2 kadin arkadasiz, yaslar yeterince buyuk.yaklasik 7-8yildir tanisiyoruz, tatillere filan gideriz, yakiniz epey.
Ben ozel hayatimi kimseyle pek paylasmam, buyuk seyler olursa 2-3ay, belki daha fazla, sonra yakinlarima soylerim, kalanlarin da normal akista ogrenmelerini beklerim, kendi kendime kalmak, bakmak, icinde kalmak isterim, etrafimdaki herkes bilir bu huyumu, bir suru nedeni var, dedikodu malzemesi olmak istememekten tutun, olaylari sindirmemin kendimi anlamamin zaman almasina, kararlarimi genellikle tek basina vermeme kadar bana iyi gelen bu, ama bu huyum insanlarin bana iclerini dokmesini engellemez, kimseyi yargilamam, kimsenin ozelini biriyle paylasmam, bana soylenen bende kalir, kimin ihtiyaci olsa dinlerim, yanindayimdir, genellikle mantik ve kalbin dengelendigi bir ses olmaya gayret ederim, kimsenin hayatina mudahil olma cabam yoktur, aldigim feedback bu yonde. En fazla dalga gecerler kara kutu diye. Tek takilmayi da severim, kimseyi arayip sormadigim zamanlar da olur, arar sorarim da. Orta karar yasarim.
Arkadasim, her seyini hemen herkesle paylasir, herkesin her seyini ilk onunla paylasmasini, en cok paylasilan (insanlarin paylastigi) kisi olmayi, birlikte oldugu (sevgili olarak) insanin tum dikkatini ve enerjisini ona vermesini isteyen ve tum bunlari acik acik dile getiren biri. Agzi da cok asiri siki degildir ve genel olarak yargilayici bir dili var
Bir suredir biriyle birlikteyim, bu arkadasa da yaklasik 3-4ay sonra soyledim, bilen cok az insandan biriydi.
Onunla paylasmadigim/gec paylastigim icin benimle arkadasligini bitirme karari aldi. Baya boyle travmatik bir deneyim yasamis bu olayla, tum guvenini yitirmis bana karsi, kafasinda da dogru olmayan baska hikayeler yazmis anladigim. Eyvallah dedim, konusmaya hazir hissedersen bir gun, beni duymak istersen (benim tarafimi) buradayim. Bir suredir kafamda soru isaretleri olusmustu arkadasimla ilgili, biraz da bu nedenle bi tik uzaktik ama kendisinin haneri yok nedenlerinden. Neyse, Oldu bitti.
Soru, hakli haksiz degil de, zira dostluk anlayislarimiz farkli bence,cok mu yanlis yapmisim? Yapmis miyim? Ben kendi karakterim icinde tutarli oldugumu dusunuyorum, hatam arkadasligimla ilgili soru isaretleri olusmaya basladigi anda konusmamakti ama bu bu olaydan bagimsiz.
Cevaplar icin tesekkurler.
Eminim kötü niyetle yapmamışsınızdır ama ben arkadaşınıza hak verdim. Yakın arkadaşımla götle don gibi olmayacaksak görüşmeyelim.
Edit: Şimdi aklıma geldi benim böyle bir arkadaşım olmuştu. “Hayatında biri var mı” sorusuna “Bilmem belki vardır belki yoktur” diye cevap verince biz de onun yanında kendi özel hayatımızdan bahsetmemeye özen göstermiştik. Tatile giderdi kalacağı yeri nazar değer diye söylemek istemezdi falan. Bu tür insanlar çok yorucu oluyor ve neşe kaçırıyor.
Kotu niyetle yapmadim hocam, sizin dediginizi de anliyorum ama sanirim benim gotle don gibi olmak istedigim insan sayisi epey az, yorumlarina, bakis acisina, yasam yoluna guvenip deger verip kendimi tamamen birakmak icin, benim icin, yanlis kisi bu insan ama bu demek degil ki sevmiyorum, deger vermiyorum. Sadece o benim icin en 'inner cirle' degil, ben onun icin oyleyim.
