benzer sendromu yaşayan var mı? sizce sebebi ne? çünkü mesela bunu genel hayatıma uygulayabilirsem gerçekten çok daha başarılı, sağlıklı, aktif, enerjik bir insan olabilirim gibime geliyor.
normalde turizmdir rehberliktir hiç ilgimi çekmez ama sırf bu yüzden bu yola girsem mi diye düşünmeye başladım. normalde "sosyal şarj"ı iki saatte tükenen birisi olarak yabancı dilde iletişim kurduğum veya bir çeşit "kültür aktarımı" yaptığım insanlara karşı çok daha rahat hissediyorum. netekim şahsi gözlemime göre yabancı birkaç yakın arkadaşım beni türk yakın arkadaşlarıma kıyasla çok daha fazla sevip iyi birisi gibi görüyor, onlara karşı çok daha öküzce davrandığım halde.
bunun bir yandan aslında normal ve tahmin edilebilir bir tavır olduğunu düşünüyorum, aranızda yaşamış olanlar olduğundan da eminim ama kökenine dair hiçbir fikrim yok açıkçası. sizin yorumunuz, değerlendirmeniz nedir? yabancıya yardımcı olunca kendini iyi hissetme, işe yarama fikri mi? "ben buralıyım, buradayım, beni onlar yargılayamaz" düşüncesinin rahatlığı mı? başka bi şey mi vs? sizin için neydi bu mesela, bi çıkarımda bulunabiliyor musunuz?
"Nereden mezunsun, ne okudun, ne iş yaptın, nasıl bir aileden geliyorsun" gibi bizim statü belirtir zannettiğimiz şeyler çoğu batı ülkeleri için bir şey ifade etmiyor. Bir de özel hayat kavramı yabancılarda bizde olmadığı gibi çalıştığı için geçmişinin eşelenmeyeceği bilinci, sana olmak istediğin kişi gibi davranmak konusunda bir rahatlık veriyor. Bahsettiğin rahatlık en fazla bu olabilir. Ama diğer yandan kendini bu konularda hiç açmak zorunda kalmamak o iletişimde ya da duruma göre kurduğun o ilişkide seni eksik hissettiriyor. Uzun vadede kendi tecrübelerim bu yönde oldu. Çok sosyal çok açık fikirli biri değilsen eğer mutlaka aidiyet, kendini kabul ettirme sorunları yaşıyorsun.
ozguvensizlik. baskalari ne der diye dusunmek. yabancida o aidiyet hissi olmadigi icin daha rahat davraniliyor. ozguven kazandikca digeri de gecer.
cocukken cok yarginlandiysan uzerine yapismistir o kaygi ama cok sukur ki uzerine kafa yorarsan bir hamlede söküp atabilirsin de, onlarla kurdugun iletisimdeki rahatligi herkesle olan iletisime yayarsin yavas yavas
Bunun şöyle bir versionu var: Bazı batılı turistler uzakdoğu ülkelerine gittiklerinde kendi ülkelerinde yapmayacakları türden davranışlar ve umursamazlıklar sergileyebiliyorlar. Çünkü orada utandırıcı bir duruma da düşseler, suç da işleseler, oradan ayrılıp ülkelerine döndüklerinde kimse bunu bilmiyor olacak ve o "geçmişle" bağlantılarını tamamen koparabilecekler. Ama kendi ülkende kendi çevrendeki insanlar arasında yaşayacağın şeyleri silemezsin, başka şehre göç etsen bile her zaman için tekrar yüzleşmen, karşılaşman ihtimali var. TR'de tanıştığın yabancıların da çok fazla TR içinde çevresi olmaz doğal olarak ya da olsa bile o çevreyle de bağlantın olması düşük ihtimal. Yabancıyı hayatından çıkarmak çok daha kolay. Yabancının yanındayken kendi kültüründe çok nahoş bir harekette bulunsan, yabancı kişi bu durumu tam olarak yorumlayamaz "burada normal sayılıyor olabilir" diye düşünebilir ve yargılamaktan kaçınır. Yani hem "beni yargılamazlar" (çünkü anlamazlar yediğim naneyi) mantığı, hem de "yargılasalar kimin umrunda" (çok daralırsam, siler geçerim) mantığından söz edebiliriz. Sonuç olarak yerlinin ve yabancının yanında bir miktar farklı davranmak normal ama tamamen ayrı kişilikler sergilemek hiç sağlıklı değil. Yerlinin yanında daha çok kendin olman ve yabancının yanında da makul dozu kaçıracak kadar gevşek olmaman daha hayırlı olur derim.
sayılanlara hak veriyorum, bir de türkiye'de bir yabancıyla olmak veya o yabancının ülkesinde yabancı olmak arasında fark var. türkiye'de rahatsanız sebebi kontrolün koşulsuz sizde olması ve yaptıklarınızın toplumca "evet çünkü yanında yabancı var" algısıyla kolaylıkla kabullenilebileceği, misafirken ise kontrolün tamamen karşıda olması ve size söylenenler dışında pek bir şeyi sallamak zorunda olmamak durumunun getirdiği rahatlık var. kafada roller net olunca yapacaklarınızın sonuçları hakkında bir kaygı da kalmıyor.