23 yaşındayım. düzenli ve kalıcı bir işe girip kendi paramı kazanmama az kaldı ama şimdi öğrenci modundayım.(İzmire dönünce işe gireceğim) her sene tatile fethiyeye geliyoruz. tatil dediğime bakmayın. akrabalarla dolu küçük bir yere gelip anne baba yanında kalmak, zoraki baskıyla köye gidip medeniyetten uzak bir yerde dede-nine yanında kalmak ve 2 ay boyunca gündüz nescafe içerek pcde takılmak ve akşamları film izleyerek ara ara çalış kordonda apaçi yürüyüşüne çıkmak ne kadar tatilse o kadar tatil işte bizimkisi de. her ne kadar ailenin gönlünü mutlu etmeye çalışsam da ben mutsuz oluyorum. fethiyeye gelmeden önce izmirde evimde 1-2 hafta tek kaldım. klima karşısında evde boxerlarla dolaşmak ve yalnız takıldığım o 1 haftalık benim esas tatilim oldu. her sene yazları böyle bir tatil kıskacına sokulmaktansa bir işe girip sırf bu durumdan kurtulmak için yıllık izin mizin bile kullanmayıp bu cehenneme girmemeyi düşünüyorum. aslında maymun gözünü açalı ve guru aydınlaması yaşayalı çok oldu. bu soktuğumun fethiyesi ve soktuğumun tatil anlayışı 5 sene öncede böyleydi. geçen senede böyleydi. bu senede böyle. böyle giderse seneyede böyle olacak. ben yazları akraba,anne baba,dede nine yanına ziyarete gelinen duruma tatil demeye ve bunu yapmak istemiyorum. izmirden fethiyeye geldiğimin saatinde sıkılıp aynı otobüsle izmire kaçasım geldi. ama ta ki izmirden bir kız arkadaşım fethiyeye gelesiye kadar. konuşup kararlaştırdığımıza göre 2 hafta onların evinde kalıp gerçke fethiyenin gerçek cennetini yaşayarak 2 hafta tatil yapıp dönecektik. bunu aileme söylediğimde işte film burada koptu. bu yaşımda olmama rağmen hala daha bana beceriksiz bir bebek muamelesi yapan bu aile izmirde tek kalmamı bile istemiyor. ve kız arkadaşımla aynı evde kalmamızı istemediler. bende söz verdiğim için gece otogardan kızı aldım ve evine gittik. kardeşi adresi yanlış tarif ettiği için 4-5 defa aynı yerden geçtik ve ben son dolmuşu kaçırdığım için eve gidemedim kızda kaldım ve şarjım bitti. ertesi 2-3 gün boyuncada telim kapalıydı ve bizimkilere haber vermedim. bir yerden şarj falan buldum ve teli açtığımda arka arkaya mesajlar ve çağrılar geldi. dün öğle saatlerinde annem kalp krizi geçirip hastanye kaldırılmış. şimdi durumu iyi gerçi de bu olay stresten olduğu için krizin nedeni otomatikman ben oldum. kızı otogardan almaya gitmeden öncede babamla konuşmamızda tüm planı iptal edip kızla görüşmüyorsun ve yarın seni köye götürüyorum dediğinde şalterim orada attı ve belki şarjımın bitmesi bahane olarak başka telefona hattımı takarak arayacak olmama rağmen sırf bu baskı ve diktatörlükten dolayı 2-3 gün kızla kalıp teli falan açmadım.
şimdi arkadaşlar sorularıma gelirsek. bu da mı gol değil?
1-)burada kim haklı?
2-)aile içinde iletişimimiz kopuk. ha belki ilişki ve iletişim düzey sorunumuz klasik olabilir ama extrem bir sıkıntımız yok. sadece şunu sormak istiyorum size. bir aile bir çocuğuna ne kadar karışabilir?
3-)ve ne kadar karışmalıdır? bu işin dozunun bokunun çıkarılması nedendir?
