Çok âşıktım ama bitti. Bitmesiiiiiinnnn niye bitsin kiiiiiii bitmesiiiiiiiinnnn ama bitti.
Hayatımda “aslında o kadar da sevmemişim” demedim. Hep çok sevdim.
kişisine göre.
ona ulaşamazdım zaten de dedim, onunla olmayacaktı zaten dedim, o kadar sevmemiştim de dedim, ölüyorum canım acıyor da dedim hatta demekle yetinmeyip ‘köpek gibi özlüyorum seni, çık gel’ de dedim. gelmediği de oldu, geldiği de.
sonuç mu? simulasyona yalnız devam ediyorum. denemekten asla vazgeçmem.
İnsan bence bir kere sever. Yıllar oldu, aylar geçti, günler bitti. Ama hala vesikalığı cüzdanımda. Her açtığımda görüyorum, unutamıyorum, unutmak istemiyorum.
Çok sevdim ama zamanla geçecek ve sıradanlaşacak , yabancılaşacak diyor ve sabrediyorum.
ben kendime zor itiraf ederdim ama seks yapmak için vakit eğlendirmek için güzel gidiyordu. ayrılınca bir boşlukta kaldım.
Karisik, insanoglu hep yeni seyler kesfetmek ister. Ama bunu dogru yere kanalize etmek lazim bi noktsda. O yuzden bazen pismanim bazen dwgilim ayrildigima. Su an sadece iyi bi hayati olsun isterim onun adina
zamanında sevmiştim ve gözüm başkasını görmüyordu ama zamanla katlanılamayacak yanları ortaya çıktıkça sevgiyi azalttı. tüm olumsuz şeylerin yanında sevginin pek bir önemi kalmadı maalesef.
hiç aşık olmadım ama, iyi ki ayrılmışım dedim hep. aksi asla olmadı. "uygun değilmişiz, denedik, olmadı"
ilişkiye ve yaşananlara göre değişiyor elbette...
çok sevmişim ama dosdoğru sevememişim diyelim söylenecek bir kötü söz veya bir anlık sinir bütün doğrularını yıkar geçermiş. O sevmemiş o kadar aslında diyebilirim.
belki hepsinde terk edilmiş olmamın etkisidir ama her ilişkimden sonra "çok aşıktım ama bitti" dedim. hiçbirinde bitmesini isteyen, memnun olmayan taraf ben değildim açıkçası. son "terk ediliş"imin üstünden neredeyse dört yıl geçti. kimseye dokunmadım, kimseyle münasebetim olmadı, onu karşımda görsem hala dizlerim titrer muhtemelen. ama aşk çift taraflı yürüyor, yapacak bir şey yok.