Tek yaşamanın ne avantajı var? Beni ayrı eve çıkmam için nasıl ikna ederdiniz? Sağ olun.
30 küsur yaşında adamsın.
Bence sadece bu bile yeterli olmalı.
Hayatımda 30+ yaşında ailesi ile yaşayan, yeterli olgunluğa ulaşmış, kendi ayakları üstünde durabilen bir bireye rastlamadim.
tek çocuksan, evde hır gür huzursuzluk yoksa otur oturduğun yerde çıkma hiç eve falan bu ekonomide. 30-35 biriktiriyorum diyorsun, büyükşehirde vereceğin min kira bu zaten. üstüne aidat, fatura, mutfak masrafı vs derken kafadan zararda olacaksın bir kere. ilk eve çıkışta depozito, ev eşyaları, emlakçı komisyonu vs bir sürü masrafa daha girmedim bile.
logisticsmanager, düşüncelerimi çürütmeniz için cevaplara açıklama getireceğim. Kendi ayaklarımın üstünde şöyle duruyorum. Ailemden yıllardır 1 TL almadım. Ev zaten bizim. Kira yok. Babam emekli ve çalışıyor. Çift maaşı var. Fatura ödemek istediğimde gerek yok dedi. Ben de eve alışveriş yapıyorum. Yani bir zararım yok.
abelardo, cevabını anlamadım.
1-2 sene önce sorsaydın çık derdim ama şimdi cıks. para biriktirmeye devam. parayı da TL'de tutma.
bir kız arkadaş edinip onla beraber evde vakit geçirmeyi düşünmüyorsan gerek yok şu an.
senin durumunda gereksiz. bireysel yaşamı hevesi olmayan birisin. olsan bu soruyu sormazdın zaten.
neden 30+ bireyler ayrı eve çıkmalı illa ki. evde huzurlu yaşıyorlarsa. ev arkadaşı olunca sorun yok ama aile bireylerinden birileriyle yaşadığında büyük sorun.
annemle yaşayabilsem onunla yaşardım. bu ayrı yaşama baskısı da başkaları ne der olayına döndü maalesef.
Ülke ekonomisi o kadar kötü ki, birey olamama halini sağlıksız bir şekilde kabul etmek zorunda kalıyoruz kiralar yüzünden.
Ayrı eve çıkmanın eksileri: Ülke ekonomisi
Aile evinde yaşamanın eksileri: Birey olamama, sorumluluk alamama, para yönetememe, olgunlaşamama ve bilimum ruhsal sorunlar.
Ailesiyle yaşayıp da “keyfim yerinde” diye düşünen insan zaten çoktan aile ile yaşamanın getirdiği sıkıntıları içselleştirmiş anormal bir “birey”dir. Sadece bunun için bile ekonomi düşünmeden çıkmak gerekir.
Senin gıyabında konuşacak olursak da sorduğun sorulardan ne kadar tecrübesiz, gerçeklerden kopuk olduğunu görüyoruz. En çok senin çıkmana gerek var bu yüzden.
Valla mabadina rahat battiysa çık. Hiç bir avantajı yok.
Ha çapkın biriysen kız arkadaşın çok oluyorsa, bir-iki arkadaşınla birlikte bir garsoniyer bulursunuz öyle idare edersiniz.
bence sen ayri eve cikinca liseli gibi ask acisi yasamayi da birakirsin. o yüzden ayri eve cik.
sonsuz, aşk acısı yaşamıyorum.
@arbre, buna sevindim ama isten eve gelince hazir yemek yiyip odana gecip tavana bakmakla eve gelip her yerin kapi duvar yemek olmamasiyla ask yasamanin etkileri farkli oluyor.
onu demek istedim.
faturalari neden ödemiyorsun? calisiyorsun ama faturalara bile destek olmuyorsun. ilginc.
aile evindeki tek kisilik yatakta yatip, ailenin yikadigi ütüledigi camasirlari giyip, onlarin yapip önüne koydugu yemegi yiyip, günlük hayatta cikan her türlü problemi ailene cözdürüp, sürekli duyuruda vakit gecirince insanin olgunlasamamasi ve can sikintisindan sürekli duyuru acip durmasi normal. sen ailenle yasa ya, niye seni aksine ikna etmemiz gerektigini düsündün ki.
