OKB onu zamanla yorgun, mutsuz, umutsuz bir insana çevirdi... Takıntıları onu resmen esir almış durumda. Ailece durumuna çok üzülüyoruz.
Şunu merak ediyorum; OKB hastaları gerçekten tamamen düzelebiliyor mu? Terapi-İlaç takviyeleriyle takıntılarından kurtulabiliyor mu? Yoksa kardeşim terapi ve ilaçla ilgili düşüncelerinde haklı mı?
Fikirleriniz, çevrenizden, yakınlarınızdan, belki de kendinizden sunacağınız örnekler, deneyimler; hepsi benim için çok değerli. Şimdiden teşekkürler.
Toc toc filmini seyredin. İspanyolcasını.
okb tamamen düzelmez. davranışlar sönümlenir.
Davranışların sönümlenmesi bile başlı başına hayat kalitesini artırıyor. 17 yaşında teşhis alıp ilaç kullanmaya başladım, kısa sürede faydasını gördüm. O yıllardan beri ilaç falan da kullanmıyorum. Gergin ve stresli olduğum zamanlarda bazı davranışlar geri geliyor ama hayatımı etkileyecek ve dışarıdan anlaşılacak düzeyde değil. Mutlaka tedavisini olsun, çok ciddi bir rahatlama sağlayacak.
Bana da 21 yaşında okb tanısı konmuştu. Terapinin büyük faydasını gördüm. Aradan neredeyse 20 sene geçti, tekrar nuksetmedi bu zaman zarfında.
okb çok inatçı bir hastalık. kompülsif davranışları yapmayınca sönümlenebilir ama en belalı olanı düşünce takıntısı. kardeşinizde hangisi var bilmiyorum da geçmiş olsun.
ilaç içtiği sürece normal olur
1 tane ilaç içeyim hastalık çözülsün gibi bir durum yok
henüz öyle bi şey icad edilmedi psikiyatrik hastalıklar için
yani ilaçla birlikte terapi alırsa daha konforlu bir yaşamı olur