4-)her ailede şu diyaloglar yaşanılıyor mudur yoksa bana mı özgüdür bu? yok işte çevrede ve haberlerde onlarca şey görüyoruz. kız arkadaşında kalma böbreklerin çalınır, yok gece barlara gitme cebine uyuşturucu atılır kurye olarak kullanılırsın. yok işte efendim iftiraya gidersin ve ortada çocuk var derler ve evlenmek zorunda kalırsın.
5-)tüm bunlar ailenin bir paranoyası olup fazla korumacı tutum mudur? bu fazla korumacı ve baskıcı tutum karşısında mantıkları düze bağlanıp. aman dışarı çıkma başına uçak düşer, kalabalık yere gitme bomba koyarlar terazisinde midir? yoksa onların haklılık payı var mıdır? 3. sayfa gazete haberlerini okuyup okuyup tvde flash tvde gördükleri şeyleri önüme getirmeleri ne kadar doğrudur? kötü örnek örnek midir?
6-)milletin çocuğu tek başına alanyalarda tatile giderken, ne bileyim hayatını baskısız, kuralsız istediği gibi yaşarken onların başına 3.sayfa haberleri gelemez de sadece bana mı gelir? yok işte gece klübüne gitme cebine uyuşturucu koyarlar. milletin çocuğunun pantolon cebi yokta tek benim mi ccebim var amk?
oha bu nasıl aile abi ya. kuran çarpsın okurken sinirlendim. 23 yaşına gelmişsin etmişsin böyle şey olabilir mi?
bu arada evin tek çocuğu musun?
yok kardeşim bir abim var 3 yaş büyük. ama aynı muamelenin yarısı ona da yapılıyor. bu arada baba ilkokul öğretmeni anne de emekli hemşire. sofu falan değiller. sözde gayet modern görüp geçirmiş kişiler.
23 az bir yaş değil.. böyle bir yaşta aile baskısını üzerinde çok hissetmemen gerek aslında.. 2-3 gün telinin kapalı olması çok iyi bir düşünce olmamış, hani en kötü iyiyim deyip kapatsaymışsın..
ailen kesinlikle fazla 3. sayfa okumus aynen bahsettiğin gibi.. yani bara gidememe falan bana biraz fazla abartılı geldi.. söyle ailene milletin çocukalrı 17 yaşında yurt dısındaki kamplara katılmaya başlıyor. bunun nedeni de birey olabilme durumunu hızlandırmak..
ben de ailemin tek çocuğu oldugum için hakllarımı hep bağıra çağıra almak zorunda kaldım.. 21 yaşında atina da bi yarışma kazandım göndermek istemediler neymiş yunanlılar bizi sevmiyormuş :) başıma bi iş gelirmiş.. ağladım, araya arkadaşlarım girdi de zorla gittim.. sonra da peşi sıra geldi zaten alıştılar..
bir şekilde çok da onları üzmeden onları alıştırmalısın...kolay gelsin..
1) haklı olan taraf yok. normalde sen haklısın ama olaylar öyle bi gelişmiş ki hem onlar suçu işlerine geldiğince sana yıkıyor, onlar bunu yapmasa bile kendini suçlu hissederdin sen zaten. bu soruya fazla kafa yorma.
2) ben de ailem için baskıcı, her boka karışan aile tanımlamasını yapabilirim. önemli olan onların yapıp ettiklerine duyarsızlaşmayı sağlayabilmek. sen bunu çok geciktirmişsin. sallamamaya bakacaksın. kendi paramı kendim kazanıcam artık diyorsun. tam sırası gelmiş yani sallamamaya başlamanın. gelgelelim bu son yaşanan olay seni bir süre daha ailenin dediklerine bakmaya mecbur edecek sanırsam.
3) seninkinin boku çıkmış. plan iptal, seni köye götürüyorum ne demek?
4) türk toplumunda normaldir bu aile ilişkisi modeli ama böyle sürmesini haklı kılacak bir şey değil bu. sen de aklı başında insansın, kendin için neyin doğru olup olmadığını bilirsin. tek taraflı olarak bu duruma son verebilirsin.
