o yıldızlar da elbet bir gün sönecek fakat bu süre milyon yılları da bulabilir. ilk zamanlardaki astronomların bazı yıldız haritaları bugünkünden farklı olduğu biliniyor. bunlar daha teknolojik gözlemler sonucu değişmiş de olabilir bazı sönmeler yaşanmış da olabilir. ayrıca tabiki o yıldızlar ve içerisinde bulundukları sistemler de hareket ediyor fakat biz ömrü hayatımız boyunca o değişimi farkedemeyecek kadar uzakta bulunuyoruz.
yıldızlar çok büyük hızlarla hareket ediyor olsa bile, mesafeler o kadar büyük ki onların hareketini algılamakta çok zorlanıyoruz. Yanlış hatırlamıyorsam bilim teknik dergisinin eski sayılarından birinde, büyükada takımyıldızının tava kısmının eski mısır zamanında biraz daha yamuk gözüktüğü yazılıydı.
bu arada, dünyanın kendi ekseni etrafındaki dönüşü sebebiyle görülen, "gece ilerledikçe kutup yıldızı etrafında dönen yıldızlar" fenomeninden bahsetmiyoruz tabi ki. (bkz: baraka) belgeselindeki görüntüler bu bakımdan tam bir göz ziyafetiydi.
yıldızlardan sönenleri oluyor, bazıları büyük bir patlamayla hayatını tamamlıyor. bazı insanlar (bkz: süpernova) patlamasını gökyüzünden izleme şansına sahip olmuş. Bir yıldızın birdenbire aya yakın bir parlaklığa erişmesini izlemek nasıldı kim bilir.
yıldız haritasının nasıl oluşturulduğunun cevabını veremeyeceğim ama haritadan da eğlenceli, 3 boyutlu uzay simülatörü (bkz: celestia) programını denemenizi tavsiye ederim. bir çift yıldız sisteminin, birbirinin çevresinde dönüşünü izleyebilmek için zamanın geçme hızını milyonlarca kez hızlandırmak zorunda kaldığınızda, aramızdaki zaman farkını daha iyi görüyorsunuz.