Ben logisticsmanager a %100 katılıyorum bu konuda. Türkiye'de herkes komün halinde yaşamaya alışık olduğu için, koca insanların aileleriyle birlikte yaşaması normal karşılanıyor. Fakat bu insanlar aile evinden çıkıp, sonra direkt "yeni aile" evine geçiyor. hayatında bir evi çekip, cevirmemis; en önemlisi yalnız kalabilme kapasitesi (ruhsal anlamda) gelistirmemis, kendini tanimayan kişiler olarak yuvarlanıp gidiyorlar. Sonra da "Turk kızları neden böyle? Türk erkekleri neden şöyle?" diye sorular soruyorsunuz. Avrupa'nın çoğu ülkesinde duyuru'daki soruyu sormanız bile garip karşılanır. Evin sorumluluğunu almak alışveriş yapmaktan ibaret değildir. Aileyle sorununuz da olmayabilir. Ama kendi hayatınızın sorumluluğunu almak önemli, bu da ilk yaşam alaninizla basliyor.
Ama işin ekonomik boyutunu da es gecemiyoruz. Ortalık aile evine mahkum, yetişkin bireylerle dolu. Sebep tamamen ekonomik. Şu hayat şartlarında ev geçindirmek kolay değil. O yüzden şunu diyeceğim; madem para biriktirebiliyorsunuz, bir iki sene daha iyi yatırımlar yapıp, 1+1 ev alıp (peşinat+ kredi düşünülebilir) öyle çıkın. Ama bunun için gerçekten plan yapıp, sonra da uygulayın.
@logisticsmanager + 1
@edmond reis yine noktayi koymus
Lan aile gibisi var mı? Her zaman yanında olan, huzuru bozmayan bir ailen varsa niye gidesin ki?
Buradakilere bakma sen. Harbi diyorum bakma, psikolojisi bozuk çoğunun. Mutsuzlar, aileleriyle arası kötü. Aileden ayrı yaşamayı ayaklarının üzerinde durmak olarak görüyorlar. Daha ailesi ile iletişimi kötü olan, anlaşamayan insanlar kendileri. Anası babası bile çocuğuna, çocuğu da ebeveynlerine katlanamıyor. Olgunlaşmak ayrı eve çıkınca olmuyor. Benim arkadaş çıktı ayrı eve, 40 bin kira veriyor ve her ay ekside. Keşke çıkmasaydım diyor. Bir yararı yok abicim.
Buradakiler ileride anlarlar, daha uyanamamışlar olaya. Aile gibisi yok ve parayı tutmak, biriktirmek ve yatırım yapmak daha önemli. Buradakiler godfather'ı izleyip lannnn aynı evde ailecek yaşıyorlar ne güzel olm diyen kişiler, ama ailesiyle yaşayanı görünce yerin dibine sokarlar. Ama aynı zamanda yurt odalarında 5 kişi kalmak normal onlara göre, erasmus'ta da aynı şekilde. Uk'a giderler bir oda tutarlar ayaklarımın üzerindeyim derler.
Tekrar ediyorum boşuna maceraya girme, yaya kalırsın.
edmond honda, okuma bilmeyenlerin cevap yazması daha ilginç. Yukarıda açıklamışım. Ödeyebileceğimi ama istemediklerini söylemişim. Duyuru'da soru sorma kısıtlaması mı var? İkna etmeniz gerektiğini düşünmedim. Beni nasıl ikna ederdiniz cümlesinin anlamı bana öyle güzel bir bakış açısı yazın ki fikrim değişsin.
@fraise senin cevabı okudum, yooo reddit'e gir arbre ve benim gibi bu saçmalığı sorgulayanlar çokça var. Bazı kişiler sanıyor ki ayrı eve çıkıp kira, faturalar, ev alışverişi, evde yalnız kalmaca, çamaşır, ütü, bulaşık durumlarını yaşayınca insan olgunlaşır. Acemice düşünceler. Ben böyle yaşadım, eee olgunlaşmanın yolu bu olmalı demek at gözlüğü ile bakmak derim.
@ruhen hastayım ben, lan aile ile yaşanan sıkıntılar yalnızken de yaşanır, sevgili ile ev paylaşırken de evliyken de yaşanır. Aboooo. Aile gömmeye ne kadar isteklisiniz. İçselleştirmek yok, kavga dövüş her yerde olur. Önemli olan kavgayı nasıl ettiğiniz, çözüme nasıl ilerlediğiniz.