5) 4. sorunun cevabı bunun için de geçerli.
6) 4. ve 5. soruların cevabı aynen geçerli. ailenin o komplo teorisyeni zihniyetinin ağzına sıçman lazım, ne zaman olacağı sana bağlı. müge anlı izleye izleye kafayı yemiş türk ailesi modeli. çok tanıdık geliyor bana.
koç burcuyum. zaten burcun özelliği olarak baskıya ve engellemeye, hele ki emirlere gelemiyorum. asi, anarşist ve isyankar karakterim var. yangına böyle körükle geldiklerinde iyice delleniyorum. burnumun dikine gittim, giderim ve bundan sonrada gideceğim. merak ettiğim olay her ailede ilişkiler böyle midir? yoksa bizimkiler mi paranoyak oldu? misal kız bile trip attı yalan söylüyorsun. ben sırf senin için geldim buraya. 2 hafta birlikte olmak için yoksa ailemin yanına gidecektim diye. bu aralar bir fırsatını bulup tekrar kızın yanına gideceğim.
gerçekten üzücü bir olay. bence senin davranışlarında bir sıkıntı yok yani, 23 yaşında adama sen de gel köye denilmez ki. umarım kısa zaman içinde geçer.
ne olursa olsun, 3 gün boyunca aileye haber vermemenin açıklaması olamaz. bir defa içinin rahat etmemesi lazım. hadi konuşmak istemedin, bare trip bir mesaj atıp ben arkadaşımla kalıyorum 2 gün sonra dönücem haberiniz olsun deseydin de nerde olduğunu merak etseler dahi 2 gün sonra döneceğini biliyor olurlardı.
off. beterin beteri varmış ya okuyunca insan böyle düşünüyor. ilk cinsiyetinizin erkek olduğunu düşünürken, kız arkadaşta kalmaya izin verilmemesini okuyunca acaba kız mı yazar kişi dedim.
başka yol yok, alıştıracaksınız anne babanızı istedikleriniz konusunda. alışacaklar yani başka yolu yok. telefon konusunda haksızsınız. keşke ulaşıp, iyi olduğunuzu, artık ne yapacaksınız onu anlatıp, itiraz etseler de en azından nerede ne yaptığınızı bilirlerdi.
tartışma falan çok olacak eğer biraz rahat yaşamak istiyorsanız ama eninde sonunda alışacaklar. tabi yaptıklarınızda bir tehlike olmadığını, merak etmeleri gerekmediğini de hissettirmeniz lazım. öyle telefon kapalı olmaz. kötü referans olmuş bu.
Aynı şeyleri yaşadım,yaşıyorum.Benden 4 yaş büyük abim benim yaşlarımdayken hatta daha küçükken çok daha serbestti ve ona bana karışılanın 10'da 1'i anca karışılıyordu fakat abim bi yaştan sonra alıştırmıştı,sürekli hale getirmişti,garipsenmiyordu.Bende böyle bi durum olmadığından aynı tavırlar çok hafif yumuşasada aynı şekilde devam ediyor.Ailenin alışması sorunu bence.
iş hayatına atılınca ister istemez yumuşayacaklardır.. ya okulun bitinceye kdr biraz daha sabret ya da hemen bir iş bul..
sen haklisin ama haber vermemen kotu olmus, bir sekilde kucuk bir karsilik vermek istemissin icinden bunca seneye. en azindan kizin telefonundan sarjim yok iyiyim 2 gun sonra gelicem diyebilirdin.
evet ailen ciddi paranoyak, bunu bu saatten sonra tek bir sekilde asabilirsin. ailenin olmadigi baska bir sehirde is hayatina atilarak. eger ailen de izmir'deyse girme bence o ise istanbul ve ya ankara da bak. cunku ise girsen bile ayni dertler devam edicek.
