-Yemek yapıyorum.
-Uyuyana dek sıkılıyorum.
-Hafta sonu tiyatro, opera, konser.
-Tekrar sıkılmaca.
Yabancısı olduğum bir ile taşındım. Hiç arkadaşım yok. Edinemiyorum da. Benimle benzer durumdakiler bunun üstesinden nasıl geliyorlar merak ettim?
arkadaş edinme kriterlerini biraz esnetmen lazım. biraz daha selam al/ver e önem vermen lazım.
Üniversite dönemimde 4.5 sene yalnız yaşadım, 1.5 sene işim sebebiyle lojmanda yalnız yaşadım, bir iki haftaya da bitirmeye karar verdiğimiz ilişki sebebiyle yalnız yaşamaya başlayacağım. Naçizane fikirlerimi paylaşayım.
Bahsettiğim farklı dönemlerde doğal olarak rutinlerim çok farklı oldu. Ama şimdiki şöyle işliyor: bir süredir çalışmıyorum, umuyorum ki bu sene içinde yeniden çalışmaya başlayacağım, o yüzden genelde evdeyim. Geç yatmamaya, yatsam bile mümkün mertebe erken kalkmaya çalışıyorum. Sizin iş sonrası yaptığınız yemekleri öğlenden yapıyorum, sabah ise bu yemeklerin alışverişini yapıyorum genelde. Siz şu an çalıştığınız için haftasonundan yahut izin gününüz ne zamansa o zamandan güzel bir alışveriş yapmanızı tavsiye ederim. Sanal marketler de pek tabi iş görüyor yeri gelince kurtarıcı oluyor ama sizin sokağa bir amaçla çıkmanız daha iyi hissettiriyor, daha da fazla seçeneğiniz oluyor. Hep gittiğiniz bakkal market manav vs olursa sosyal bir çevreniz de olur hem iyi kötü.
Yemek yaparken bazen müzik dinleyip şarkı söylüyor, bazen komik bir podcast açıyorum ben. Yalnızlık hissini sağlıklı bir şekilde kompanse ediyor gibi geliyor, hem de yemek yapma süreci daha keyifli oluyor. Mecbur kalmadıkça dışarıdan yemek söylemiyorum. Uğraşmak iyi geliyor, verimlilik hissi de veriyor.
Bunun dışında bu aralar düzenli film izlemeye döndüm, boşluk bulduğunuz zamanlarda sevdiğiniz bir araştırmalık yahut içki hazırlayıp, zevkinize göre filmler izleyebilirsiniz. Uyuyana dek sıkılma hissini azaltır, belki eğlendiririr, belki yeni perspektifler katar, belki ilham verir. Sanat bizi her türlü kurtarıyor :)
Akıcı olan ve beni çeşitli konularda ihtiyaç duyduğum şekilde geliştiren kitaplar okuyorum. En son kaybolan bağlar'ı okudum depresyonun insan üzerindeki etkilerini anlatıyor. Şimdi de matthew perry'nin otobiyografisini okuyorum. Hem yaşadığı bağımlılığı anlayabilecek biriyim, hem de ingilizce versiyonunu okuyarak kelime dağarcığımı genişletiyorum.
Bol bol yürüyüş yapıyorum sevdiğim müzikler dinleyerek. Etrafımdan akıp giden hayatı izlemek beni rahatlatıyor, küçücük hissediyorum bazen, dertlerimin bir önemi kalmıyor binbir türlü insan ve duruma şahit oluyorum bir iki saatlik yürüyüşümde.
Az ama öz dostlarım var, denk getirdikçe kahve bira yemek artık neyse, buluşuyoruz bir şeyler için. Sosyalleşme ihtiyacımı genelde buradan karşılıyorum.
Haftalık temizliğimi daha hafifletecek şekilde iki üç günde bir yapıyorum, hem bedenim rahatlıyor evde hareket ederken, hem de temiz ev mutlu ev gerçekten. Psikolojik olarak da yükseltiyor beni.
Evde tek başınıza geçirdiğiniz vakti biraz daha kaliteli hale getirmek ve biraz arkadaş edinmek sizin çareniz olacak gibi. Neden arkadaş edinemiyorsunuz ya da niye öyle düşündünüz, onu merak ettim?
telefon - televizyon - bilgisayar
haftasonu gezme, haftaiçi için yemek yapma, ev temizliği, çamaşır - ütü
havuza gitme veya yürüyüşe çıkma
Cesitli kurslara katilirsan yeni kankalar edinebilirsin