sahip olunabilecek en kötü huy. kişisel yorumum bağımlılıklardan daha tehlike olduğu yönünde. tüm hayat enerjini emer, depresyona sürükler, hayat konforunu etkiler.
kisa’nın yazdığı gibi nedenlerini belirleyip üzerinde çalışmak gerekli.
huy değil; sevgi ihtiyacının, değer görme ve değer verme yoksunluğunun yan etkisi bu.
İyidir ya kendine acımak. Duygu durum stabil hale gelir.
Utançtan sıyrılıp Ayrıntı verirsen sağlıklı geri bildirim alabilirsin
bir anda kurtulacaginiz bir sey degil, altinda cok fazla sey vardir muhtemelen. kendinize acima haliniz bir duruma hizmet ediyor, yasamla ilgili sorumluluk almaktan kaciyorsunuz, sucu baskalarina atarak kolaya kaciyorsunuz, elestirilme korkunuzu bastiriyor, gorunur olmamanizi sagliyor, gibi gibi bunlari her defasinda irdelemek ve ustune gitmek lazim. kurban ucgenini de inceleyebilirsiniz, iliskilerinizde de ayni dongu olma ihtimali yuksek. farkindalik guzel sey ama ilk adimi atmissiniz.
Birine acırız çünkü kendisi için yapabileceğimiz bir şey yoktur. Ama kendimiz için yapabileceğimiz şey çok. Hayatınızda memnun olmadığınız ve değiştirebileceğiniz şeyleri fark etme zamanı şimdi.
Farkına vararak.
Bende de var bu, kendimi tam olarak ifade edemediğim ve başkalarına bağımlı bir hayat sürdüğüm için içeriden bir şeyler bağırıyor bana "Hayırdır?" diye. "Sen bu değilsin, potansiyelin bu değil, sonsuza kadar da yaşamayacaksın, bir şeyler yap artık!" diyor.
Gerçi kendine acımak çok katmanlı bir his, altında bin tane şey olabilir.