en son iki sene önce sevgilim oldu ve son 2 senedir duygusal veya seksüel bir yakınlık kuramadım kimseyle, benim tercih ettiklerim beni etmedi beni edenleri de ben edemedim gibi bişeyler oldu. artık iyice umudumu kaybetmiş durumdayım bir şey yaşayabilmek adına ve bu beni çok üzüyor. konuştuğum arkadaşlarım kendinle kalmayı öğrenmelisin kendinle vakit geçirmekten zevk almayı öğrenmelisin gibi şeyler diyor. bu nasıl mümkün? yani ben çok zevk aldığım bir aktiviteyi yaparken yanımda sevdiğim biri olmayınca çok üzülüyorum ve yalnızlık hissim katlanıyor. mesela bir yürüyüş, doğada bir gezi, tek başına bir tatil yalnızlık hissimi çok çok arttırıyor ağlayacak gibi oluyorum ve daha çok üzülüyorum. bundan nasıl kurtulabilirim? kendimi sevmeyen biri değilim. kendime objektif bakınca sevilmeyecek biri olduğumu da düşünmüyorum yani kendimle vakit geçirmekle ilgili sıkıntım yok zaten 20 senedir yalnız yaşıyorum. ama bu son yalnızlık çok uzun sürdü ve çok sıkılıyorum. multu mutsuz anlarımı biriyle paylaşmak istiyorum bu normal mi? ve bundan sonra bulamayacaksam birini kendi kendime yaptığım aktivitelerden üzülmeden keyif almayı nasıl sağlayabilirim?
Hocam utangaclik falan yoksa sosyal ortam olusturan yerlere takilsaniz faydasi olmaz mi? Muzigi, dansi, heykeli sevmiyor olabilirsiniz ama baska seyler de olur. Bir de kendinize iyi bakmiyorsaniz, bu konuya da egilmek faydali olur. Insanin ic dunyasina sporun, sahsi bir proje yapmanin, belki topluma faydali isler yapmanin buyuk faydasi olabiliyor.
insan sosyal bir canli oldugu icin ihtiyaclar piramidinde bu istegin 3. sirada yer aliyor. yani sende anormal bir durum yok. bu biraz kisilik tipi biraz da ilgi meselesi.
kisilik tipinden dolayi oyleyse daha stratejik hareket edicen. bu hayatimdaki en buyuk onceliklerden biri diyerek enerjini, zamanini dogru partneri bulmaya yoneltcen.
ilgiden dolayi ise, bir silkelenip kendini adayacak yeni mesgaleler bulucan. is olur, din, seyahat olur vs..
@hier kommt die sonne -> kabullenip keyfini nası çıkarıcam hocam onu soruyorum tam olarak. nasıl telkinker ya da bir düşünce kabulü ile?
@mbond -> sosyal ortam olarak spora gidiyorum. hobi gruplarım var. ara ara dışarıda evde buluştuğum çeşitli arkadaşlarım var. çok asosyal sayılmam gibi.
@buenosdias -> hali hazırda hayatım bu strateji üzerine kurulmuş gibi. durduğum yerde de talep gören biriyim ama şu son iki senede 100 flörtüm olduysa 2 si olumlu oldu onlarla da bi şekilde olmadı. ve bu durum da inanılmaz derecede beni yormuş durumda. artık biriyle flört etmek bile içimden gelmiyor. en baştan tanıyorum ve olmayacağını görüyorum artık.
100 flortun 2 tanesi olumlu olduysa sadece, bu tesadufen olmamistir. Tabii flort ile baslayip konunun ilerleyemeyecegi bir suru kisi olur ama bu oran %98 ise bir gariplik olabilir. Neyse biraz bosuna yazmis gibi oldum, gercekci ve net bir tavsiye veremiyorum bu konuda, ben de bilmiyorum, ancak neden ilerleme olmadigini, yasananlari iyi okuyup, yorumlamanizi tavsiye ederim.
@hier kommt die sonne ilk verdiğin kötü örnek o kadar iyi ki. hayatımı bu düşünce üzerine kurgulamaya gidiyorum. çok teşekkürler..
"kendimle vakit geçirmekle ilgili sıkıntım yok zaten 20 senedir yalnız yaşıyorum"
senin yalniz hissetmen normal zaten yalnizsin. hemen date falan bisiler ayarla ve evlen derim. baktin iliskin iyi gidiyor cocuk yapin.
Artik her yerde duydugumuz ve bi derece toksik hale gelen bir sey bu "kendinle kalmayı öğrenmelisin kendinle vakit geçirmekten zevk almayı öğrenmelisin" olayi. Yalniz kalmamak icin bir sevgiliden digerine kosan insanlar icin gecerli olabilir ama yukarida soylendigi gibi insan sosyal bir canli, yasam arkadasi istemekte hicbir sorun yok, normal ve sagliklisiniz, yeter ki bu kendinizden kacmak, kendinizle yuzlesmemek icin olmasin. Insan yalniz yasayip olmek icin var olmadi.