Biriyle birlikte olduğunuzu söylemek için en inner circle olmanıza gerek yok bence. Konuşma sıklığınız da öyle birkaç ayda bir değil benim anladığım kadarıyla. Arkadaşlık bitirecek kadar büyük bir şey mi, benim açımdan değil. Sonuçta karşı tarafa kötü bir şey yapmamışsınız. Tepki vermesi doğal, ama verdiği tepki aşırı. Bir iki sitem edip geçerdim ben olsam. Bana karşı kasten kötü bir şey yapılmadıkça o kadar uzun süreli arkadaşlıkları bitirme taraftarı değilim ben.
Ama sizin genel tavrınızdan da rahatsızdır bu da patlama noktası olmuştur belki. Çünkü uzun yıllar sürdürdüğüm arkadaşlıklarda daha fazla bilgi sahibi olmayı ben de hak olarak görürdüm.
Biriyle birlikte olup arkadaşınızdan nasıl 3 4 ay bu bilgiyi saklıyorsunuz, bu arkadaşınızla sık görüşmüyor musunuz, insan plan yapar ederken bile laf arasında konusu geçer. Bu bilgi götle don olmayı gerektirecek hassasiyette bir bilgi de değil ki.
Benim nazarımda bunu normal akışta 2 hafta öğrenir zaten yakınız epey diyebildiğiniz kişi
Bunun konusu değil ama şu da garip, benim partnerim 3 4 ay yakın arkadaşına birlikte olduğumuzu söylemezse bundan da kıllanırım.
Ben de hayatımla ilgili gelişmeleri paylaşmayı sevmem kendi içimde yaşarım, bazı insanlar da daha paylaşımcıdır onları da anlarım
Bana da insanlar çok güvenir ve yakın arkadaşlarına bile anlatamadıkları konular da fikir alırlar
"Eyvallah dedim, konusmaya hazir hissedersen bir gun, beni duymak istersen (benim tarafimi) buradayim."
Karakter olarak çok benziyoruz, o yüzden seni çok iyi anlıyorum, bence süreci çok iyi yönetmişsin, onun üzüntüsüne kendi kendine kırılan güvenine senin yapabileceğin bir şey yok, hayatlarımızı low profile kendi halimizde yaşamayı seviyoruz, karakterimiz böyle napalım
Ben sizi haklı buldum. Zaten bu "önce kendi içinde yaşama" huyunuz etrafınızca da biliniyormuş, yapınız bu şekilde. Arkadaşınızın kendi gerçeğini sizden beklemesi yanlış. Ama bence de aşırı bir tepki olmuş, sitem edip oturup etraflıca konuşup sonra arkadaşlığına devam edebilirdi. Ne var ki bunda yani? Büyütülecek bir şey değil.
Ayrıca çevremizdeki kişiler de sürekli yanımızda kalmalı diye bir şey yok. Zamanla herkesin zevkleri, hayatı değişebilir bu esnada çevremiz de bundan nasibini alır. Demek ki arkadaşlığınız artık birbirine hizmet etmiyormuş.
Tesekkur ederim yorum yapan herkese. Dedigim gibi hatalarim var, cabam daha iyi bir insan olmak.
@julsezar iliskilerimde de arkadaslarimla oldugu gibi agirdan alan biriyim, benim icin 2-3 ay gibi bir sure ancak biriyle bir yere gidip gitmeyecegini gormek icin asgari sure. Iki haftada gorusmeye basladik birlikteyiz diyemiyorum
Bu demek degil ki gozum baskalarinda, herkese yesil isik yakiyorum, aksine, dikkatim karsimdaki insanda olur, iki kisilik deneyimlerle nasil olduguna bakarim, sonra yavas yavas arkadaslarla tanistirma vs gibi gitmeyi tercih ederim. Yapi meselesi sanirim.