Bu arada iş hayatında sorumlulugum hep yüksek oldu. Milyon TL'lik üretimin sorumlusu olduğum fabrikalarda çalıştım. 3 5 bin TL fatura ödeyince sorumluluk sahibi olacağımın düşünülmesi ilginç. Parayı da gayet iyi yönetirim. 31 yaşına kadar 1 TL borcum olmadı.
cevap bu ekonomide çıkma, AMA logisticsmanager haklı.
Mesela on sekizinde üniversiteye başka şehre gitmiş biriyle aile yanında kalmış biri aşırı fark ediyor. Hem hayatla mücadele ve kendine güven açısından, hem de yalnız kalmak insanın kendisini anlamasını sağlıyor mesela ailenle bir şekilde kısıtlandığın ama farkında bile olmadığın şeyler olabilir. Aileler doğal olarak korumacı ama bazı şeyler ailelerin dediğinin dışında davranarak başarılıyor. Bunu da biz yazamayız herkesin hayatı farklı. Ayrıca, ayrı eve çıkmak "yok ya ailem iyiymiş, onları çok seviyorum" dedirtse bu bile bişeydir.
Shepard, ben Avrupa'nın ortasında büyüdüm hala da yaşıyorum. İşim gereği insanları gözlemleme fırsatı da sıkça buluyorum; dolayısıyla sadece Reddit yorumlarına göre düşüncemi sekillendiremem. Ayrıca tekrar ediyorum buradaki en önemli nokta "yalnız kalabilme kapasitesi". bu, ruhsal bir süreç. Ev alışverişi yapmak, fatura ödemek vs değil. Çok daha kapsamlı bir şey ama şimdi koca teoriyi buraya yazamam.
Velhasıl 30 yaşında bir insanın imkan varsa kendine ait bir yaşam alanı olmalı bana göre.
Abi ben sana pata küte yazicam, bir umut ile;
Burada yeni işine gectiginden beri mercedes Türkiye CEO'su gibi cevap yaziyorsun, her konuda yani. Mühendislikten, iş hayatından nefret eden, muhasebeci memur falan olmak isteyen adam gitti yerine vallaha bazen 20 yıllık expat geldi gibi.
Bu profili çizdikten sonra bize gelip 31 yaşımda ailemle yaşamak sorusu sorup olayın en basit kısmını kaçırıyorsun. 31 yasinda, finansal sıkıntısı olmayan, global firmada üst düzey mühendissin, yemeğini annen yapıyor tuvaletini annen temizliyor.
Buradaki saçmalığı göremiyorsan bizim böyle kafa yormamiza gerek yok. Tabiki echo chamber'da diğer arkadaş ile bunun ne kadar süper olduğunu tartisabilirsiniz.
Bu arada yanlış anlama ama iş hayatındaki sorumluluk ile bireysel hayat aynı şey değil. Bahsettiklerin şeyler bireysel hayatında nasıl bir birey olduğuna dair hiçbir bilgi vermiyor. Aksine bireysel hayatındaki sorumsuzluk ve deneyimsizligi iş hayatı ile kapatmaya çalışan bir profil çiziyor ve belki de bu sebepten son zamanlarda bu tarz cevaplar veriyorsun. Sana demiyorum ki bu yaşında evlen, çocuk yap. Sadece 31 yaşında ailesi ile yaşayan birey kişisel hayatında ilerleyemez, büyüyemez, limitlidir ve belli süre sonra bunun sonuçlarına katlanir.
Gene belirteyim; para sıkıntı olmadığı sürece. Para sıkıntısı sebebiyle ailesi ile yaşayan insana kimsenin lafı olmaz.
Ailenden ayrilmadan (uzakta otur demiyorum) büyüyemeyeceksin. Karar senin.
logisticsmanager, muhasebe ve memurluk konusu değişmedi. Öğrenmeyi, kendini geliştirmeyi seven bir insanım. Mühendislikle çelişen bir şey değil, tersine maliyet muhasebesi açısından proje yönetimi konusunda artı sağlayabilecek bir şey.
