ama konu benim doğum günüme geldiği vakit iş hayatına başladığımdan bu yana çok garip hallere giriyor. ondan benim istediğim hiçbir şey yok, biliyor, ne alsa başım gözüm üstüne, bunu da biliyor. ama alttan alta yarış halinde, hissediyorum. "sana hiçbir şey bulamıyorum hediye alacak, söylemiyorsun" diyor, gerek yok diyorum ama anlamıyor. sonrasında doğum günüm geldiğinde aldığı şeyi veriyor ama bu sefer de "küçük oldu, az oldu, olmadı" diyor. öyle deme dedim kaç kere ama anlamıyor. en son "anne aldığın hediyeleri beğeniyorum, kibrit çöpü bile alsan başım gözün üstüne, ama yok küçük oldu yok az oldu diyerek hevesimi kaçırıyorsun. eğer böyle düşünüyorsan maddi olarak da manevi olarak da imkanın var, aklında daha iyisi neyse onu al o zaman, ya da ben senin laflarından istediğini yakalıyorum, sen de çabala, ama bana sene boyunca aldığın hediye için dert yanma, ben duymak istemiyorum. kendim için senin adına ben mi çabalayayım" dedim.
ama anladı mı, hayır.
sizce nasıl bu konuyu çözebilirim, desteğiniz için teşekkür ederim.
annenizin bakış açısını değiştirmek zor. onun yerine siz aldığınız hediyeyi başka bir gün verin. böylece doğumgünü hediyesi değil de içimden geldi aldım hediyesi olur. doğumgünleri için de annenizin yarışabileceği makul bir âdet bulun.
Bence siz düzgünce almak istediğiniz hediyenin sinyalini verin. Annenizin yasi itibariyla begendigi seylerden siz begenmezsiniz diye tereddüt ediyor olabilir.
Maddi imkani var dediğinize göre sorun daha cok simdi cocugumun begenmeyecegi bir seye cok para vermiyim olabilir.
Yemeğe çıkalım sen öde de, yani böylece ortak fikirde anlaşılır sana karşı suçsuz hissetmez bu lafları da söylemez
O mutlu sen mutlu, bi yemek yemiş olursunuz
hediye soyle onu alsin
