Ama artık insanlardan beklentili olmamam benim kendi değerimi düşürüyomuş gibi hissediyorum. Yani bir şeye laf etmiyorum beklentilerimi söylemiyorum diye insanlar ekstra umursamıyor gibi.
En son bu düşünceye kapılmam şöyle oldu; doğum günümdü ve yıllardır birbirimize iyi kötü maksat hediye almak olsun tatlılık olsun diye hediye aldığımız bir arkadaşım var. Bu sene bi anda hediye olayını bitirdi. Olay burada neden hediye almadım değil ama benim için küçük bir hediye bile bir değer yani. Bak seni düşündüm gibi bir şeydi. Neden böyle yaptı anlamadım aramız kötü bile değil aksine çok da iyi. Ama bunu dönüp söylemek çok ayıp geldiği için asla söylemedim. Söyleyemem de. Ama çok üzüldüm.
Bu ve bunun gibi bir sürü minik minik olay canımı sıkmaya başladı. Kimse bana şunu almak zorunda değil, kimse bana şöyle demek zorunda değil diye diye düşüne düşüne her şeye okay der oldum yani özetle.
Ama beklentili olup bunu da belli etmeli miyiz? Cidden doğrusu bu mu? Siz yapıyo musunuz yoksa benim gibi kendi kendinizi mi değersizleştiriyosunuz :'(
--iç dökme seansı bitti :)--
Bunun tek bir doğrusu ya da dinamiği yok elbette kişiye göre çok değişen bir şey ama şu kısmı çok sağlıklı bulmadım: “ artık insanlardan beklentili olmamam benim kendi değerimi düşürüyomuş gibi hissediyorum”. Karşıdakilerin onay ihtiyacına çok bağımlı olabilirsiniz fark etmeseniz de bu konuya odaklanın derim. Kişisel mesafeyi ayarlamanız gerekiyor. Benim yeri geliyor kendi ailemden bile beklentim olmuyor bu da çok doğru değil, kişilere ve şartlara göre değişiyor. Ama değer duygunuzun başkalarının hareket, düşüncelerine göre değişmemesi gerekiyor. Beklenti içerisinde olduğum maksimum 2-3 kişi benim onun dışındakilerden bir beklentim yok.
Aslında buradaki değersizleştirme konusu karşı tarafın gözünde. Yani beklentilerin karşı tarafa aktarılmaması halinde karşı taraf bu beklentileri karşılamak için bir çaba harcamıyor diye görüyorum. Çünkü yaptığının yeterli olduğunu düşünüyor belki de. İnsanoğlu tabi ki hepimiz benciliz ama bu çok mızmızlanan insanların üstüne daha çok düşerler ya hani sanki bazen öyle olmalı gibi geliyor.
edit: Hep aynı cümleler etrafındayım kendim de okuyunca fark ediyorum :)
Beklenti içinde olmayın ama bu onun ilerde hiç karşılık vermemesi gerektiği anlamına gelmez.
İnsani şekilde uygun yer zamanda karşılık vermesi lazımdır.
Düğünlerde takılan altın para işleri de öyledir. Karşı taraf doğrudan bunu beklemez, belirtmez ama diğer taraf bu yapılana karşılık olarak karşı tarafın mesela düğünü olduğunda gereken şeyi takması esastır.
Sürekli tek taraflı etkileşim olmaz.
O zaman tuhaf bir şey vardır arada şşldi değil ileride bir sorun çıkmasına işaret eder.
Bir arkadaş vardı bende yıllar önce ne zaman gezsek çay vs ikram "benden" olurdu. Fakir olsa önemsemem de bir tuhaflık söz konusuydu. En son borç para istedi verdik. bu kez de ne borcu ödemek ne gel görüşelim gezelim falan.. ortadan kayboldu bu kez.
Zorla parayı aldım ama güvenim de tamamen sarsıldı.
Arkadaşı, yakın komşuyu eve çağırmalar da böyledir.
