Sizinkiler neler? Her şeyi arkanızda bırakıp peşinden gider misiniz?
yok.
bu bence sinifsal bir simariklik. hayattaki tutkularinin pesinden gitmek icin bir guvence olmasi gerekiyor. ben tutkularin pesinden gitsem kirayi nasil odeyecegim diye dusunecegim. o yuzden gidemem. gidemedim de.
uzucu bir hayat tabi. ama en azindan kira derdin olmuyor.
Her şeyi sınıfsal görmek sınıfsal bence :p Hayatta bir damak tadımız, bir gustomuz da mi olmasın?
Koşu ve spor. Yaz kış demeden, deli divane gibi koşarım.
Doğa sanırım.
gusto baskaa, sinemanin pesinden gitmek baska. boyle diyince isi gucu birakip kisa film falan cekecegiz, o piyasanin icine girecegiz diye anliyorum.
sinemanin pesinden gitmek derken film izlemekten bahsediyorsak ayri. hobi oluyor o.
Hayattaki en büyük tutkum elmalı turta, en güzel en lezzetli elmalı turta için her yere giderim gibi.
Sanırım yeterince tutkulu biri değilim. Hemen her şeyden vazgeçmem çok kolay.
Çok uzun zamandır çok sevdiğim ve devam ettirdiğim şeyler var ama tutku baya güçlü bir kelime.
Belki okumak, yazmak olabilir.
bir de ben aslında bırakıp giderim de antikadimag +1 hemen geri dönmem gerekir sorumluluklar ne olacak?
Eskiden gezmekti. Eski güzel günlerde gezebiliyordum, param yetiyordu. Şimdi peşinden gidemiyorum çünkü param yok.
Şimdi çay herhalde. Sabah çayı. Bir o kaldı. Sabah çay içmek için kurşun atar kurşun yerim.
Sorumluluklar nereden geliyor? Başkalarının tutkularının uzantıları olmasınlar. Yani bu hayatta sorumluluk addettigin şeyler ne kadar sana dair, ona bir bakmak lazım. Tutku denen şey bu sorgulamalardan doğuyor. Umarım aranızda beni anlayanlar vardır.
Sonuçta bir hayat standardım var. İzlemeyi istediğim oyunlar var, görmek istediğim başka ülkeler var, denemek istediğim yemekler vs. uzar gider. Bunları yapmaya devam etmek için de çalışmam gerekiyor. Bu da bir sorumluluk değil mi? Şirketin sahibinin tutkusunun uzantısı mı oluyorum?
param olsa giderdim ama gidemiyorum. gitmek ve gidilen yönde huzursuz olunca geri dönebilme şansına sahip olabilmek, döndüğünde bıraktığını aynı bulabilmek veya eski haline zahmet göstermeden getirebilmek bile bir lüks.
tutkunun peşinden git, başkasının hayat tercihlerini yaşama gibi öğütler tam başrol olan beyaz yakalı serenay sarıkaya'nın işe gitmeden önce boğaz'da sandal sefası yaptığı bir sülalesi rahatlar dizisinden replikler gibi. metrobüse binerken denk geldiklerini çarpa çarpa yere savuran abilerin önünden koşup yer kapmaya çalışırken tutku mutku düşünecek hal kalmıyor.
tutkum para kazanmak, kitap okumak, kelime haznemi gelistirmek, geziye cikmak.
arada denk gelirse güzel diziler.
tutkularim bunlar. standart olmaktan memnunum. tutkularim da hep mantikli, akilli tutkulardir. bana faydasi olmayacak ya da yetenegimin olmadigi bir seyi seviyorum diye pesinden gitmem.
tutkum yelken. hem ben, hem de eşim son yıllarda eğitim ve tatillerle epey geliştirdik, sertifikalarımızı aldık. balayımızda da gayet güzel bir tekne kiraladık, sadece ikimiz ve 10 gün boyunca ege'de gezdik. şu an için ancak yazları zaman ayırabiliyoruz ama peşini de bırakmıyoruz. bir 6 ay herseye ara verip akdeniz turu yapmanın hayalini kuruyoruz. tekne filan diyince çok sınıfsal bakılmasın, ikimiz de memur aile çocuğuyuz.
gitmem. artık o kadar gerizekalı değilim.