Bunun cevabı tamamen subjektif olur. İlham gelmiş, sadece iki satır yazmıştır. İlham gelmiş, günlerce yazası gelmiştir. Eser onun eseri, yani söylenecek sözü kalmadığında "tamam" demiş ve nokta koymuştur.
Bence her sanatçı ya da yazar gibi anlatmak istediğini anlattığı zaman son buluyordur.
Bir ressam sürreal bir tabloyu boyamayı ne zaman bırakır sorusunu düşününce daha kolay anlaşılabilir.
Bence sayfaya şöyle bi bakıp "tamam lan oldu işte yeter bu kadar" dediği yerde bırakıyorlardır.
Şiir biraz yetişkin insan eğleme işi ya. Kötü anlamda demiyorum bunu da, şairler hepimizi kandıran insanlar işte normalde bir anlam ifade etmeyen bir şeyi onlar yazınca etkileniyoruz. Etkilemeyi başaranayan da komik görünüyor zaten gözümüze, dalga geçiyoruz posta gazetesi şairi diye :D
Neyse sorya cevap olarak, şairin "bu da bu kadar olsun, adam olana çok bile(!)" dediği yerde bitiyordur. Şairleri aşırı romantik, genç werther tadında takılan tipler olarak görmüyorum. Nasıl gayet keyifli hayatlar yaşayıp, insanları acıklı arabesk şarkılarla ağlatarak dünyalığını kazanan şarkıcılar işin "endüstri"sindeyse, şairler de muhtemelen bi yerden sonra öyledir. O romantik genç çağları bittikten sonra olaya "okuyucuyu etkilemek" bakış açısından bakarak yazıyorlardır.