Bu aralar bir çıkmazdayım yada öyle hissediyorum herşey ortada belkide.
Yaklaşık olarak 2 yıla yakındır otomotiv sektöründe satış danışmanlığı yapıyorum.
Genel olarak zor bir iş olduğunu söyleyebilirim, saatiniz belli değildir, çalıştığınız gün ve bilinen bazı genel sorunlar elbette bu meslek kolunda da var.
Herşeye rağmen çok severek başladığım ve icra ettiğim meslek idi.
Artık bu işi yapamayacağımı düşünmeye ve bu düşünceden kendimi alıkoyamamaya başladım. Sürekli şöyle sabretsem şu da olsa diye diye buraya kadar geldim ancak değişen hiçbir şey olmadı düşüncelerimde.
Temel olarak sebebi; işin gerekliliklerine alışsanız dahi tüm sıkıntılarımı atlatabileceğim bir ortamda çalışmıyorum. Mobinge maruz kalıyorum, terfi aldıktan sonra yalnızlaştırılmaya başlandım ve bu tip sorunlardan dolayı ayaklarım geri geri gitmeye başladı.
İstemediğim bir lokasyona istemediğimi söylememe rağmen gönderildim, bundan rahatsızlık duyduğumu söylediğimde geçici olarak gidiyorsun zaten denilerek yine de gönderildim ve o günden beri yani yaklaşık 3 aydır iyi hissetmiyorum.
Defalarca çalışamadığımı yada çalışmak istediğimi müdürüme aktardım o ise dalga geçer tonda çalışırsın çalışır diyerek geçiştirdi ve telefon konuşmasını sonlandırdı.
Ciddi bir şekilde tekrar karşısına geçtiğimde ise tekrardan madem çok çalışmak istiyorsun orada da çalışırsın ben sana x işleride kitlerim (gerçekten değiştirmeden direk aktarıyorum) canın sıkılmaz çalışırsın dedi ve ben bu laf karşısında sinirlerime maalesefki hakim olamayarak bu saatten sonra bayraklarımı indiriyorum çalışırsam da benim adım x değil şeklinde cevap verdim.
Bu konuşma üzerine bir ay daha çalışmaya devam ettim ( olduğu kadar ) bu süre zarfında istifa etmeyi çok fazla düşündüm ve istifadan önce yapabileceğim birşeyler var mıdır diye halen düşünmekteyim.
Sorunun ana sorunu şuanki çalıştığım kadın milletinin oradaki şefte dahil olmak üzere dışlamaları bile isteye yalnızlaştırmaları ve tabiri caiz ise köpek çekmeleri benimse bunlara tepkisizmiş gibi davranıp çalışmaya devam etmemi sürdürmeye çabalamak ve bu çabamın müşterilerime de yansıdığına inanıyorum çünkü yoruluyorum.
Tüm gün neredeyse birimimde tek başıma çalışıyorum sorunum olursa tek başıma diğer birimler aracılığı ile çözüyorum (diğer birimdeki arkadaşlarımla aram bizim şefin onlarla olan ilişkisinden daha iyidir bu arada tek telefonumla çoğu kişi yardımıma koşar ve hallederiz o bile bazen hayretle bakar)
Anlayacağınız genel olarak sevilen ve terfi aldığım süreçte de herkesçe tek tek tebrik alan biriyim ve bunu onlar benden fazla istemişti zamanında terfi almamda etkileri dahil oldu.
Ancak şuanki konumumda mutlu değilim, çözülemeyecek bir problem olmadığına inanıyorum çözmek için yaklaşıyor konuşmaya çalışıyorum ancak geri tepiyor ve çabalarım yersiz yada yetersiz kalıyor bu sebepten ötürü huzurumu ve akıl sağlığımı / psikolojik olarakta eksildiğimi kaybettiğimi düşünmeye başladım. Çaremin işi bırakmak olduğuna inanmaya başladım.
Abartıyor muyum? Kafam çok karışık.
sık dişini iş bulmadan istifa falan etme.
farklı şirketlere başvur mülakatlara gir işi garantilediğinde bas git.
