Yalnız değil de imkanlarım aşırı sınırlı şu an. Bütün gün evde oturup yazın bitmesini bekliyorum. Netflix üyeliği bile alamıyorum kimseye yük olmayayım diye. Kısıtlıyım yani, canımı sıkıyor.
Evet. En büyük, çözemediğim derdim.
Bugün bir şey fark ettim, onu da paylaşayım. İnsanların konuşurken yüzlerini dikkatlice izlemek niyeyse aşırı iyi geliyor. Evrimsel psikolojide yeri yoksa ben de 8910 değilim.
yalnızım ve gerçeklik algımı yitirdim
yalnızız ama ben alışkınım :d o kadar kızı tepersen normal :d bile isteye. yine olsa yine yaparım orası ayrı :d şikayetçi değilim.
zaten diyetteyim. yemeğe çıksak olmazdı. o yüzden bi süre açlık oyunlarına devam. sonra nasılsa çıkar date falan devamke.
Yalnızım. etrafımda çok insan var, çocukluk arkadaşlarım var, sevdiğim için her şeyi yapabileceğim insanlar var.
Ama özünde yalnızım ve bunu negatif olarak görmüyorum. Aksine, kendimi güçlü hissetmemi sağlıyor.
İnsanın devam edebilmesi için kendini güçlü hissetmesi çok önemli, yalnızlık o kadar da kötü bişi değil.
Aslında yalnız değilim. Ailem var, kedi köpek çocuklarım var, çok yakın bir arkadaşım ve çok sık görüşemesek bile ne zaman desteğe ihtiyacım olsa yanımda olacak ve yanlarında olacağım arkadaşlarım var. Ben kendi kendime aktivite yapmayı çok seviyorum, kendimle vakit geçirmeyi çok seviyorum fakat bazen ben yalnızım herhalde diye düşündüğüm oluyor. Ama şunu söylemek isterim; 40 yaşındayım ve son bir kaç senedir özellikle hayatımda kendimi zirvede hissediyorum. En sosyal olduğum, en özgüvenli olduğum ve her bakımdan kendimi mükemmel hissettiğim zamanları yaşıyorum.
valla bu yalnızlığı koruyabilmek için çok emek sarfediyorum
Ben bu aralar gerçekten çok yalnızım ve biraz da sıkıldım ama bir yandan da eskisi kadar vakit geçirmek istemiyorum artık kimseyle.
ilk cevap inanılmaz haklı. yalnızlık var yalnızlık var. alone var lonely var yani. paran yoksa lonely oluyorsun depresyonun dibine giriyorsun. param varsa lonesome cowboy olup alemin kralı oluyorsun. Ye iç gez toz, insan ihtiyacın olmuyor. dışardan bakınca yalnızsın ama rahatsız eden bir durum yok ortada.
evet, asıl sorun ise yeni insanlarla tanışmak çok zor geliyor, yalnızlığı da sevmiyorum.
Yalnızlık en büyük korkularımdan biridir. Yaşlandığımda yalnız kalacağımı bildiğim için yaşlanmak da istemiyorum. Tek dileğim elim ayağım tutuyor halde kimseye muhtaç olmadan ölmek ya da ölebilecek fiziksel sağlığa sahip olmak.
Şu an yalnız olduğumu düşünmüyorum, arkadaşlarım var, çok başka kafalarda arkadaşlarım var bu da güzel bir şey;
Sahilde oturmak istediğinde de,
Konsere gidip eğlenmek istediğinde de,
Yemek yiyip içmek istediğinde de çağıracak birileri var hayatımda.
Ufukta bi 10 yil yalnizlim var sonra ailemin yanina doncem umarim
yalnız hisseden küçük bi yere taşınsın. herkesin birbirini sevdği güvendiği bir yere.