Meslegim
Gereksiz yere suçluluk duyduğum anlar. Başkasının bakış açısıyla kendimi yargıladığım anlar.
Doğmak dışında (:
Kendimi bilemem
Yanlış üniversite ve bölüm seçimi
Psikolojim için erkenden yardım almak için adım atmamak
Güven alanından çıkmamak
Kendimi çok doğru başkalarını hep yanlış kabul etmek.
İnsan sermayesi (sevmiyorum bu lafı) biriktirememek.
Değişim programlarını fırsatım varken denememek.
Sevdiklerime seviyorum dememek.
evlenmek
2011 yılında yeteri kadar ısınmadan bench press'e girmiştim :(
2020 senesinde 0,69 faizli krediyle Ankara-Yaşamkent'te ev almamış olmak. :(
Olmaması:) olsa nasıl olurdu bir pişman olsaydım dediğim oluyor bazen
Şu an bulunduğum şehri tercih etmiş olmak. 3 yıllık koca bir pişmanlık oldu, mental sağlığımla ödedim bedelini ve maalesef hala ödüyorum.
Sanirim egitime abanmamak en buyuk pismanligindir. Bir Cok firsati geri teptim.
Heba ettiğim ve boşa geçirdiğim zamanlarımı
Onunla evlenmemek
bana bağlı olmayam negatif durumlar için kendimi çok suçladım,
suçlamamam lazımmış
Üniversite tercihleri yaparken henüz kendimi tam keşfetmemiş, tanıyamamış olmam. Bu yüzden yanlış bir bölüm okuduğumu düşünüyorum
Üniversitede okurken bir yandan orada burada çalışmamış olmak (son sene çalışmaya başladım ama daha erken yapsaydım keşke). Sırf sınavlara çalışıp değil dersleri kaçırmamaya çalışmak yerine okulu uzatsaydım biraz düşük not alsaydım ama daha fazla pratik yapıp tecrübe edinseydim
O senelerde keşke daha fazla gezseydim yurtdışına daha çok çıksaydım
lisansı yurt dışında okumamak.
ailemin durumu vardı.
ben isteseydim, vizyonum olsa viyana teknikte okuyabilirdim.
şu an belki avusturya kalıcı oturumum ve akıcı almancam vardı.
bak şimdi 4.5 yıldır romanyada yaşıyorum, uzun dönem oturum alabilmek için daha yeni romence öğrenmeye çalışıyorum.
neden? salak gibi çok çalıştım amk 4.5 sene.
kafam almadı dili önceden.