Ben yemek yapmayı öğrendiğimde internet henüz icat edilmemişti, ailede herkes çalışan bireyler olduğu için çocukken deneme yanılma/yakma yöntemiyle öğrendim.
Çoğunlukla annemden, azcık babamdan, zaman zaman da ellerim öğretiyor.
Uzun yıllar yapmayı bilmiyordum.
Bir dönem sadece pilav yapabiliyordum yemek yapmayı bilmiyordum,, üniversitede sürekli arkadaşlarım yemek yaptı, ben pilav ve salata ile katkı sunabildim.
Zamanla yemek programlarını izlemeye başlamanın etkisiyle meraklandım, gördüğüm farklı tarifleri uygulamaya başladım.
Eskiden 24 Kitchen vardı hala var mı bilmiyorum işsizken hep orayı izler gördüğüm tarifleri denemeye çalışırdım.
Sonra yemek yapmayı sevdiğimi fark ettim.
Şimdi de önüme bazen farklı tarifler çıkıyor instagramda vs. ilgimi çeken şeyi deniyorum, beğendiğimi rutinime ekliyorum.
Üniversitede mecbur kalınca iş başa düşünce öğrendim, kendi kendime deneyerek, tvden, internetten tarif deneye deneye bişiler oldu.
Youtube, instagram
annemden öğrendim, mutfakta çocukluktan yanında dura dura, yardım ede ede falan. yani yemek yapmam gerektiğinde net tarif bilmesem de neyin nasıl yapılması gerektiğini biliyordum ve yaptığım da güzel olur.
bişey lazım olunca da internetten bakıyorum tarif.
Bence yemek yapmayı öğrenmek diye bir şey günümüzde geçerli değil.
Hayatında hiç yemek yapmamış birisi sadece Youtube videoları izleyip çok lezzetli yemekler yapabilir. Hayatında hiç internet kullanmamış ve yıllarca yemek yapmış birisi de ilk defa yeme yapan kişilerden kötü yemekler yapabilir.
Buradaki kıstasımız herhangi bir nota bakmadan, video izlemeden ezbere / doğaçlama yemek yapmaksa kendi adıma yapa yapa diyebilirim.
Mesela hiçbir yemek yapmamıştım 13-14 yaşıma kadar. Sonra Youtube'dan pilav yapma videoları izledim 3-4 kişiden. Püf noktaları dedikleri yerleri aklımda tuttum. Birbirlerinden farklı yaptıkları şeyleri aklımda tuttum. Ardından kendim yaptım ve eksiklerimi gözlemledim. İşte lapa olmuş, dibi yanmış, tuzu az olmuş vs vs. Bence püf nokta bu. Yaptığım her yemeğin ardından sanki şefmişim gibi eleştiriyordum kendimi. Böyle böyle derken şimdi erkek hâlimle, yediğim en güzel pilavları ben yapıyorum.
Annemi de dinledim, Youtube'dan da baktım, yemek yapmayı bilen insanlardan da duyduklarımı not aldım. Mesela ezbere yapabildiğim yemek sayısı çok az ama onları da gerçekten çok güzel yaparım. Yapa yapa tecrübe kazanılıyor ve yaklaşım değişiyor bence
kendi kendime. tariflere baktım genelde.
rahmetli babaannemden
19-20 yaşına kadar neredeyse hiçbir şey bilmiyordum. Tek yaşamaya baslayinca deneye/yanila/ arada video izleyerek, TV programlarında gördüklerim ve anneme sorarak öğrendim. Zaman içinde oturdu.
Şu anda herhangi bir yemeği çok rahatlıkla,
Tarifsiz, el yordamıyla yapabildiğim gibi, hayatımda ilk defa deneyecegim bir tarifi de tek seferde tutturarak yapabiliyorum.
Bu konuda biraz iddialıyım, genelde de iyi yemek yaptığım söylenir zaten ama aslında oranları tutturmak tek mesele.
internetteki tariflerden, deneme yanılma ile
Yemek yapmayı 25-26 ya kadar hiç bilmiyordum bana kimse öğretmedi. Sonra yavaş yavaş internetten vs öğrendim şu an yemek yapmayı aşırı seviyorum. Dışarıdan hiç yemek yemiyorum, kışları kendi ekmeğimi yapıyorum yorgun da olsam pratik bir şekilde eve gelip hemen yemeğimi hazırlar yerim. Gastronomi kitaplarım var bir sürü, yerli yabancı bayağı koleksiyon tadında biriktirmiştim bu kadar pahalı değilken. Mesela Cafe Fernando dan kurabiye yapmıştım herkes bayılmıştı ama o tarz şeyler çok kalori bombası oluyor sürekli yapmıyorum. Sürekli yaptıklarım sebze+protein.
Kek, börek gibi şeyleri annemden öğrendim. Annem yemek yaparken bazen yardım ederdim ama üniversiteye kadar kendim çok az yemek yaptım ve bulgur pilavı, makarna gibi basit şeylerdi genelde. Sulu yemekleri neredeyse hiç yapmazdım. Üniversitede eve çıkınca anneme sorarak, Youtube'dan izleyerek, deneyerek öğrendim.
İlk olarak annemden tariflerle universiteye basladigimda. Sonra hosuma gitmeye baslayinca youtube ve yemek.com’dan, daha sonra yabanci tarifler icin kitchen stories ve tasty’den, sonra daha ilerletmek istedigimde yemek kurslari ve kitaplardan. Kurs olarak rouxbe, kitap olarak da kenji lopez-alt ile basladim, ara ara bir suru kitaba goz attim.
En yeteneksiz olduğum konu bu olsa gerek. Öğrenemedim desem yanlış olmaz.
Benim annem pek yemek bilmez, bildiklerinin de tarifin veremez göz kararı yapar. Bu yüzden tüm yemekleri internet tariflerinden deneye yanıla öğrendim. Tutanları ayrı bir defterde topladım ve üzerine koydukça tarifleri revize ettim.
yeni bir sey denedigimde turk mutfagi ise hep anneme sorarim. yoksa internetten.
annem çok küçük yaşlarımda öğretmeye başladı.