10 yıldır aramızdan su sızmayan ve ailemize kadar tanıdığımız bir arkadaşım vardı. Aynı iş yerinde değiliz ama aynı sektördeyiz. Bu kişi 2 sene önce bana çok büyük bir kazık attı. Sağlığımla ilgili bir konuda elinde güç olmasına rağmen tüm işlemlere engel oldu. Bu sağlık meselesi, çocuk sahibi olmakla ilgiliydi. Detay vermek istemiyorum.
Bu konuda yanımda olmayı bırakın, üstüne tekme attı. Ki o güç konumuna da benim çevrem sayesinde geldi. O gün bugündür denk geldiğimizde selam bile vermiyorum. Bugüne geldimizde benimle yakın olan arkadaşlarımın onunla yakın olması da beni incitiyor. Profesyonel hayatlarına karışamam ama benimle tatile giden, yiyen içen ve durumumu da bilen kişilerin onunla kakara kikiri yapması canımı sıkıyor ve bu insanlarla da görüşmek istemiyorum. Onlara söylediğimde “ne var canım, üstünden kaç sene geçti, hala orada mısın?” diyorlar. Ama ben onunla bağlantılı insanlarla bağlantılı olmak istemiyorum.
Sorularım:
1. Sizce beni ne rahatsız ediyor? Rahatsız olmam normal mi? O insanlarla güzel vakit geçiriyorum aslında ama sanırım benim muhabbetimden ve yeteneklerimden bile beslenmelerini istemiyorum. İkili oynuyorlarmış gibi geliyor ve rahat edemiyorum artık.
2. Bu durumu aşmak için ne yapmalıyım? 2 senede geçer zannettim geçmedi. Terapiye gidiyorum geçiyor ama sonra tekrar geliyor.
sorularını okumadım sevgili Mirabel ama sana ben kendi fikrimi söyleyeyim.
en önce sen geliyorsun.
en üste kendini koy.
eğer o insanlarla görüşmek seni yaralıyorsa görüşme.
eğer o insanlarla görüşmek sana travmalarını hatırlatıyorsa görüşme.
milletin sana ne dediğini umursama.
üstelik senin travmaların için "aman canım hala orada mısın" diyen kişilerle zaten görüşmesen de olur.
üstelik, bence sen haklısın.
güveniniz sarsılmış, konuyu bilmemekle birlikte çocuk sahibi olmak diyorsunuz ve sanırım travmatik bir olay var.
rahatsız oluyorsanız oluyorsunuzdur, normal mi anormal mi sorgulamayın bence. bana göre çok normal mesela ama arkadaşlarınıza göre anormal gibi görünüyor.
yine rahatsız oluyorsanız bu kişiyle görüşen arkadaşlarınızla da aranıza biraz mesafe koyun, kendinizi tartın. eğer halinizden memnunsanız devam, arkadaşlıklarını özlüyorsanız da o zaman tekrar gözden geçirirsiniz.
Rahatsiz oluyorsaniz gorusmeyin +1
Ancak bununla beraber sunlara bakmak iyi gelebilir;
Kalbiniz kirilmis, incinmissiniz. Bunu sadece siz degil baskalari da gorsun ve anlasin istiyorsunuz. Yani gorulmek istiyorsunuz gibi geldi bana. Bu cok insanca. Once bi kendinize sefkat gosterin. Bence cok zor bir olay olsa gerek yasadiginiz. Belki bu ihtiyaciniz, size bu kazigi atan kisinin sizi ne kadar kirdigini gormemesinden kaynaklaniyordur?
Bir diger nokta, ben kustum o da konusmasin, dilegi genellikle bagli degil bagimli iliskilerde olur. Siz boylesiniz ya da bu olay bunu yansitiyor kesinlikle demiyorum, dedigim gibi hislerinizi kimse inkar edemez. Ama illa bir seye bakmak istiyorsaniz yasaminizin baska alanlarinda, baska iliskilerinizde bu sekilde bir egilim var mi ona bakabilirsiniz.
Son olarak, yeteneklerimden muhabbetimden beslenmesinler istiyorum demissiniz. Bu da gorulme ve ayrica takdir edilme, degerim bilinsin, deger gorme ile ilgili olabilir. Sizde bir yansimasi var mi, ona bakabilirsiniz. Terapistiniz en dogru yolu gosterecktir.
Ayrica arkadaslariniz ikili oynamiyormus gibi geldi bana, yani size yalan soylemiyorlar (benim ikili oynamaktan anladigim bu), gorusuyorlar bilginiz dahilinde ve buna iliskin konusmussunuz. Neden boyle nitelemek ihtiyaci duydunuz onu da dusunebilirsiniz. Zira o kisiyle gorusmemek sizin siniriniz, onlarin degil. Sizin kendiniz icin koydugunuz sinira onlar da uysun istiyorsunuz. Elbette isteyebilirsiniz, sizin karariniz ama buralara bakmak bir seylere yardimci olabilir.
Ghosting yapmadan, bahane üretmeden taraflarını seçmelerini iste. Bitaraf olan bertaraf olur de.
bence rahatsiz olman normal,
bizim is yerindeki bir problemden dolayi arkadaslardan birine, benimle is disinda birsey konusma diye tavir aldim. onlarin aralarindaki problem beni ilgilendirmez ama onun digerine yaptigi hareket o kisinin karakterini gosterir.
ileride onlar iyi olsalar bile beni baglamaz.
tavrini koymayan insanla da merhaba-merhaba dan ileri gorusmem cunku guvenmem.
ama bir suru degisken var, belki o arkadaslarin o kisinin arkadasligina bir sekilde muhtac, is icin, vs. vs.
Ayrıntı bilmeden yeterince doğru ve adil bir değerlendirme yapamam ama onunla kikirdeyenlere kırılman incinmen haksız değil, durumumu biliyorlar diyorsun, yine ayrıntı öğrenme ihtiyacı duyuyorum ama bu kadar ağır bir şey yaşadıysan sen değil o kikirdeyenler yanlıştır bence.
Arkadaşlarınız ikili falan oynamıyor. Size göre haklı sebepleriniz olduğunu düşünüyor olabilirsiniz. Gerçekten haklı da olabilirsiniz. Ama kimsenin kiminle görüşüp kiminle görüşmeyeceğini belirleme hakkınız da yok. Bugün bu kişi ile diğer arkadaşlarınızın görüşmesi sizi rahatsız ediyor, yarın belki de bir başka ortak arkadaşınızla görüşmek istemeyeceksiniz. Ne yani, tüm arkadaşlarınız sizin hassasiyetlerinize göre mi hareket edecek, sosyal çevresini belirleyecek. Bu size gerçekçi geliyor mu?
@hacirotti: olabilir hocam. En iyisi iş hayatındakilerle arkadaş olmamak ama bizim sektör küçük ve herkes birbirini yedekliyor işim düşer diye. Benim spektrum bozukluğum var strateji yapamıyorum.
Ona hak veriyorlarsa benimle konuşmasınlar hiç sorun yapmam yemin ederim. Söylüyorum da onlara. Ama işleri bana da düşer diye beni de yedekte tutmak istiyorlar. Ben bu kadar stratejik ve politik yaşayamıyorum. Yoruluyorum, enerji kalmıyor.