Ateist arkadaşlar haksızlığa uğradığınızda nasil rahatlıyorsunuz?
Böyle durumlarda ne düşünürsünüz? ve nasıl rahatlarsınız?
Kendimi, olmayan bir alternatif boyutta yaşayacakları olası ceza ile avutmak yerine haksızlığa bağlı olarak intikam alıyor ya da yoksayıp geçiyorum. Haksızlık değil, kanunsuzluk varsa zaten hukuki yollar.
Dindar bir insandan cok da farkli oldugunu dusunmuyorum. Birileri bir sey yapmissa size, birileri size bir sey yapmistir. bunun cezasi olup olmamasi sizi rahatlatir mi emin degilim. Hakkinizi ararsiniz alamazsaniz uzulursunuz, zamanla gecer. Yukarida dendigi gibi kanunsuzluk baska bir sey.
Dindar bir insan ulan cehennemde gorursun sen diye kendini rahatlatiyorsa bu da baya enteresan cunku bunu yaparak aslinda gunah islemis olur. Sen mi karar veriyorsun kimin cehenneme gidecegine veya neyin gunah olup olmadigina da boyle bir hukme variyorsun da rahatlama yasiyorsun? derler adama.
nawar + 1
ayrıca inançlı insanların da ahirette nasılsa cezasını görecek diyerek kendilerini teskin edebildiklerini ve rahatladıklarını sanmıyorum. sadece teskin etmeye çalışma olarak gözlemliyorum.
soru saçma geldi. asıl o kişinin ahirette cezasını bulacağına inanarak nasıl rahat ediyorsun? sonuçta şu anda sana bir kelek yaptıysa şu anda cezasını çekmeli değil mi?
“İftiraya uğramam ya da aldatılmam bireysel olarak benim suçum değil, onların karakterleri ile ilgili bir meseleydi” anlayışıyla önce kendi özgüvenimi, moralimi toparlarım. Herhangi bir intikama kafa yoracağımı sanmıyorum hayat filmlerdeki gibi işlemiyor.
Bir de şahsi görüşümdür, öte dünyada her şeyin karşılığı olacak ya da ilahi adalet mantığı insanları daha çok hırsa/bilenmeye ve her daim tetikte olmaya itiyor. Asıl hiç olmayacak bir şeyin hevesle beklenmesi, insanı daha çok yıpratıp yapması gereken faydalı işlerden alıkoyacak bir şey. Bu yüzden iyisiyle kötüsüyle her şeyi göğüslemeli ve onlarla barışmalı. Hayatta başımıza kötü şeyler de gelecek. Bunları bir tek biz yaşamıyoruz.
ne yazık ki hayat adil değil. böyle kabul edip, hayatınızı buna göre yaşamanız lazım.
yasal olarak ya da toplumsal baskı ile adalet bulabilirsiniz.
bu olaydan kendinize bir ders çıkartıp, kendinizi geliştirebilirsiniz.
başkaları da aynı şeyleri yaşamasın diye çalışabilirsiniz.
Heykelin yontulması gibi, darbe almadan esas seklimizi almıyoruz. Ateist değilim ama teist de değilim. Deistspor diyelim.
Böyle dünyanın düzenini sikeyim deyip devam ediyorum.
ben karşıdaki kişiye göre tavır alırım. şayet çok müslüm biriyse falan ayağın ilk takıldığında aklına ben geleyim derim. yani açıkça ah ettiğimi bildiririm. hakkımı asla helal etmeyeceğimi de bildiririm. allah kalbine göre versin, karşına hep senin gibiler çıksın derim. sonuçta adam hak geçmesi denen şeye, bedduaya falan inanıyor. rahatsızlık veririm yani.
karşıdaki böyle şeylere inanmıyorsa yerine göre tavrım değişir ama tam olarak şunu yaparım diyemem.