Selamlar,
Çocuğu dehb olduğu için soru soran biri vardı, tam cevap eklerken sildi, cevabın boşa gitmesini istemedim. Bana istediği zaman ulaşabilir bu konuyla alakalı.
"Öncelikle çocuğunuzun dehb olduğu kesin bence, kendi çocukluğumla paralellikler yakalayabildim. Bende dışa vuran değil zihnimde hiperaktiflik vardı-inattentive adhd diyorlar-, düşüncelerimi toplamakta zorlanıyordum. Liseye kadar zeka ile çoğunlukla sınıf birincisi olarak geldim, lisede ise iyi bir anadolu lisesine girdim ve çalışmadan başarılı olmanın mümkün olamayacağı bir durumu deneyimledim. Ben nasıl çalışabileceğimi bilmiyordum, çalışmak için oturduğumda da inanılmaz bir sıkıntıyla kaçabileceğim ilk yere kaçıyordum. Hiperfokus enteresan bir şey, çok fazla kitabı saatlerce ara vermeden okuyarak bitirmek, bilgisayar oyunlarını kalkmadan bitirmek mümkün ama 10dklık ödevi 10 gün erteleyip son dakikaya kalana kadar başlayamamak diğer insanların anlayamadığı bir durum.
Hem lisede hem üniversitede inanılmaz çok zorlandım, bu esnada yapmak zorunda olduğum şeyleri yapabilmek için stresi kullanmaya başladım. İş hayatına girdiğimde de böyle yaptım ve bir noktada anksiyete tüm hayatımı etkiler hale geldi. Böyle devam edemeyeceğini anlayıp ilaç tedavisi ve psikodinamik terapi ile çok daha iyi bir duruma geldiğimi söyleyebilirim, bu süreç de yaklaşık 3 yıl sürdü ve hala sürüyor.
Açıkçası aileme daha sonra çok kızdım çünkü problemlerim olduğu çok açıktı, o problemler adreslenmediği için kendimi hep tembel olarak gördüm, diğer insanlar yapabiliyordu ben neden yapamıyordum, demek ki varoluşum bozuktu. Ortalama bir adhd'li kişi kendisinden de kaynaklı büyürken diğer insanlara göre 3 kat fazla negatif uyarıma bariz kalıyormuş, bu da özsaygı düşüklüğünü beraberinde getiriyor. Kendimi sevmediğim için ilişkilerimde problemler çıktı, daha yeni yeni düzeltebiliyorum bunları.
İlaç tedavisi olmasa toplamam mümkün değildi, uyarıcı ilaçları alamıyorum bende anksiyeteyi arttırdığı için ama strattera, wellbutrin gibi onlar kadar etkili olmasa da yine de fark yaratan ilaçlar var, çocuklar için uygun mu ona bakmanız lazım.
Demek istediğim şu; adhd sadece kafanıza koyduğunuzu yapamamak değil bunun çok daha fazlası. Duygusal regülasyonunuz da bozuluyor(RSD deniyor bu duruma), zaman körlüğü de yaratıyor, bağımlılığa kapılma ihtimaliniz de çok artıyor vb. O yüzden size tavsiyem bu alanda yazılmış kitapları okumak ve kararınızı böyle vermek olur.
İlaç tedavisini de gözünüzde büyütmeyin, kendine değer vermeyen ve kendini sevmeyen bir çocuk yetiştirmekten iyidir merak etmeyin. Konuyu anlamayan kişileri de çok dinlemeyin.
"
Çocuğu dehb olduğu için soru soran biri vardı, tam cevap eklerken sildi, cevabın boşa gitmesini istemedim. Bana istediği zaman ulaşabilir bu konuyla alakalı.
"Öncelikle çocuğunuzun dehb olduğu kesin bence, kendi çocukluğumla paralellikler yakalayabildim. Bende dışa vuran değil zihnimde hiperaktiflik vardı-inattentive adhd diyorlar-, düşüncelerimi toplamakta zorlanıyordum. Liseye kadar zeka ile çoğunlukla sınıf birincisi olarak geldim, lisede ise iyi bir anadolu lisesine girdim ve çalışmadan başarılı olmanın mümkün olamayacağı bir durumu deneyimledim. Ben nasıl çalışabileceğimi bilmiyordum, çalışmak için oturduğumda da inanılmaz bir sıkıntıyla kaçabileceğim ilk yere kaçıyordum. Hiperfokus enteresan bir şey, çok fazla kitabı saatlerce ara vermeden okuyarak bitirmek, bilgisayar oyunlarını kalkmadan bitirmek mümkün ama 10dklık ödevi 10 gün erteleyip son dakikaya kalana kadar başlayamamak diğer insanların anlayamadığı bir durum.
Hem lisede hem üniversitede inanılmaz çok zorlandım, bu esnada yapmak zorunda olduğum şeyleri yapabilmek için stresi kullanmaya başladım. İş hayatına girdiğimde de böyle yaptım ve bir noktada anksiyete tüm hayatımı etkiler hale geldi. Böyle devam edemeyeceğini anlayıp ilaç tedavisi ve psikodinamik terapi ile çok daha iyi bir duruma geldiğimi söyleyebilirim, bu süreç de yaklaşık 3 yıl sürdü ve hala sürüyor.
Açıkçası aileme daha sonra çok kızdım çünkü problemlerim olduğu çok açıktı, o problemler adreslenmediği için kendimi hep tembel olarak gördüm, diğer insanlar yapabiliyordu ben neden yapamıyordum, demek ki varoluşum bozuktu. Ortalama bir adhd'li kişi kendisinden de kaynaklı büyürken diğer insanlara göre 3 kat fazla negatif uyarıma bariz kalıyormuş, bu da özsaygı düşüklüğünü beraberinde getiriyor. Kendimi sevmediğim için ilişkilerimde problemler çıktı, daha yeni yeni düzeltebiliyorum bunları.
İlaç tedavisi olmasa toplamam mümkün değildi, uyarıcı ilaçları alamıyorum bende anksiyeteyi arttırdığı için ama strattera, wellbutrin gibi onlar kadar etkili olmasa da yine de fark yaratan ilaçlar var, çocuklar için uygun mu ona bakmanız lazım.
Demek istediğim şu; adhd sadece kafanıza koyduğunuzu yapamamak değil bunun çok daha fazlası. Duygusal regülasyonunuz da bozuluyor(RSD deniyor bu duruma), zaman körlüğü de yaratıyor, bağımlılığa kapılma ihtimaliniz de çok artıyor vb. O yüzden size tavsiyem bu alanda yazılmış kitapları okumak ve kararınızı böyle vermek olur.
İlaç tedavisini de gözünüzde büyütmeyin, kendine değer vermeyen ve kendini sevmeyen bir çocuk yetiştirmekten iyidir merak etmeyin. Konuyu anlamayan kişileri de çok dinlemeyin.
"
1