Memurluk da aynı şekilde. Mesleğimi devlette yapmak istemem de çelişkili bir şey değil.
yaşamda başarı şirkette ünvan etmekten ziyade sorumluluk alabilmek ile alakalıdır. şu an iş harici aile hayatında sorumluluk sahibi olduğuna inanıyorsan tamam ancak okuduğum kadarı ile gelirden yana sorunun yok. ist'da yaşıyorsan ve hala ayrı eve çıkmadıysan işe gidiş gelişinde de sıkıntı yok.
para kazanıp eve getirmek bir sorumluluk olmuyor senin durumunda.
tek yaşamanın avantajı hayatı bireysel olarak yönetebilme gücünü eline almak ve bunun üstesinden gelmek. doğduğun zaman yalnızsın, ölürken yalnızsın, yaşam süresince insanlara bağımlı olmadan, self-sufficiency ve self-reliance tabanlı self-realisation. kendini ne kadar gerçekleştirebildin sence?
ben senin yaşlarda veya daha genç bir kızcağız olsam, sana hasbel kader ilgi duysam "anasıyla yaşıyor" diye geri çekilirdim. bir erkek olarak görmezdim seni yaşından bağımsız.
eski komşum 52 yaşında ama anası ve ablaları ile yaşıyor mesela. onu ciddiye alamıyorum. boğaziçi makine müh mezunu, iyi şirketlerde çalışmış, şu an emekli tabi vs ama ne yani...
bağımsızlık.
önemli olan rahatsızlıkta yaşayabilmek yine de sene sonunda çık çıkacaksan. malum ekonomi. zaten sen bunun kararına varana kadar bir süre geçer.
“Girmeye korktuğun mağara, umduğun hazineyi saklıyor olabilir” demiş Joseph Campbell.
senin umduğun bir hazinen var mı?
Ayrı eve çıktığınızda bütçeniz hala birikim yapmanıza olanak sağlıyorsa yani imkanınız varsa denememeniz sizi zararlı çıkartır. Gün içerisinde hali hazırda sizin adınıza alınmış bazı kararlar (renkli/beyaz kıyafetlerinizin ne zaman yıkanacağı, hafta sonu hangi yemekleri yapacağınız ve hafta içi evde hangilerini nasıl tüketeceğiniz, evinizin duş ve tuvaletini ne zaman temizleyeceğiniz vs vs) gibi halihazırda sizin düşünmenize gerek olmadan verilmiş kararlar aslında insan hayatının büyük bi' bölümünü kapsıyor. Kimseye muhtaç olmadan hayatı yaşayabilmek bi miktar kimse olmadan yaşamayı tecrübe etmeyi de gerektiriyor özetle.
janderzel zartanyan, öehhh. Bir de cinsiyetçiliğe bağlandı konu. Ben annemle yaşamıyorum, ailemle yaşıyorum. Ben de beni sırf ailemle yaşadığım için erkek olarak görmeyen birini kadın olarak, hatta bir adım ileri götürüp insan olarak görmezdim. Bunlar bu kadar basit şeyler mi.
42 yaşındayım ve ailemle yaşıyorum. Tek çocuğum.
Yurt dışı 2 sene + 20 sene İstanbul içi ailemden ayrı yaşadım.
Hiçbir özelliği yok. Hatta hep hazır yemekten sağlığım bile bozuldu. Şu anda sağlığım çok iyi.
Odam ayrı, huzurlu bir aileyiz.
Aileme maddi olarakta fazlaca ben destek oluyorum hatta.
Kız arkadaş konusuna gelirsek, neredeyse her ay 3-4 hatunla birlikte oluyorum (escort değiller).
Ev sorun olmuyor. Bu işler için Airbnb, otel vs kullanıyorum zaten veya hatunların evi varsa ona gidiyoruz.
Kizlara ailemle yasiyorum deme. Ailem benimle yasiyor, onlara yardimci oluyorum de :)
Seni bilmem. 30+ yasinda olup, aile ile yasamak bana gore degil ama aile ile yasayarak yapabilecegin en mantikli finansal hamleyi yapmissin.
Bir de duyurularindan gordugum kadariyla sen gitmedigin yerlerin daha guzel, yapmadigin islerin daha iyi oldugunu dusunuyorsun. Aslinda oyle degil.
