1 hafta önce makarna yerken bir arkadaş şapırdatmaya başladı. hatta her çatalından sonra şöyle seslerle karşılaşıyorduk "fffrrrrüüpppppppşşşşşşçlapçlapçlapçlapmmmğ" hatta makarnayı ağzına aldığında başlıyordu bu sesler. o tabağın sonuna, benim midem ağzıma geldiğinde "çok özlemişim makarnayı" dedi. ben de "belli oluyor yahu biraz yavaş ye =)" dedim. hani inceden mesaj veririm umuduyla ama kendisi "ben böyle yemeyi seviyorum" dedi. ?8|
dün de tahmin edersiniz makarna vardı yemekte ve yine aynı şekilde yedi. ben yiyemedim, yemeğim soğudu. hani belki duymam diye masada bile durmadım televizyonun sesini açtım vs ama ı-ıh imkanı yok... beynim kanalize olmuş bir kere cam gibi işitiyorum artık ağzının her hareketini. abi kırmadan bunu halletmenin bir yolu var mı?
ne bileyim ne söylemeliyim vallaha bir gün tutamayıp kendimi bir laf söylemekten çekiniyorum. kırmak istemediğim bir insan. sanıyorum bu konuda laftan da anlamıyor. napıcaz?
Çaktırmadan ondan uzakta yiyebilirsin yani masada birlikte yiyorsanız, yemek vakti tabağını alıp bilgisayarın önünde yemeyi deneyebilirsin, sanki yapman gereken bir iş varmış gibi. Konuşup kırmaktan çekiniyorsan, en güzeli ortamdan mümkün olduğunca uzaklaşmak. Yemek sırasında müziğin sesini açmayı da deneyebilirsin ama şapurdatma sesini azcık olsa bile duyuyorsan, insan direk kitlenir ve yine de duyabilir o sesi. Açıkça konuşmak istemiyorsan, en güzeli kendi koordinatlarını değiştirmen derim. Gerçi ben olsam açık açık konuşurdum ama konuşmada da 'sen xxxxx yapıyorsun, beni gıcık ediyorsun' formatında değil de, ' abi bazı konularda takığım, sarıyorum ve çok rahatsız oluyorum' şeklinde, kendin odaklı, onu suçlamadan anlatırsan, belki kırılmadan önce seni ve hissiyatını anlayabilir.
bence de onu kırmadan kibar bir dille uyarman yerinde olacaktır. biriktirip bir anda patlamandan ve onu da kendini de üzmenden daha iyidir. sen uyar ama baktın devam ediyor o zaman ayrı ayrı odalarda yemekten başka çare yok gibi..
Yemekte değilken, normal bir zamanda öylesine sohbet ediyorken konuyu açın. Bu konuda ne kadar hassas olduğunuzu, midenizin nasıl bulandığını ve nasıl aç kaldığınızı ayrıntılarıyla anlatın. Denek huyundan vazgeçmiyorsa son çare olarak yemek esnasında hassasiyetinizi uygun bir dille hatırlatın. Bu yolla benim başarı oranım %85.
simdi cok uzgunum boyle bir cevap yazdigim icin, ayni dertten kismen muzdarip biri olarak en dogru cozum 4. kibarlik denemesinden sonra aaassssssssiktirin sapirdatmayin lan agzinizi diye kukremektir. saygilar.
Buraya yazdığın şeyleri harfi harfine not al bir kâğıda...
Git söz konusu kişinin karşısına..
Kâğıttakileri oku.
Bundan basit çözüm olamaz. Bundan kesin çözüm de olamaz. E karşındaki de insan sonuçta, onun da bir beyni var, neden kıçından anlasın ki.
yalnız yemek en guzeli. ben yıllarca babaannemlere gidip aç kaldım eve gelince iki katını yedim o ayrı. yalnız gecen gun zayıflama kemeri falan diyodun bence onun yerine bu arkadaşı eve alsan daha iyi olur:P şaka bi tarafa gercekten insanın sinirlerini inanılmaz bozan bir şey bu. yemek yerken aynı anda geğirmeyi başaran bi büyükbabanem var 102 yaşında alzheimer hastası ona soyleyemiyosun tabi soylesen de küfreder zaten. ama onun dışında ben genelde belirtiyorum belirtemesem de suratına tip tip bakıp masayı terkedersen muhtemelen anlayacaktır. ha bi de uzakdoğulularla yemek yemek zorunda kalmazsın umarım bi gün :)
"Ben böyle yemeyi seviyorum"
şimdi burda kilit nokta bu cümle sanırım.. Anladığıma göre, siz nazikçe ya da kabaca kendisine ağzını şaplatmamasını söyleseniz bile ben böyle seviyorum diye aynen devam edecek. Ve siz bu kişiyi kırmak istemiyorsunuz/kırmamak zorundasınız. ... Çok zor durum, Allah sabır versin.
Pek uygun bir çözüm önerisi olmayacak ama, yemek sırasında abartılı şaplatma sesleri çıkararak yemeyi deneyin.
Kişi hatasını anlarsa zaten sizindir.
Yok eğer anlamazsa, zaten hiç sizin olmamıştır.
:P
evet işte sorun "ben böyle yemeyi seviyorum" cümlesinde zaten.
bu şapırdatan kişinin kinayeli cümlelerden anlamayan bir yapısı var. yani o bahsettiğim "ben böyle yemeyi seviyorum" dediği konuşmada biraz anlatmaya çalışmıştım rahatsız olduğumu ama ı-ıh... kısacası dan dun konuşmadığım sürece pek bir tesiri olacağını sanmıyorum.
"ya ağzını kapatıp şapırdatmadan yer misin lütfen?" dersem kırılacağını biliyorum. heralde sevgilimle eve ortak bir arkadaşımızı çağırıp bu arkadaşın yanında şapırdatma konusunu açmasını ve ne kadar hayvanca olduğunu belirtmesini isteyeceğiz. sanıyorum çözüme bu yoldan ulaşacağız. sevgilim de ben de illallah bu şap şup seslerinden ama bunun haricinde bir kötülüğü yok arkadaşın işte oof of..
ben olsam açık açık söylerim
inceden söylemişsiniz ama ben böyle seviyorum demiş. e biraz da o sizi kırmamayı düşünsün dimi?
hem kendisi için de iyi olur çünkü sırf rahatsız olan siz degilsiniz yani yarın öbür gün yakın olmayan biri söyler kalbini kırar. hiç olmazsa siz çeki düzen vermesini saglamış olursunuz
yaklaşık 15 yıldır aynı çileyi çekiyorum (babam dolayısıyla). küçükken çocukluğa vurup bir şeyler diyordum da artık o da olmuyor. kendisi de vazgeçmedi bu huyundan. yıllardır yemeklere çorba vesaire faslı bittikten sonra giderim bu nedenle.
çorbayı hep soğuk içmek zorunda kalırım ve ailem bilgisayar bağımlısı olduğum için yemek yemeyi unuttuğumu falan söylüyor hep. bir iki kere söyledim yine de yakın zamanda fakat değişmeyince değişmiyorlar...
Çekip konuşmaktan başka çare yok, sanırım ciddiye almamış ilk seferinde. Ben konuşamam dersen başka bir arkadaşından rica edersen kendisi rahatsız olmuş gibi konuşabilir.
Hala "ben böyle yemeyi seviyorum" diyorsa bencilliğe son noktayı koymuştur, uzak durmak lazım.
birlikte yediğiginiz öğünlerde sadece leblebi tozu yeseniz? zaten yanlis hatirlamiosam leblebi tozu yerken agzını sapirdatabilene çorum'un il anahtarını veriolardı...