
Is yerindekiler ve ailem bilmiyor, yakın arkadaşlarım biliyor. Çaktırmamak gibi bir çabam olmadı hiç.


şu an yalnız değilim fakat geçmişte;
yakın çevrem ve ailemden uzaktayken onlar ne kadar yalnız olduğumu bilmiyorlardı ben de çaktırmamaya çalışıyordum. Bir yılbaşını yalnız geçirdim, aileme arkadaşlara gideceğim kutlamaya demiştim üzülmesinler diye.


Benim tam tersi çoğu kişi beni yalnız sanıyor ama mikro bir çevrem uzun süredir sevdiğim bir ilişkim var, özelimi pek paylaşmıyorum gerekmedikçe.


Biliyor.


Bilmiyor, tek başıma ameliyat falan oldum, hasta olunca aileme söylemem arkadaşlarıma da “iyiyim yaa hafif geçiyor” derim. insanlara yük olmamak konusunda saplantılıyım, hastalıklı bir düşünce biliyorum. Annem yalnızsın diye üzülüyor musun diyor arada, yoo diyorum keyfim yerinde, ama değil.


Yalnız değilim, çok cutie arkadaşlarım ve ailem var.


'Everin beni. Yoksa biraz daha yaşlanırsam başınıza kalcam.' dedim hepsine.
O gün bugündür uykuları kaçıyor. :)


bırak yalnızlığı, işyerindekiler beni *m üstünde **t s***yor zannediyor.


Kalabaliklar icinde cok yalnizdim ve bir gün onu buldum


Yakın arkadaşlarım ve ailem biliyor, gizleme gereği duymuyorum. İş arkadaşlarının bilmesine gerek yok.


ailem biliyor, iş yerindekiler de tahmin ediyordur diye düşünüyorum.


Eğer yalnızlıktan kasıt "bir gönül ilişkisi içinde olmamak" iste tabi ki biliyorlar, yalnızlığı sevdiğimi de biliyorlar. Sinir olacak kadar.
Diğer anlamda ise, yalnız değilim. Ailem var, çok sık görüşmesek de güvenebileceğim bir akraba ve arkadaş çevrem var. E yeter.
