etrafımda o kadar çoğaldılar ki; kumar yüzünden hayatı kayanlar. şimdi de çok sevdiğim biri eşini affedip affetmeme konusunda kararsız. biz affetme dedik ama seviyor. vasiliğini al üzerine dedik onu da yapmadılar. sanırım tekrar deneyecekler. çocukları yok bari. sizce değişir mi bu adam, başta kendini inkar ediyordu şimdi kabul ediyor. düşün 1 gecede 300 bin kaybetmesine keyfim kapatırım diye kılıf uyduruyordu, şimdi de büyük hatam asla olmamalıydı diyor. bu da bir şey..
edit: milyara takılmayın siz neyse düzelttim.
Bırakmayı istiyorsa bırakır ama bağımlılık dediğimiz bir kere bıraktım tamam bitti demekle bitmiyor. Belki bir hafta belki bir yıl sonra tekrar kumara başlayabilir. O risk her zaman mevcut ne yazık ki. Bir süre devam eder sonra yine bırakır ya da bu sefer bırakamaz. Tamamen iradeye bağlı.
Arkadaşım var. Daha büyük sorunları olunca kumarı unuttu.
Kusura bakmayın sorunuza tam bir cevap olmadığından ekleme yapıyorum. Çevremde kumarı bırakan biri var. Defalarca bıraktı, defalarca tekrar kumara döndü. Eşi ve ailesi perişan oldu. Kardeşleri mallarını satıp borçlarını ödedi. Büyük borçlar yapıp tövbe etti. Borçları kapatınca tekrar kumar oynadığını öğrendiler. En sonunda eşi dayanamadı ayrıldı. Koskoca adam anne babasının evinde göz hapsinde yaşıyor şu an. İşe bile göndermiyorlar.
kesinlikle isteyen bırakabiliyor insanlar madde bağımlılığından kurtuluyor kumar ne ki? çok yakın arkadaşım siteler üzerinden dahil sürekli kıbrısa gidip gelen birisiydi öyle çok büyük paralarla kayıpları falan yok ama şimdi yürü gidelim desem gitmez. bırakamayanların nasıl bırakamadığını anlamıyorum ben de. 30 yıllık sigara tiryakisi sigarayı bırakıyor. çok geçmiş olsun.
kumardan para kazanacağını düşünen net maldır. o yüzden o maldan bir şey olmaz.
Yenen vardır da yenmek isteyen oldukça az. Kabul etmek işin en zor kısmı. Ben ilişkimi kestim daha yeni kumara düşmüş bir arkadaşla. Her türlü bağımlı ile takılırdım kumarcılar hariç. Ben de bir bağımlıyım açıkçası. Ara ara dönüşler yapıyorum hala. Bağımlılıktan uzak durmaya alışma süreci ne kadar zorlu geçerse geçsin çektiğim sıkıntıları bir süre sonra unutup geri dönüyordum çünkü sıkıntı çekerken bilinçli olarak kendimi ve çevremi izlemiyordum ve bağımlı olmaktan da utanıyordum. Son uzaklaşma deneyimim 3 haftalık zorlu bir süreçle geçti, tüm duygularımın ve düşüncelerimin farkındaydım, yaşadığım konforsuzluk hissi, değersizlik deneyimi yaşamam ve çok acı çekmem, insanlarla iletişimim vb hepsini gözlemledim kendimde. Yaşadığım acıyı ve çektiğim zorluğu biliyorum artık, çevreme olan etkisini de biliyorum. Bu noktadan sonra kendime ve çevreme ne kadar saygı ve sevgi duyduğum ile ilgili olarak bağımlılığımdan uzak durma süremin artacağını biliyorum. Hayat bazen istediğim gibi gitmiyor, beni tetikleyen çok fazla olayla karşılaşabiliyorum, seçim şansım olduğunu biliyorum, bağımlılık yerine koyabileceğim bir çok şey olduğunu da biliyorum, hayatımı güzelleştiren seçimleri yapmayı deniyorum her gün. Doktorumun söylediğine göre ben henüz 3,5 yaşındayken oluşan bakış açımla mücadele ediyorum her gün. Utançlarımı paylaşmak, eylemlerim ve sözlerimin sorumluluğunu almak, karşılıksız gönülden yardımlarda bulunmak ve kendime özen gösterip Sevgi duymak beni sağlıklı yolda tutuyor. Sadece tek bir hayat şansım var ve bunu güzelleştirmek sadece benim elimde. Pes etmeyi düşünmüyorum, kendimi geliştirmeye ve hayatın tadını çıkartmaya devam ediyorum.
Bağımlı arkadaşlara tavsiyem utançları ile yüzleşmeleri ve paylaşmaları, sizi dinleyecek kimse yoksa bana gelin gençler empati vereyim size, kendinizi tanıyın ve ne istediğinizi belirleyin, gerçekçi bir adım atmak için ihtiyacınız olan şey neye ihtiyacınız olduğunu çözmektir.