[q]
(6) 

hayattan tat alamama

denizzz #257398
son bikaç yıldır var bende bu. geçer dedim daha beter bi hal almaya başladı artık iyiden iyiye canımı sıkar oldu. günlerin çoğu kendimde hiçbişeyi yapacak enerji bulamamakla geçiyor. zaman zaman gaza gelip planlar yapıyorum daha sonra onların hiçbirini gerçekleştirmiyorum. çoğu zaman bi arkadaşa telefon açacak isteği bile bulamıyorum kendimde. insanlarla biraradayken de eskisi kadar keyif almıyorum zaten. yeni bi hobi edinsem bi süre sonra o da sıkmaya başlıyor. hayatıma bi amaç bulsam o doğrultuda ilerlesem dedim, mana arayışına girdim ordan da bişey çıkmadı. ilişkilerimden bile doğru düzgün tat almıyorum artık, yavan geliyo hepsi. yahu konuşmaktan bile sakınır oldum, bazen kendi cümlelerim kendime batıyo, hep aynı klişeler etrafında dönüyoruz gibi geliyo, "ulan abartıyo muyum" diye düşündüğüm de oluyo bazen çünkü mesela sıradan gündelik bi muhabbete katıldığımda etrafımdakilerin orada olmamdan ne kadar memnun olduklarını görebiliyorum ama bana bunların çoğu lüzumsuz geliyo. ha kendimle de ilgili takıntılarım var, sürekli bi açığımı yakalayıp kafamı bi takım şeylere takıyorum, belki de çözüm kendimle barışmaktan geçiyor ama bu dediğim olay herkeste var sonuçta, yani sanırım benim daha komplike çözümlere ihtiyacım var. yorum yapacak, tavsiyelerde bulunacak herkese teşekkürler şimdiden.




 

ufaktan başla planlara, kafana koyduğun şeyleride yapmaya bak geçer.

borzoi

Tek çare, gezmek.

Böyle çıkıp bir taksim turlamak değil. Ne iş yaptığını ve maddi durumunu bilmiyorum, ama gez. Dünya'yı gez.

Dediğin her sorun bende var. Ben de insanlarla rahat değilim. Ama atlarım uçağa, İtalya'daki tanıdıklarımla buluşur sabah akşam param bitene dek gezerim.

Şimdi ilk hedefim Safari. Afrika'yı gezebilirsem eğer, sevdiğim bir insanla beraber, o yolculuk esnasında ölsem koymaz, o derece :)

burberry

bisiklete bin

füt

durumun köküne inmen lazım. bazen karşılaştığımız bir olayı, durumu tam anlamıyla kavrayıp yediremiyoruz. bilincimizin derinliklerine itiyoruz, ama orada da tabi çalışmaya devam ediyor, sen bile farkına varmıyorsun. beyin bunlarla uğraştığı için diğer şeylere şevk ve enerji gösteremiyor. bu tip korkularına, geçmişteki olaylara filan bir bak bakalım. vardığın sonuçları kendi kendine sorular sorarak pekiştir. ailenle, çevrenle ilişkini gözden geçir. kafandaki düğümü görebildiğin an zaten çözümler de kendiliğinden gelecektir. uykuna, yemene dikkat et. bazen sağlıkla ilgili durumlar da bu hallere neden oluyor, insan onları da atlıyor, sade psikolojik zannederek...

kediebesi

bisiklet +1
hatta ilgini çektiyse yardımcı olması için: www.xn--atillabisikletklinii-7zc.com

take me rufee

bence hayat civa gibidir. herkeste farklı anlamlar kazanır, iyi hayat anlayışı herkes tarafından farklı algılanır. farklı şekillere girer, farklı yaşanır. bu yüzdendir ki mutluluğu ararken diğerlerinin mutluluk kaynaklarından ilham almaya çalışmak ya da diğerlerinin yaşam tarzlarına özenmek, karşılaştırmalar yapmak bence son derece yanlıştır. örneğin bisiklet sürmek bana hiç haz vermiyor. çareyi başkalarının dudakları arasından çıkacak kelimelerde arama. en azından senin tabirinle "komplike çözümler", ya da anahtar cümleler, formüller bulmaya çalışma. farkettiysen ben bile ne yapman değil ne yapmaman gerektiğiyle ilgili tavsiyeler vermekle yetinmeye çalışıyorum. peki çaresi yok mu? var, ve muhtemelen büyük oranda kendine ve hayata bakış açını değiştirmekten geçiyor. bu noktada uzmanla görüşme tavsiyesinde bulunabilirim sana. uzman seçimi de eş seçimine benzer, uyum sağlayacağın, seni anlayabilecek ve bu problemde uzmanlaşmış uzmanı bulman gerekir. tavsiyelerde bulunabilirim fakat konu burda bahsedemeyeceğim kadar uzun. dilersen mail yoluyla iletişim kurabilirsin benle. bu kadar hassas olmamın sebebi de vaktinde bu problemlerle çok fazla boğuşmuş olmam ve sıkıntını anlıyor olmam. mail adresim fcakmak.86@gmail.com

mutluluklar

05
1

mobil görünümden çık