Bence senin icinde bulundugun durumdan bir sikayetin yok. Aynen boyle devam et.
ya gerek yok yazdım ama yazılanlar da çok doğru. 35’ine gelmiş bi erkek hala yemek yapmayı beceremiyorsa, ütüsünü çamaşırını annesi yapıp çekmecesine yerleştiriyorsa, arkasını hep birileri temizliyorsa yetişkin olamamış demek aynı zamanda. benim eski eş böyleydi, boşanma aşamasında annesinin evine geçti yine ve yaşı da 40. insan çok ciddiye de alamıyor böylelerini. kendi kendine yaşayabilmeyi de öğrenmek gerek ama bu ayrı eve çıkarsan bırak birikim yapmayı eksiye düşersin.
Türk aile yapısını bilmesek aile ile yaşama güzellemelerini yutacağız...
Ekonomi ve konfordan bağımsız, aile evinde yaşayan HİÇKİMSE evin reisi değildir ve haliyle bir evi geçindirme konusunda yeterince tecrübeli olamaz. Evde anne baba varsa, en iyi ihtimalle illa ki bikaç konuda söz sahibi onlardır.
Bu konu neden önemli kısmını açıklamış arkadaşlar, hayatının kontrolünü tamamen kendi eline almakla ilgili özünde. Bunun da neden gerekli olduğunu tartışmaya gerek yok bence.
Ha, dersin ki benim böyle bir gayem yok, en fazla buradan çıkar karımın kontrolüne girerim, ona kimse bişey diyemez. Tek sıkıntı, günümüzde çoğu kadın kocasına annelik ya da evi çekip çeviren rolünü yapmak istemiyor.
Herkes yalnız yaşamaktan, tamamen bireycilikten hoşlanmak zorunda değil. Yemekle çamaşırla uğraşmak istememeyi de anlıyorum. Ama bu konforun trade-off'u aile evindeki evlat rolü olmamalı. Zaten olgunluk, büyümek böyle bir şey; bazı temel değerler için belli konforlardan vazgeçmeyi göze alabilmek.
Şimdiye kadar kendi kendine çıkmaman garip bence.
Ama insanlar da çeşit çeşit.
Ben bir orta yol önereyim;
1 aylık airbnb kirala.
Normalde 25 liralık kiraya çıkacaksan 45-50
Liraya bir aylık airbnb kirala.
Mümkünse ofisten çıkınca annenin evi sağ istikametteyse bu solda olsun. Hayata, barlara, Cafe ve tiyatrolara yakın olsa iyi olur.
Ailenden kimse özellikle de annen asla ama asla evine gelmesin bu bir ay boyunca.
Deneyimledikten sonra kendin karar ver.
Hayat akıp gidiyor. Ailenin evinden ayrılmadığın son 5 yılda kimbilir ne gibi deneyimler kaçırdın. Daha fazla kaçırma. Ama sana göre değilse de denemiş olursun.
michael_knight, airbnb mantıklıymış. Helal olsun. İlk defa yaratıcı bir cevap geldi.
Bir de bir şey kaçıracağımı düşünmüyorum ya. Brad Pitt değilim. Her ay yeni bir kızla takılmıyorum. Kafe olabilir de tiyatro falan yaşlı işi geliyor.
Teşekkür ederim.
Temizlik, mutfak, market alışverişi bunlar düşündüğünden çok fazla zaman alan işler, bu kursa gideyim, bunu öğreneyim, yüksek lisans yapayım diye duyurular açıyorsun, bunlara zamanın kalmaz. Ev düzgün çalışması için durmadan bakımını yapman gereken bir makina gibi.
Yaşım 35 şu an, 22 yaşından itibaren ayrı evde tek yaşamaya başladım, benim için en önemli sebebi tamamen özgür-bağımsız olmaktı ve çok doğru bir karardı.
Eve ayrı çıkmaya seni ikna edemem ama şunu söyleyebilirim, senin için iyi-kötü olup olmadığını anlaman için bunu deneyimlemen lazım bence.
bence kiraya çıkma, ev alabiliyor musun onu zorla bakalım kampanya falan diyorlar.
ya yurtdışına git.
ama yurtdışına gidince muhtemelen çok zorlanacaksın aile yanına alıştıysan.
üniversitede ailenle miydin ?
ya da evlen gitsin. niye onu düşünmüyorsun ? evi evlenmeden önce al alacaksan.
ailenin yanında yaşayarak hayat kuramazsın. imkan varsa çıkmak mantıklı.