Siz neler hissediyorsunuz?
Teşekkür ederim.
Arkada çalsın: open.spotify.com
üzülüyorum.
Bebeklik fotoğrafım yok. 7 yaşımdan bir fotoğraf var, inanılmaz yakışıklı bir çocuk. Maşallah. Keşke çocukluğunu daha iyi yaşayabilseymiş.
çog tatluymuşum diyorum.
beni goren erkek zannediyormus non-binarylik yokmus o zamanlar. fotografta kendimden ziyade annemlerin hayati, dogdugum donemi hayal etmeye calisabilirim. zaten fotograf, renkleri, her sey cok utopik geliyor. sansli bi cocuk sanilir anlatinca ama ben dogdugum gunden beri mamudo kurban olarak hayatima devam ediyorum
Aynı hamur suratla hayatıma devam ediyorum diye düşünüyorum valla.
çok güzel bebişmişim acaba bebeğim nasıl olacak diyorum
bir şey hissetmiyorum. en fazla ne masummuşum, başıma gelecekleri nereden bilebilirmişim falan diyorum :)
Bu kadar sevimli ve insan canlısıyken nasıl bu kadar sevimsiz ve huysuz birine dönüştüğümü düşünürüm.
Şarkı için teşekkürler.
ben kendimle eşleştiremiyorum o kişiyi. genel olarak tüm fotoğraflarımda böyle hissediyorum.. Başka böyle hisseden var mı?