Bir de bu bahsettigim arkadasimla yasadigim sikintilardan biri, derdi 'neden anlatmadin, yaninda olaydim, destek vereydim' degil (3-4yil once cok cok cok zor bir surec gecirdim, hic boyle bir endisesi yoktu), derdi once ben bileyim. Bu da benim icin degersiz bir 'dostluk'ifadesi oluyor, benimle o yasadigim korkunclugun icin alan acip, yanimda olamayacaksan, bilme, hadsiz hadsiz yorumlar yapma (o donem cok hadsizce yorumlar yapildi). Sanirim kendi yasamimi asiri koruma deneyimim zaten vardi, biraz da burada yogunlasti.
son yazdığın cevabı okudum. sal gitsin görüşme o zaman. sen bu kişinin bu pis huyunu bildiğin için istemsizce saklamışsın ilişkini. iplerin koptuğu iyi olmuş.
ben fazla tepki veren biri olduğum için arkadaşlarım başlayan ilişkilerini hep bana geç söyler. eskiden üzülürdüm şimdi hak veriyorum, beni dahil ettikleri kadarının muhabbetini edip bırakıyorum. ayrılırsa da en çok ben sövüyorum ki ben demeden ayrılıyorlar zaten slkflsl insan biraz kendini bilmeli.
@titanyum ahahah cok guldum yazdiginiza :) selamlar, sevgiler
Dostluklarda herkesin sınırları ve paylaşım biçimleri farklı olabilir ve bu farklılıklar bazen yanlış anlaşılmalara, hatta hayal kırıklıklarına yol açabilir. Sizin durumunuzda, kendi karakterinize sadık kaldığınızı ve ilişkilerinizde sınırlarınızı baştan beri koruduğunuzu belirtiyorsunuz. Özel hayatınızı belli bir zaman geçtikten sonra paylaşmayı tercih ediyor olmanız sizin kişisel tercihiniz ve buna saygı duyulması gerekir. Ancak, arkadaşınızın paylaşımlara dair farklı bir beklentisi ve bakış açısı olduğu da verdiği tepkiden belli...
Arkadaşınızın sizinle ilgili duyduğu güven kaybı, kendi ilişkilerinde ve paylaşım anlayışında öncelik verdiği konularla ilgili olabilir. Yani onun açısından paylaşmak "güven göstergesi" olarak algılanıyor olabilir. Bu da onun dünyasında oldukça önemli bir değer olabilir. Böyle durumlarda kesin bir "yanlış" veya "doğru" aramak yerine, her iki tarafın dostluk anlayışındaki farklılıkları görmek ve buna göre bir çözüm yolu aramak önemlidir. Sizin durumunuzda dostluğunuzda yaşanan bu farkın temel nedenlerinden biri paylaşım beklentilerinin uyuşmaması gibi görünüyor.
Şu anda siz de haklısınız, arkadaşınız da haklı. Tekrar buluşup konuşmak, kafanızdaki "kim haklı" sorusunun netleşmesine yardımcı olacaktır. Tavsiyem de bu buluşma talebinin sizden gelmesi, çünkü ilk adımı atan asıl cevap arayandır.
@zaman ilac degil
Cok tesekkurler, ben de aynen boyle dusunuyorum, dostluk anlayisimiz ve beklentimiz farkli. Zaten hakli haksiz arayisinda degilim dedigim gibi, yanlisima bakmak istedi.. Bakalim zaman ne gosterecek. Onun da biraz alana ihtiyaci olabilir, belki bir iki hafta sonra denerim.
Arkadaşının hayatından çıkması senin için çok sorun değil görünüyor, bu da aslında neden bitmesi gerektiğine bir işaret. Belki de o bağ yeterince kuvvetli olmadığı için sen söylemek istemedin, belki de genel olarak insanlarla bu güven bağını kuramadığın arkadaşının yüzüne dan diye çarptı, kendini diğerlerinden farklı olmadığını düşündü ve olayı bu kadar büyüttü.
Haklı ya da haksız, etrafımızda bizi seven ve sevdiğimiz insanları üzdüğümüzde, hele ki bu kadar noktan bir sebepten, gidip gönüllerini alırız. Bunu yapmak sana zul geliyorsa sonra da deneme, gelmiyorsa vakit kaybetmeden yap, bize anlattığın gibi anlat.
Ozel hayatinizin detaylarini kimseyle paylasmak istememeniz gayet anlasilabilir bir durum fakat yakin oldugunuz, birlikte tatillere gittiginiz arkadasiniza biriyle konustugunuzu 4 ay sonra soylemeniz biraz ilginc bence, basima gelse cok tuhaf karsilardim. Arkadasinizin kirilmasini anliyorum ama konusmayi kesmesini biraz abarti buldum.
