şu yeni şiirler bir acayip, anlayamadığım anladığımdan fazla oluyor.
şiir şu:
---
Yanılgı
Kendimizden bir adadayız,
Dört yanımız başkalarından.
Aynı önemli kapıdan giriyoruz,
O eski, o beyaz kapıdan.
İlkin yıllar üstünde
Bizi ayıran bir dünya vardı, adımıza kurulu.
Burada yıldaşlarımız soyunup-giyiniyor,
Bilinik kılıyor birbirimizi.
Bir hastalık bulaşıyor anlamlarımıza,
Büyümsümeye vardırıyor yinlerimizi.
Ben sınırlanıyorum göz göre göre,
Kardeşleşmemiz ayrıklaşıyor,
Kopuyor kan.
Sen konuşmadan duruyorsun senelerce karşımda.
Kalımsız bir anıtsın gençlikten, kitapsızlıktan.
Başkalarından bir adadayız,
Dört yanımız biz gibi insandan.
Aynı önemsiz kapıdan çıkıyoruz,
O eski, o kırmızı kapıdan.
Özdemir Asaf
---
"insanlar arasında yalnızlık" gibi bir şey anladım başlarından ama kelimeleri ilginç, farklı. tam olarak ne anlattığını ve özellikle "Büyümsümeye vardırıyor yinlerimizi" ifadesinin ne manaya geldiğini söyleyene kocaman bir teşekkür vaadediyorum.
bedenlerimizi büyümsü bir hale vardırıyor??
buradaki "yin" çin felsefesindeki yin-yang ın olumsuz karanlık olanı sanırsam.
bir şekspir sonesinin gugıl translate çevirisi gibi şiir.
özdemir asaf'tan da böyle bi tuhaflık çıksın hayret ettim. anlamak için başkasından yardım istenen şiir olmaz olsun.
hepinize kucak dolusu tik'ler, lakin şiiri anlamlandıramama gayretleri devam ediyor.
mahir ünlü'nün hazırladığı öztürkçe -ki bence uydurukça.. zira böyle saçmalık hangi dilde vardır, bizden başka acaba- sözlüğe göre "yinbilim: anatomi."
yani "yin: beden" gibi bir şey.
of özdemir ya, niye şöyle biz garibanların da anlayacağı şiirler yazmıyon?