Merhaba ben 33 yaşındayım. Uzun zamandır da işsizim. Boktan bir çocukluk ve ergenlik geçirdim. Annemden çoğu sefer sevgi ve saygı görmedim. Benle abim ve ablam arasında epey davranış farklılığı var annemin. Bana rahatlıkla sinirlenebiliyor hatta bazen küçümsüyor. Ben çocukken de öyleydi. Çirkin de bir çocuktum başarılı ve hakkımdan gelebilen biri de değildim o yüzden sevilmeye layık görülmüyordum sanırım. Yaşım da belli o da artık değişecek değil ama yine de kahrediyor beni. İşim gücüm rast değil, onlarla yaşamak zorundayım ve zorlanıyorum. Velhasıl biraz dert yanmak istedim.




 

Çok zor bir durumdasın. Zorlandığında haberin olsun ki neredeyse herkes bu durumda zorlanırdı. Umarım işler daha bir istediğin şekle gelir.

Hayatın o alanında tecrübem, bilgim çok az o yüzden belki çok aptalca bir soru olacak soracağım. Neden herhangi bir asgari ücret ödeyen işe girmiyorsun bu işsizlik süresince? Üç harfli markette çalışmak, garsonluk, bulaşıkçılık veya aklıma gelmeyen bunun gibi işlere?
Böyle bir işin sana vereceği tek şey para değil.
Sabah uyanmak için bir sebep, faydalı olduğun hissi, insanlarla sosyalleşme, evdekilere için her zaman müsait olmama vs.

Böyle bir adımın hayatında olumlu yönde bir fark yaratacağına inanıyorum.

michael_knight

konfor alanından çıkmalısın. işsizlik konusunu hallet önce. fiziki olarak güçlüysen ben olsam inşaatta işe girer bir ustalık öğrenirdim. kendim mimarım ama okuma imkanım olmasaydı kesinlikle demir ustası olurdum. dehşet para kazanıyorlar. para kazanırsan hem mentalin toparlanır hem de ailenin davranışları değişir emin ol.

xrated

Dendiği gibi Hizmet sektöründe her zaman iş bulabilirsin. Yaşın tipin tamamen önemsiz iş hayatında. Paranı kazanıp Kendine yatırım yapma vakti gelmiş artık. Ailene kızmayı, kendine acımayı bırakmayı öğrenmek için terapi alabilirsin kendi maaşını kazanınca. Terapi sonrası kendine gelmiş ve ne istediğini biliyor olursun. Geçmişte ve şimdi ailenin sana nasıl davrandığı, seni ne kadar üzdüğü senin için önem sırasını yitirecek, seninle ilgili olmadığını, onlarla ilgili olduğunu anlayacaksın. Sonra özgürsün kanki hala aynı evde yaşasan dahi. Kendini iyileştir ki kendine göre bir partner bulabil sonra. Bir adım at hepsi çözülür arka arkaya

hasmetizm 2046

saygı ve sevgi çok farklı şeyler, siz ikisini de görmediğini iddia etmişsiniz ama açıkçası normalde çevrenizin ya da burdaki insanların söylemeyeceği bir şey söyleyeceğim: 33 yaşında ailesiyle yaşayan işsiz birisine annesi bile saygı gösteremez.

travmatik geçmişiniz, sevgi görmeyişiniz (33 yaşında nasıl bir sevgi tanımı olur bilmiyorum) vs. üzücü. ama gerçekten oturup bir de annem bana farklı davranıyor, bana saygı duymuyor diye düşünmemelisiniz. çünkü şu anki şartlarda ister istemez saygı duyamayabilir. biriyle kan bağı olunca köksüz bir sevgi olur ama saygı olmaz. seri katilin annesi onu sevebilir mesela hala içten içe, ama saygı duyacak hali yok. (uçuk bir örnek oldu ama)

onların evinde, onların parasını yerken 33 yaşında kocaman birisi olarak gelip ekşi duyuruda yeterince saygı görmüyorum diye yazmamalısın gibi hissediyorum - bilmiyorum. bence bir an önce inşaat ameleliği, taksicilik dahil para kazanıp hayatınızı yoluna koyun.

gitdaddy

Benim annem de beni çok beğenmez. Bir dönsün aynada kendine baksın herkes önce.

sekizdokuzon

türk toplumunda çok yaygın bir şey bu, size özgü değil. para, iş, statü -maalesef. kendinizi annenizin ya da başkalarının bakış açısına göre değerlendirmeyin.

deartheodosia

Sana git, şurada is bul diyenlere bakma. Sen işe girmek istesen de seni zaten almayacaklar. Uni mezunu bu is begenmez diyecekler.

İssizligin dibini gormus, terapi almis biri olarak seni anlıyorum ama bu senin suçun değil. Ne desem sana teselli de değil. Emektar bi issiz olarak yazdim.

Sevdigin, senin kafani dagitacak bi is bulursan yap, karsina cikan seyleri değerlendir.

Kahvedesu
1

mobil görünümden çık