Bu konuda cok detaya girmeden soyle biriyle konusuyorum, bakalim ne olacak tadinda yuzeysel de olsa bir paylasimda bulunmamaniz bana nazardan korkan, baskalariyla paylasinca islerinin bozulacagini dusunen ve bu sebeple bazi seyleri tamamen kesinlesmeden anlatmayan bir insan izlenimi uyandirdirdi.
@arbre gereginden fazla sosyal bir insanim, sanirim ozellikle de bu nedenle bazi seyleri az kisiyle paylasiyorum, yasam deneyimim de epey fazla.
@pike, haklisiniz, nazardan korkmak degil, dedigim gibi zor zamanlarimda bu 'sosyallestigim' insanlardan, buna bu yakin arkadasim da dahil, cok hadsiz yorum aldim, cok yalpaladim, insanlar manyak mi bu yorumlari yapabiliyorlar dedim. Ben bu arkadasimi bu hali ile kabul ettim ve belli ki sinir koymusum, ve simdi boyle okuyup dusundukce ztn bir zaman once neleri anlatip neleri anlatmayacagimin kararini vermisim gibi geldi simdi, dedigim gibi derdi yanimda olmaktan ziyade 'bilmek', sonra kendi takildigi ve insanlarin genel muhabbetin kimin hayatinda ne oldugunu konusmak olan ortamlarda belki konusmak belki en once ben biliyordum demek. bu da benim icin dostluk degil arkadaslik seviyesi oluyor. Bir de herkesle her seyi konusmaya gerek yok bence. Kimiyle bilim tartisirim, kimiyle iliski gibi. Sagolasin.
ben şimdiki eşimle sevgili olduğumuz an iki arkadaşıma da söyledim. en başlarda birkaç bir şey anlattım basit şeyler. dalga konusu oldu ve ben aşırı rahatsız oldum. ve sonrasında birdaha detay bir şey anlatmamaya söz verdim kendime.
ancak kendileri tüm detayları istediler her şeyi anlat dediler. anlatmadım.
en son napiyorsunuz kaç defa seviştiniz şu ana kadar diye beni kızdırmaya çalıştılar. ben de dalga geçerek cevap verdim. sabırlar taştı.
bana nazar değecek diye mi anlatmıyorsun dediler o kadar saçmaydı ki alakası yok.
kıskanıyor muyuz sandın dediler alakası yok.
sonradan da koptuk işte öyle. karşılıklı sildik birbirimizi
avrupa yakasında bir bölüm vardı cem şunu fark ediyordu, aslı tüm yaşadıklarını arkadaşlarına anlatıyordu ve bu yüzden geç kavuşmuşlardı birbirlerine sonradan arkadaşları bunu fark edince aslıya tavır almışlardı. nazarımız mı değiyor sandın demişlerdi.
www.youtube.com 
burada da söylüyorlar youtu.be
boşanmaları da arkadaşlarının ve ailelerinin gazıyla olmuştu hatırlarsanız.
SIz haklisiniz.Arkadas boyle sacma sebeplerle yormaz.Iyi arkadas aylarca gorusmesen bile kaldigin yerden devam ettigin birbirini yormadigin arkadastir.Bence yolla gitsin.Tepene cikmis
ben sana hak veriyorum. sana hak vermeyenlere şaşırıyorum.
her insanın huyu farklıdır. arkadaşlar birbirlerini olduğu gibi kabul ederler, tıynetlerinin bu oldugunu bilirler, asla yargılamazlar. senin bu huyunu bildiği ve 7-8 senedir tanıdıgı halde böyle bir tepki vermesi çok yanlış. bence başka bir sebebi var.
ben arkadaşına hak verdim şöyle ki; sen ne kadar ketum biri olursan ol etrfında çok yakın olduğun birkaç kişiye karşı açık olmalısındır. demek istediğim birini seviyor ve gerçekten değer veriyorsan onun için bazı fedakarlıklar yapman gerekir. bazen taviz vermen gerekir. kimseye yapmadığın bir şeyi yapman gerekir ki karşıdaki insan kendisini değerli hissetsin.ben onun için değerliyim hissini yaşamalı. ama sen arkadaşına sende diğerleri gibisin,benim için değerin "asla yapmayacağım birşeyi senin için de yapmam" demişşin aslında. bende bozulurdum.