Kimisi bir yerlere gitmeden, oradalarda yemeden içmeden duramaz. ama eve sözde arkadaşı olan birini çağırıp vefa yakınlık göstergesi olarak demliğe çay koymaktan da acizdir.
Kadınlar arasında da böyledir bu hususlar.
Zamanında benden yaşça büyük bir kadın tanıdığımdan duyduğum, bir zaman komsusu sadece ikram olarak çayla hazır biskivilerden ikram etmiş.
Onun ise elinden yemek hususunda çok iş gelir hamarat biri. Komşuluğu, yakınlığı sever. Kendisine komşusu geldiğinde servis tabağına elle yaptığı yiyecek pasta, kısır vs şeylerle doldurur.
Hal böyleyken kendisine bu mütekabiliyet mevzusunu,
yakınlığın sınırlarını çizmesi gerektiğini anlattım.
Sadece ikram konuları değil birisini aramak hal hatır sormakta böyledir.
20 yıl kadar önce yakın bir arkadaşım vardı. Aradan geçen sürede yine ben aradım bazı zamanlar ama kendisinden bir yakınlık görmedim bu hususta.
En son yıllar önce konuştuğumda vakitinin olmadığını laf arasında söyledi. Bu tamamen yalandan ibaret, kendisinin konuyu, benim kadar önemsemediğini gösteren bir savunma. Benim de o zamandan beri arayıp sorduğum yok.
Bir kaç kişinin yanına gittiyseniz içlerinden en az biri diğerlerine oranla empati kurar yakınlık gösterir söyledikleriyle.
Bu kişinin değerini bilmek lazım.
Buna dikkat edin.
Devletler arasında bile mütekabiliyet esasları vardır.
Bu çerçevede bazı ilişkiler yürür veya yürümez.
@diyecevaplandı o kadar benim de karşılaştığım durumlar ki gerçekten. İşte bu ve bunlar gibi durumlar olunca bi süre sonra insan psikolojik olarak sanki kendi hal hareketleri sorunlu da karşı taraf haklıymış gibi düşünüyo ve evet o ilişkiler yürümüyo. Ya da siz ne kadar tolere ediyorsanız o kadar ediyomuş gibi oluyor.
titanic kemancısı -1
aksine bu kısmı doğru buldum: "Ama artık insanlardan beklentili olmamam benim kendi değerimi düşürüyomuş gibi hissediyorum."
daha önce de başka sorularda benzer cevapları vermiştim.
burası türkiye, türk insanı duygusaldır, olaylara duygusal tepkiler verirseniz haklı çıkarsınız.
mantık çerçevesinde sen yüzde yüz haklısın ama insanlar bu şekilde alışmamışlar. ağlamayana meme yok diyen bir kültürümüz var. ufak ufak sitemler edersen daha çok saygı duyarlar. mütevazi olunca değersiz gören insanlarla dolu çevremiz.
benim bu konuda tavsiyem şu: adamına göre davranmak
bazı insanlar tevazudan ve kibarlıktan anlar, bazıları ise anlamıyor.
herkese anladığı dilden anlatmak gerekiyor.
ya ben bunu bi arkime yaptim ve kendisi doğum günümde beni cok tatlik bi yere goturup orda hediyelerini vermisti. ben ona sadece mesaj attim ve aktif gorusuyoz normalde. nedeni yok o an ilgilenemedim::)
@abelardo tam olarak tabiri caizse ağlamadığım için değer gösterilmiyor resmen. ama ağladıktan sonra yapılmasının da bi önemi kalmıyo. sanırım insanlardan genel anlamda çok şey bekliyorum. kendimden fazla başkasını düşünmek her zaman çöküş yaratıyor.
@ala09 böyle bir şey yaşamayı düşünemiyorum gerçekten. kırılma seviyem arş ı alaya ulaşır herhalde. gerçekten geçerli bi sebep duymadan aynı yakın ilişkiye dönemem sanırım ya.