Sizinki kim?
Teşekkürler.
Çocuk bahanesinin arkasına saklanip kendi sorumluluklarini başkasına yükleyenler
Normal hayatta dünya tatlısı bir tip çok seviyorum ama iş arkadaşı olarak aman allahım korkunç.
Çok zor biri, işle alakası minimum olan kişileri bile sinir edebiliyor. Bir insanı hiç mi kimse sevmez bunu gerçekten kimse sevmiyor.
Ama herkes benim gibi düşünüyor normal hayatta çok sevilen tatlış bir tip, sadece kimse çalışmak istemiyor.
Huysuz, aptal, bir halt bilmediği halde bildiğini sananlardan, bu sandığıyla da ortalığı karıştıranlardan, tam bir yılan ama bu yılanlığı çaktırmadan yapabilecek zekası da yok.
Sinsi insanları sevmiyorum. Aşırı saygılı davranıyor görünürde ama arkadan cevirmedigi iş yok.
Güce tapan insanları sevmiyorum. Patron, müdür yanlış bir şey yaptığında savunan mesela. " Ben bunu doğru bulmuyorum" diyebilmeli insan. Haksızlığı tolere etmemeli. Güçlü bir duruş sahibi olmalı herkes.
isyerimi cok seviyorum diye gezen tipler. lay off olup kapinin önüne kondugunda ya da cok pahali oldugun icin isten cikarilmak istendiginde de acaba isyerim benim ailem diyebilecekler mi...
Galiba insanlarla pek ilgilenmiyorum. İlgilenince çok rahatsız oluyorum çünkü, bana ne deyip geçiyorum galiba.
Düşündüm düşündüm bulamadım.
"Merhaba bu yanlış olmuş gibi, hatırlatmak istedim"
"Sanki şöyle bir şey olmuş, nedir söyler misin?"
Gibi kimseyi suçlamadan, ezmeden, kızmadan söylediğim şeylerin hep ilginç tepkilerle cevaplanması.
"AMA ÇOK YOĞUNUM, BEN DE İNSANIM, gözümden kaçmış, olmuş ne yapabilirim .sss"
Hep bir savunma, bir saldırma eğiliminde herkes. "He lan pardon, dur hallediyorum" diyen bir kişi bile daha görmedim.
İşi patlatana bile "daha dikkatli olalım, bence buradaki sorun şu ve şöyle çözülür" dediğim zaman bile insan bir pişmanlık duyar ama yok. Bu durumda bile boku bize atabiliyor çalışanlar.
"Abi orayı temizlemedim, çünkü alerjim var dokunamam"
Lan tamam da sana söyledik eldiven alalım sana diye yok ben alırım demiştin diyorum gelen cevap abi sağlığım daha önemli... Önemli tabii ama baştan yapamam deseydi biz de söz verip sözümüzü yemek zorunda kalmazdık.
Mesai bittiğinde ofisten zamanında çıkan kişilere ters ters cıkcıklayarak bakan, yarım saat daha orada gövde gösterisi yaparak çalışıyormuş gibi poz kesen ama aslında hiçbir iş yapmayan yalaka tipler
Sunduğun öneriyi sırf bişi söylemiş olmak için eleştiren ama yerine de bir alternatif üretmeyen boş boş konuşanlar
"ben bilmiyorum onu hiç yapmadım" diyip kenara çekilenler, yapması gereken iş için öğrenmesi gerekeni öğrenmekten kaçınanlar. insanlara kendi işini yıkmaktan utanmayanlar.
bunların hiçbirini z kuşağında görmüşlüğüm yok. muhatap olduğum y ve hele hele x kuşağında bu utanmazlık çok yaygındı.
Orta yaşlı herbokolog adam. Bir konuda da sessiz kal abicim ya.
Çeşitli bahanelerle işlerini başkalarına yükleyip hep mağduru oynayan; ah ne çok çalışıyorum, en çalışkan benim havalarında dolaşan bir kadın var.
İki gruba bölünerek yaptığımız bir işin ikinci bölümü bu Cuma yapılacak ve kendisi de sorumlu. Merak ediyorum neler olacak. Nasıl kıvırmayı başaracak. İş de ortada kaldığında başkasının altından kalabileceği bir iş değil. Göreceğiz.
@peki madem+1
Konuşmaya tutunca da salmıyorlar bir türlü.
yaptigi isi abartanlar. 2 email ile cozulecek mevzu icin gunlerce toplanti yaparlar. surekli mesgullerdir ama projeleri ilerlemez.
Hafızası ile fena övünen biri var. Öyle ki tanıştığınız gün üzerinizde ne vardı onu bile hatırlıyor. Ama gelin görün ki patronun yanlış anladığı için sinirlenmesi durumunda kim ne sorarsa sorsun hatırlamıyorum diyor. Patron unutmuş, buna soruyor böyle bir şey oldu mu diye, bilemedim diyor. Politik davranıyor farkındayım ama bu kadar sinmişlik yorucu oluyor.