23 yaşına gelmişsin nasıl olur da böyle yaparlar zihniyetini anlayamıyorum. neyi sorguluyosunuz abi, karışıyolar işte; ilk defa mı duyuyosunuz böyle bişeyi? pek çok örneği var etrafımda bunun, benim ailem de böyle ben bundan nefret etsem de.
benim gördüğüm kadarıyla çoğu zaman aşırı paranoyadan, çocuğu korumaya çalışmaktan; nadiren de çocuğa güvensizlikten ya da ''ben ebeveynim, ben ne dersem çocuğum sorgulamadan kabul etmeli'' gibi manyak bi düşünceden kaynaklanıyo bu. yanlış ve berbat bişey, çocuğun hayatını mahvetmekten başka bi işe yaramıyo. alışmaları lazım aslında ama her ailede işe yaramıyo bu alıştırma çabaları. bence bi şekilde onları kırmadan, onların istediğini yaptığını düşündürerek kendi bildiğini yapmak en güzeli. yani iş falan demişsin, tatil zamanın denk gelmediği için onlarla gitmiyo olursun, mis işte. ama bu anlattığın olayda baya abartmışsın, 2-3 gün haber vermemek falan. klasiktir; değil 23 73 yaşına gelsen de onların çocuğusun nasıl merak etmesinler? kaldı ki 23 yaşına geldiğinde öyle çok büyümüş falan da olmuyo insan. neyse pek toparlayamadım ama sonuç olarak geçmiş olsun, ve umarım iyileşir aile ilişkileriniz.
annen için çok üzüldüm.
diğer konuya gelince. bu tip ailelerde haklar biraz söke söke ,biraz duygu sömürüsüyle alınır.
türkiye'de yaşadığın için yalnız değilsin ama sen de bi kere genç olacaksın. bu yüzzden biran evvel paranı kazanmaya başla.
aileni dedeni nineni ihmal etme, yarın öbürgün de izninin üç beş gününü de olsa onlara çünkü ilerde anlayacaksın ki kimse ailen kadar seni düşünmez ve sevmez.
ama bu demek değil ki her istediklerini yapacaklar. bi kere erkeksin bu avantajı kullan. asileş biraz ki ayyy ne hali varsa görsüne vursunlar ama onlara da söyle bakın size yalan söylemek istemiyorum bir daha da merak ettirecek şey yapmayacağım o konuda özür dilerim de ama siz beni çok bunaltıosunuz arkadaşlarım benle dalga geçiyolar hölö hölö diye duygu sömürüsü yap.
sizin nesil benim yaşımda evlenmiş çocuk bileyapmış oluyo siz bana böle davranırsanız ben nası adam olucam falan de.
öyle yani.
sen biraz kendini kabullendireceksin.
üzülme sıkılma. geçer hepsi.
Durum bi yere kadar normal, ben de ailemin arkadaşımda kaldığım gece sabaha kadar sık sık aradığını bilirim. Onlar bizi ve bize olacakları, kendilerinden sorumlu tutuyorlar. Yeri geldi mi duruşunu belirteceksin gerekirse tepkini koyacaksın o kadar, ama yaşın yeterince ilerlemiş yani bunlara gerek bile yok. Üzüldüm, kolaylıklar-rahatlıklar-sabırlar diliyorum.
ne senin yazdığını ne de buradaki cevapları zerre kadar anlayamıyorum . Annen kalp krizi geçirmiş ve hastaneye kaldırılmış ve sen hala kim haklı , onlar çocuklarını sınırlayan bir aile modundasın öyle mi ? sence bu normal mi ?
bir de özgürlük için ister 23 , ister 53 yaşında ol , kendi paranı kazanman gerekmez mi ? cebinde bu insanların parasıyla gezerken, bir yandan da ben özgür olcam yaa diye naralar atman kusura bakma ama şımarıklık.
önce bir işe gir. sonra bir evlat sahibi ol. sonra bu günlerini hatırla ve kendinden utanmamaya çalış...