Teşekkürler.
Gülüp, eğlenmek için motivasyonum yok :(
evet. çok önemli. eğlenceli, uyumlu ve komik arkadaşlarımla buluşurum, ararım. gülmeden geçen bir gün boşuna geçmiş demek bana göre. modumu değiştirmek için mutlaka bir şeyler yaparım.
Her şeyde gülebilecek güzel bir taraf bulabilmek yeterli oluyor
reddit, instagram shorts vs her yer mizah dolu zaten. kullaniyorum ben de :)
kendi kendime konusup espri yaptigim ve güldügüm de oluyor allah affetsin. eglenmeden yana sikinti yok :)
mizahla egleniyorum.
Çok önemsiyorum, gülmeden bitirdiğim günler çoğunlukta elbette. Eğlendiğim zamanların özel olması güzel, o açıdan her gün vur patlasın çal oynasın geçmiyor elbette. Öyle olunca eğlenemiyorum zaten, aşırı sosyallik de bunaltıcı.
Ama çok önemsiyorum. Kendi zevkleri olmayan, her şeye keriz silkeleme aracı gözüyle bakan, her ilginç şeye ip var diyen, her moral düzeltici şeye ne gerek var ki hiç anlamıyorum diye yaklaşan biriyle asla olamazdım :D
son aylarda daha depresif olduğum eskisi kadar önemsemiyorum ya da aklıma gelmiyor. motivasyonum yok benim de.
önemsemiyorum ama sağlıklı bir hayat ve hatta çalışma hayatı için keyif verici aktiviteler şart. aksi halde burnout kaçınılmaz oluyor.
Yapı olarak gülmeden konuşamayan biriyim, evimin dışındaysam ve gereksiz çok gülüyorsam kesinlikle gerilmişimdir, huzursuzumdur ama normal gülüyorsam, güleç bir haldeysem o benim normalimdir işte. İnsanlarla konuşurken gülümseyebiliyor hatta geyik yapabiliyor, ufak ufak şakalaşabiliyor olmayı çok severim. Bunları yapamadığım ortamda gerilirim.
Kalabalık da beni gerer mesela, yüksek ses de gerer. Onun için düğünlere gitmem. Ama mecbur kalmış gitmişsem çok gülerim ki rahatsızlığım belli olmasın. Bilinçsiz, içgüdüsel bir hareket.
Gülmeden yaşam olmaz bence. Olmamalı. Gülünmeyen yerde ruh hastalığı vardır bence.
Ek: eğlenmek konusunu tam anlayamıyorum. Biri dedi ki "birlikte çok güzel eğleniyoruz" bunu anlayamıyorum mesela. O konu çok karışık. Kaotik hatta.
@muhayyer divan
Gülünmeyen yerde ruh hastalığı yok aslında. Bu kadar acının yaşandığı bir dünyada gülmek, eğlenmek insanın içinden gelmiyor. Ben de çok gülen ve güler yüzlü birisiyim. Hatta çok eğlenceli olduğum da söylenir ama artık o kadar değilim. Çünkü yaşanan kötü şeyleri görüyorum.
Kadına karşı şiddet, çocuğa karşı şiddet, hayvana karşı şiddet, insanların her şeye karşı tahammülsüzleşmesi, bencillik ve daha sayılabilecek o kadar çok olumsuzluk var ki. Farkındalığın yüksekse mutlu olma şansın yok zaten ya da görmemeyi tercih edip yok sayacaksın o zaman mutlu olursun.
@rock n roll
Ben de eskisi kadar gülemiyorum ve komiklik şaka vs eskisi kadar komik gelmiyor evet. Her şeyin farkındayım, pek çok insanın hiç fark etmediği, normal sandığı, titizlenince beni sorunlu olmakla itham ettiği şeyler bile hayatımda kocaman birer farkındalık ve yük. Ama gülemezsem bir noktadan sonra açıkça hastalanıyorum, bildiğin bedenen hastalanıyorum ve ruh hastalığına ramak kalabiliyor. Gülmek benim için bir dengelenme aracı sanırım, bir sensör gibi. Hani bir kahkaha bir kilo pirzolaya denktir derler ya, o bence doğru.
Yaşama sevincimizi söndürdüler, haklısın.