Gym'de 5 saat ağırlık antrenmanı yapabilirim ama yürümekten nefret ettiğim için hiçbir yere yürüyerek gitmezdim, şimdi markete falan yürüyerek gidebiliyorum biraz kendimi geliştirdim bu konuda.
@kaleci saçli yirtici forvet
sen oylr soyleyince komik anim geldi aklima. Kiloluyken toplu tasima ozellikle otobus binmezdim ayakta gitme ihtimali oldugundan. Ayakta fazla duramiyordum. Ne zaman spora baslayip bacak calistim otobuse binmeye basladim. Artik ayakta durabiliyorum :)
Öyle bir durumda sadece ayakta durmak değil sağa sola dönmek arkalara ilerlemek boş alanlara girmeye çalışmak da sıkıntı olabilirdi, en doğrusunu yapmışsın kendi adına tebrik ederim :)
Çok eskiden plakaları ezberlerdim :)
Çok sert bir üslûp kullanırdım. Çok sert konuşurdum. Şimdi öyle değilim.
Eskiden küçüktüm, şimdi büyüdüm... :) tam da bu yüzden o kadar sert konuşuyordum sanırım.
Çok söz keserdim, azalttım baya.
okuyunca hatırladım. benim yanımdan araç geçince plaka ezberleme huyum var ama özellikle yaptığım bir şey değil. sonra unutup gidiyorum. ama yıllar evvel alıp sattığım arabaların plakaları hâlâ aklımda.
söz kesme bende de var. şimdi dikkatlice dinlemeye çalışıyorum.
sevmediğim huy bacak sallama. bırakmaya çalışıyorum.
Asiri planli programliydim. simdi spontan planlari ve akisi da dahil ettim hayatima. Eglenceli oluyor.
Plaka ezberlerim cocukluktan beri, eski manitin annesinin arabasinin plakasini biliyorum shsjjs. Yine de azalttim +1
İçerken durmayı bilmiyordum, hala öyleyim.
İnsanları düzeltiyordum sohbet sırasında. Yani bunu kötü bir niyetle yapmıyordum da biri yanlış bir bilgi paylaştığı zaman doğrusunu öğrenmesini istediğim için belirtiyordum. Artık laps diye karşıdakini bozacak şekilde yapmıyorum, muhabbet bitince mesaj falan atıyorum böyle dedin ama doğrusu bu diye sdjdsj
birisi office uygulamarında falan şunu şöyle nasıl yaparız şunu da şöyle yapsak nasıl olur falan dediğinde atlardım. driver mı kurulacak hallederiz, kasa mı toplanacak, uydu yayınları mı ayarlanacak vs. hepsine hallederiz derken şimdilerde umrumda değil, bilsem de içimden banane deyip geçiyorum.
Çok yorulunca, bunalınca çığlık atıp, yüzüme vurup saçlarımı yoluyordum. Bunu neden yaptığımı çòzdüm artık yapmıyorum. Daha seyrek. Psikoloğum sen bu haldeyken üstüne gelen biriyle arana mesafe koy, göremeyen birine neden göremiyorsun demek gibi bir şey onların yaptığı dedi. Kötü niyetli olmasa da anlayışsız olan akrabalarımla çok samimi olmuyorum. Duygunun geldiğini hissettiğim an olay yerinden uzaklaşıyorum. Konforlu bi alan oluşturuyorum kendime.
Bi süre sonra sadece tatlı bir gülme geliyor. Tamamen bitecek inşAllah.