yolu öneremeyeceğim sanırım sana ama en azından senin gibi insanlar var bunu bilmeni istedim.
senin disindaki herkes degil, sen problemlisin.
oncelikle, sosyal sorumluluk duygusu cok hos bir sey. sokak cocuklari, insanlari, hayvanlari icin birseyler yapmak hepimizin gorevi. ama siz elinizden geleni yaptiktan sonrasi icin kaygilanmaniz normal degil. yeryuzundeki her seye mudahale edemiyeceginiz gercegini unutmamaniz gerekiyor. baska insanlarin problemlerine uzulup cozum aramak, elinden geldigince yardimci olmak digergamliktir, mukkemmel birseydir. ama acima hissinizi kontrol altina alamazsaniz (ki o acima hissi degildir artik o zaman, obsesyondur) cektiginiz uzuntu yasam kalitenizi ciddi anlamda dusurur. hatta kedi kopek gormemek icin sokaga cikmamaya kadar varir is...
sizin tanrisal bir varlik olmadiginizi, aciz bir insanoglu oldugunuzu hatirlamaniz lazim. psikyatr bu noktadan girmisti ben ayni sorunumdan yakinirken. sikinti dayanilmaz oluyorsa psikolojik yardim alin derim.