Pişman değilim ama konfor alanındaki keyifçiliği özlüyorum.
3 sene daha vaktim var pembe götlülüğe dönene kadar, o noktaya gelene kadar yapacağımı yapıp sonrasında rutin ve stabilliğe dönücem inş.
Bütün "comfort zone"lar, çikilmasi durumunda özlenmek üzerine kurulmustur.
Özlersiniz de, comfort zone'da kalacaksak neden yaşıyoruz?
hayatimda hic boyle iyi deyip tembellik yapmadim. hep makul bir giriskenlik oldu. sonunda hep memnun oldum.
biraz cesaret iyidir ama asirisi da aptallik.
Çok memnunum. Eskiyi asla özlemiyor ve önceden ne kadar pısırık ve kendine kapaklanmış haldeymişim diyorum.
Comfort zonedan, comfort zonedan memnunsan cikmazsin zaten.
Birseyler batiyordur, farkli bir ihtiyacin vardir ve o ihtiyac icin bu alandakiler yetmiyordur.
Ben ciktim, her gun sukrediyorum. Cikmayan akrabalarim, tanidiklarim (ayni imkana sahip olan, comfort zone icinde rahatsizlik hissetmeyen) su an kafayi duvara vuruyorlar. Iyi mi ettim kotu mu ettim bilmem, zaman gosterir, ama su an keyfim yerinde.
Vallaha comfort zone var comfort zone var.
Fransa'da ilk işim maaşı daha düşüktü ama al gülüm ver gülüm günlük yapı vardi. Öyle geç çalışmak vs yoktu hiç.
Ben burada yukselemem (çünkü master olmayani müdür yapmayan ik karari vardi) diye ayrildim, Fransa'da yeniydim. O sırada ben riskli bulmadım ama esim, ailem, arkadaşlar hepsi riskli bulmus. Sonuç olarak o dönem kazandığım paranin 2.5 katını kazaniyorum 5 sene sonra.
Ama şu anda da bir tık comfort zone var. Acayip tatlı insanlarla çalışıyorum, ofisimin yeri süper, isimi seviyorum, çalıştığım ürünlerden zevk aliyorum (misal fmcg çalıştım, kullanmadigin ürünün tedarigi ile ugrasmak beni demotive ediyor). Şimdi birkaç bin Euro üstü için risk alıp gitmek bana mantıksız.
Bence bazen sirf comfort zonedan çıkmak için dertsiz başına dert arayanlar oluyor. Para önemli ama insanin günlük hayatında mutlu olmasi, stresi olmamasi, ise mutlu gitmesi de önemli. Ben ofise bildiğin ne güzel ekibi göreceğim diye gidiyorum.
türkiye'de uzun yıllardır çalıştığım firmada artık ezbere yaptığım ve senior'ı olduğum işimden ayrılıp göç ettim. yeni meslek öğrenip onu da değiştirdim. şimdi yeni bir ülkede, yeni bir dilde, yeni bir şirkette, eski mesleğimle hiçbir ilgisi olmayan yeni bir iş yapıyorum ve junior'ım. bir beyaz yaka için bundan daha büyük konfor alanından çıkış olamazdı herhalde.
pişman değilim, mutluyum. 2 seneye mid, 4-5 seneye senior olduğumda daha da mutlu olacağım.
çıktım ama pek memnun değilim.