bir örnekle anlatayım. benim en yakın arkadaşım siyah ve gri dışında bir renk giymez. yakıntılı biri. ev eşyasında en fazla kahve koltuk alır. ama ben renkli biriyim. beni hatılatan kırmızı,pofuduk terlik almıştım. kullanmasa bile beni hatırlatır gördükçe diyordum. ama kullandığını üstelik rahat olduğu içinde çok sevdiğini öğrenince çok mutlu olmuştum. kendi için asla gidip kırmızı terlik almaz. bir başkası alsa yine giymezdi. o bana verdiği değerden veya bana duyduğu saygıdan dolayı kullanmıştı. sende arkadaşına çok sert davranmışsın.
mesela sevgilini ona anlatsan ve sen her yerde konuşursun, ben kendi kurallarıma rağmen seninle paylaştım sende gizli tutrsan sevinirim diyip fedakarlığı ondan beklemiş olsaydın dostluk kavramına uygun davranmış olurdun ve sen haklı olurdun. bu arada bende çok kırılır ve ciddi mir mesafe koyardım ama komple hayatımdan çıkarmazdım sanırım. sanırım arkadaşın haklı ama abartmış.
+
sen aslında yakınız desende bence onun karekterini beğenmiyorsun ve içten içe küçümsüyorsun. aslında hiç arkadaş olmamanız lazım. bir de demeliyim ki evlenmek veya düğün yapmak gibi niyetlerin varsa kişiliğini törpülemelisin. düğününde yalnız olmak istemezsin
bariz bir kallavi mizaç farkı var.
sevgilim olduğunda ilan ettiğimde değen nazardan ötürü ben de sessiz yaşamayı tercih ederim.
ona söylediniz tamam hadi kabul diyelim, o da başkasına söylerse olmaz o iş.
abartılı tepki vermiş kendisi. travma olacak bir durum değil bu. kadim bilgiler her zaman sevgilini, kocanı, sahip olduklarını kendine sakla der.
Siz kendiniz gibi davranmışsınız, o da kendi gibi davranmış. Olması gerektiği gibi.
İkinizden biri davranış değişikliğine gitmeyecekse arkadaşlık devam etmesin zaten.
Akışına bırakın
Ek: Ben de sizin gibi haklı-haksızın önemsiz olduğunu düşünüyorum. Çok haklı veya haksız da olsanız hiç farketmez. Arkadaşlarından farklı beklentileri olan insanlarsınız.
kadınım.
7-8 yıllık, tatile gitmeli bir arkadaşlık. baya baya yakın bir arkadaşlık bu.
15 yıllık yakın arkadaşım var, 10 yıllık yakın arkadaşlarım var, daha onlarla tatile gidemedik.
senin arkadaşlık anlayışın ve paylaşım seviyene baktığımda, o seviyede olduğum bir arkadaşım var. onunla ayda yılda bir haberleşiriz, düğününe çağırdı gittim, ancak hayatlarımızdan çok geç haberdar oluruz. cidden en son kaç ay önce oturup kahve içtik hatırlamıyorum bile. kendisi 4 yıllık arkadaşım. yalnız bizim bu haberleşmeme, nadiren sohbet etme tavrımız karşılıklı. bu sebeple alınan gücenen yok.
ama o ilk başta söylediğim 10-15 yıllık arkadaşlarımla her gün yazışırız. sürekli görüşürüz. yediğimizden içtiğimizden saniyesinde haber veririz. hasta olsak, mutsuz olsak anında grubumuz var ona yazarız konuşuruz. bu kişilerden biri sevgilisini 4 ay saklasa kırılırdık. küsmezdik, bitmezdi.
bir de bir erkek arkadaşım var. kendisi beni en yakın arkadaşı olarak gördüğünü söylüyordu. ben başta şaka sanmıştım ama ciddiymiş. kırmadan, üzmeden ben seni öyle görmüyorum dedim ve sınırı çizdim.
bence sizin arkadaş olmanız hata olmuş. o kişiye böyle yakın hissetmediğinizi söyşemeniz gerekirdi. sizin için önemsiz şeyler onun için çok önemli.
bence barışmaya bile çalışmayın. zaten huyundan rahatsızmışsınız. o da sizden rahatsız. ne gerek var?