Bununla birlikte, nacizane, 44 yasindayim diyorsunuz, acik kalplilikle onceki iliskilerinizin neden olmadigina, bu iliskilerde bi paterniniz olup olmadigina bakmak da iyi gelecektir. Belki aslinda yakinlik kurma korkunuz vardir mesela? Surekli cekildiginiz, yollarinizin kesistigi bir insan tipi var mi? Iliskilerinizin yurumemesinde sizin katkiniza objektif olarak baktiniz mi? Gibi gibi
Valla hocam yalnızlığı güzellemeye vs hiç gerek yok. Böyle hissetmeniz çok çok normal. İstediğiniz kadar arkadaşınız, gideceğiniz etkinlik, kendinize ayırdığınız kaliteli zaman vs olsun hayatınızda romantik anlamda bunu paylaşacak bunlara eşlik edecek biri yoksa yalnız hissetmek çok normal. @hier kommt die sonne'ye bir noktada katılıyorum. Godot'yu beklemeye gerek yok. Akışına bırakıp yaşamaya çalışmak bir yerde en iyi yol.
bu kafa yapısındayken birini bulup evlenirsen büyük hayal kırıklığına uğrarsın. o yüzden yalnızlıkla baş etmeyi öğrenmen gerekiyor diyoruz. bu yaştan sonra bulacağın insanla her şeyi paylaşabilmen çok zor. bunu ancak genç yaşta görüşmeye başlayan çiftler başarıyor, onlar da bir nevi beraber büyüdükleri için. sıkıntının çaresini bilmiyorum üzgünüm. mevcut halinden bu kadar bıkmış olmak kötü olmalı.
Ne kadar zamandan beridir bu duygu içindesiniz? Çevrenizde sizi bu duyguya sürükleyecek birden fazla mutlu görünen çift mi var? İnsanlardan çok fazla etkileniriz çünkü. Muhtemelen sizin dişi olan bir benzeriniz de aynı duygular icinde bir yerlerde yaşıyordur. Genelde bu insanlar da birbirlerini bulamazlar ne yazık ki. İnsanlar ilişkiye başlama konusunda genelde farkında olmadan pragmatik davranırlar ve bunu da gençliğin ilk yillarinda yaparak bu konuya bir tik atıp bir sonraki adıma geçerler. Bir geç kalmışlıkla toplumun kendilerine ön gördüğü sıradaki yeni görevin peşine düşerler. Bir sebeple böyle yapmayıp yalnız ilerleyen bireyler ise zamanla daha olgun bir kafa ile toplumun baskısından çok etkilenmez ve daha seçici olabilir veya başka öncelikler hayatına birini alma konusundaki ihtiyacı öteler. Yani eğer artık hayatı yaşarken gördüklerinizi paylaşabileceğiniz birini yanınızda istiyorsanız beyninizi kandirmali ve otuzlu yılların başındaki halinizde olduğunuzu (bilinç olarak) düşünmelisiniz. Çünkü o yaşlar duygusal olarak daha flörtöz oluyorsunuz şimdiki seçici ve irdeleyen halimiz ortadan kalkıyor . Önerim saçma gelebilir yani en azinda yazarken bana saçma geliyor ama her olayın kendine has çözümleri olabilir. Çevrenizdeki insanlara da duygularınızı çok anlatmayın işe yaramayacaktir. Bir şeyi anlatmak onu fiziki bir gerçekliğe dönüştürmek gibi bir şeydir aslında. Ortamınızı bilmiyorum ama sosyal aktivitelerinizden zevk almak için de mümkün olduğu kadar çift olmayan, genelde yalnız olan baska kişiler ile zaman geçirin derim. Yalnızken çiftlerle gezmek tatsız oluyor. Bu yüzden evli veya ilişkisi olsa bile yalnız gelebilen kişiler iyidir. Anılarınızı ve hayatı paylaşacak birisini bulamamak, içinize sinmeyen derinliği olmayan bir ilişkiye tercih edilir aslında ama siz biraz sıkılmaya başladığınız bir dönemdesiniz anlaşılan. Sizin için iyi olan halin içinde olmanızı diliyorum:)
uzun sürmüş ve biraz depresyona ilerlemiş sanki.
"this shall too pass" diyorum. hiçbir şey sonsuza kadar değil. zaten bu dönemler o kadar karanlık ki, sonradan üzülebilirsiniz.
dertleşme veritabanını deneyin, belki paylaşım yapmak üzerinizdeki pası atar.
ne 70'lik dayılar görüyoruz hala fink atıyorlar. 44 geç bir yaş değil.
sizin yuzunuzden cuneydi baghdadinin bir sozunu aramaya kalkistim seyhler muritler neler okudum neler. aradigim sozu de bulamadim manasi suydu=>bir sey istemeyi birakinca gerceklesir. odagini dagitacaksin bireysel hareket etmek zorunda oldugun seylerle mesgul ol ozel ders almak gibimsi
yeni hobiler bul ve bu hobilere sahip olan insanlarla ayni ortamlara girmeye calis. gorucu usulu evlilik istersen de saga sola haber sal, bu islerden ozellikle zevk alan teyzelere yanas :D