Öncelikle bu yaşadığınız depresif ruh halinin sebebinin temeli gerçekten iş mi yoksa halihazırda başka durumlardan kaynaklı depresif hissedip, o konulardan kaçmak için bunu işle ilgili mi kodluyorsunuz, bunun ayrımını yapmak gerekiyor. Etrafımda gözlemlediğim en önemli yanılsamalardan biri bu. Örneğin evliliğinde, ilişkisinde sorun var ve yüzleşmekten kaçındığı için işte ki her şey gözüne batmaya, rahatsızlık vermeye, depresif hissettirmeye başlıyor.
Bu ihtimali elediyseniz de bu işten çıkıp başka işe gittiğinizde de sıkıntılar olacak. İnsanlarla bir arada çalışmak, çok fazla kontrol alanınızda olmayan çevresel faktör, işin devam etmesi zorunluluğunun yarattığı koşullar (fazla çalışma, yer değişikliği, stresli ortam vb) farklı zamanlarda farklı şekillerde hep karşınıza çıkacak. Bunları yönetmeyi öğrenmek, başa çıkabilme becerisi geliştirmek, diplomatik olabilmek (telefonda o yanıtı vermeden de kendini net ifade edip haklıyken haksız duruma düşmemek gibi) vesaire de kariyer yolunuzun aşamaları arasında. Kaçmak çözüm değil.
Ha ama diyorsanız ki psikopatça davranıyor şefim, nazlanmıyorum gerçekten mobbinge uğruyorum, bu şubeye gelip gitmek günde 4 saatimi yiyor, o zaman da sakin ve soğukkanlı bir şekilde işinizi en iyi haliyle yapmaya devam edip iş aramaya başlayın (müdürümle konuştum çözülmüyor yazdığınız için bunu söylüyorum).
Bu tür şikayetlerinizi iletebileceğinizi bir yer var mı şirkette. Uyum hattı, İK’ya bağlı bir birim. Varsa ve şirket göstermelik de olsa kurumsal bir yapıysa incelemeye alırlar. En azından “Denemedim.” demezsiniz. Ben de bu tarz konularda öfkeme hakim olmuyorum. Çizgiyi doğru zamanda doğru yerde çekmeyince insanlar sizi güdebileceğini düşünüyor. Siz de içinize ata ata patlama noktasına geliyorsunuz ve sonunda kabahatli çıkıyorsunuz. Ben bizim gibi insanların rahatsızlığımızı yazılı iletmemizin daha iyi olacağını düşünüyorum. Yazdığınız emailın tonunu kontrol etmek bir diyalogda sakin kalmaya ve bir yetişkin gibi konuşmaktan daha kolay. Nitekim patrona bir emaıl attım birtakım taleplerimi içeren. Çok da güzel yazdım bence. İzin sonrası konuşacağız, saçmalamam ve olumsuz dönerse gemilere yakmam inşallah. :)) Özetle ben sizin durumunuzu gayet iyi anlıyorum. İş hayatının büyük kısmı iş arkadaşlarınız, astlarınız ve üstlerinizle ilişkilerinizi yönetmekten ibaret. Her ülkede böyle midir, bilmiyorum. Ama Türkiye’de bu ilişkilerden geri kalan mesainizde sizin ne kadar ‘başarılı’ olduğunuz ekstrem durumlar dışında kimsenin umrunda değil. Ve maalesef evet, iş değiştirip gideceğiniz yerde de sorunlarınız olacak.
Maalesef şirkette IK departmanı sadece departman olarak mevcut herhangi bir sorunu çözmek odaklı değil yalnızca bordronuzu verir ve yoluna bakar.
Daha öncesinde farklı yerlere mülakata davet edildim aynı sektör içerisinde ve bizim sektör öyle lanet bir sektör ki herkes birbirini tanır. Bu sebepten müdürüm çoğu görüşmemi öğrendi, önüne geçti ve beni bir keresinde işim olacak iken " sen buradasın hiçbir yere gidemezsin bakma farklı yerlere boşuna " dedi.
O günden bu yana da buradan çıkıp iş aramamın doğru olacağını düşünmekteyim.