1- Geçenlerde bir arkadaş beni arayıp evliliğiyle ilgili sıkıntılarını anlatmıştı. Bu konu üzerine yaklaşık 1 saat konuştuk. 3-4 gün sonra watsapp’tan yazdım “ne durumdasın abi, ne var ne yok?” diye. Cevap yazmadı. 2 gün sonra alakasız bir Twitter linki yolladı bana futbollu, komikli…
2- Şimdilerde çok samimi olmadığım liseden sınıf arkadaşım Dubai’den foto paylaşmış. Fotoğrafta ayağı alçıdaydı, “geçmiş olsun” yazdım. Cevap vermedi. Storyler son hız devam etti sonrasında…
3- Başka bir arkadaşın doğum günüydü, doğum günüyle alakalı hoş bir resim koymuş, benim de içimden geldi, normalde pek adetim değildir ama o anda da mutluydum herhalde; güzel bir mesajla kutladım doğum gününü. Sadece beğendi, cevap yazma zahmetine girmedi.
Şimdi düşünüyorum da bana bir arkadaşım, hele ki çok samimi olmadığım bir arkadaşım halimi hatrımı soracak, geçmiş olsun diyecek, doğum günümü kutlayacak… yaw ona minnet duyup çok hakettiği güzel bir cevap yazabilmek için özen gösteririm. İnsanlar artık herhangi bir şeyi sadece kendi istediği zamanda yapıyor. Canı istemezse nezaketen de olsa zahmet etmiyor hiçbir şeye, mesaj yazmaya dahi. Bu tür şeyler yaşayınca da etrafımda olan en yakın dostlarım bana yeter diyorum ve onlara daha sıkı sarılıyorum.
Siz ne düşünüyorsunuz? Yani tam soru gibi de olmadı :D galiba, içimi dökmüş oldum.
Ben de genel olarak mesajlara görece vakitli bir şekilde cevap verilmesi taraftarıyım ama diğer yandan da karşı taraf bu şekilde davranmayınca da takılmamayı öğrendim. Anlık mesajlaşma, email, sosyal medya vb. derken sürekli bildirim bombardımanı altındayız, keza bunlarla birlikte daha bir sürü uygulama daha dikkatimizi çekmek için bildirim gönderip duruyor. Herkesin whatsapp grupları vb. var, oradan da mesajlar yağıyor... Sanırım bu nedenle insanlarda karşılıklı iletişimin tanımı da farklılaştı ve daha açık uçlu bir şeye dönüştü. Sizin verdiğiniz örneklerdeki gibi bir mesajı görüp uzunca bir süre cevap yazmamak, bazen tamamen kayıtsız kalmak, ya da birkaç mesajla sohbet etmek yerine bir emojiyle geçiştirmek de iletişimin normal parçaları olarak görülüyor.
ben eskiden cok takilirdim, artik hic takilmiyorum.
zira ben de bazen cok cok gec cevap veriyorum bazi mesajlara. bazen da iyice fazla sure gecti diye artik yazmaya cekiniyorum, hic cevap yazmiyorum.
ya da 1. ornekteki gibi yapabiliyorum ben de.
onemli bir soru degilse o anda cevap vermiyorum, kaliyor. 3 gun sonra cevap vermek de sacma olabiliyor bazen, sohbetimiz komple kesilmesin diye komikli bi sey atabiliyorum karsiya son mesajina cevap vermeden.
ama tabii ki bunlar hep samimiyet derecesine gore degisen konular.
yakin arkadaslarima daha hayvan gibi davraniyorum galiba. daha az yakin tanidiklara nezaketen de olsa kisa cevaplar atmaya calisiyorum.
"- Şimdilerde çok samimi olmadığım liseden sınıf arkadaşım Dubai’den foto paylaşmış..."
Butun her seyi özetleyen tek cevap.
1 ve 2 ile Bir daha kendi işim düşmedikçe konuşmazdım.
3 like etmiş işte daha ne olsun. En azından bir tepki vermiş.
Sana neden cevap vermeliler adamlarin cikari yok anladin mi
Mesaj atmayip yedek kulubesine aliyorlar lazim olunca kardesim nerdeydin testislerin opem die yazarlar sana ihtiyac olunca
Hayat boyle kabule gec
İnsanlara değer verme anlayışın çok güzel. Verdiğin değeri onlara yaşatmayı önemsiyorsun. Onlar bu konuda epey sorunlular, uzak durmalısın, sadece işin düştüğünde iletişime geçmelisin. Çünkü hak ettikleri tarz bu.