Benim yok. Bence artık hiç kimse hayat dolu değil.
Dün bi tane teyze gördüm, pembe saçlıydı. Kulak üstü kulaklık takmış biraz dansımsı hareketlerle yürüyüş yapıyordu bostanlı sahilinde.
Babannem. Dedemi çok genç yaşında kaybediyor, sonra hep yalnızdı ama hep çok sosyaldir. Arkadaşlarıyla dışarı çıkar, gezer, yer. Düğün vesaire oldu mu dans etmeyi çok sever. Dedem aklına geldi mi hemen gözleri dolar, ama hemen "çok şükür çok güzel günlerimiz oldu" der. Kendine özen gösterir, saçları bembeyazdır ama modern bir kesimi var. Ojelerini ve rujunu eksik etmez. Sağlık sıkıntıları çok, şikayet etmeyi de sever yeri geldi mi ama bir şekilde "çok şükür"e bağlar. İdolümdür. Canım babannem <3
@fotrsapka, en sevdiğim babane türü.
Öyle insanlar şehir hayatında olmuyor genelde. Şehirlerin kaosundan uzak sade köy hayatında oluyorlar.
Ananem 87 yaşında küçük bir ilçede yaşıyor. Her gün bahçede sabah Ocak yakıp kahvaltı çay yemekler vs orada pişiriyor. Sevilen bir karakter kendisi, komşuları sebze meyve getiriyor evine her gün. Ivır zıvır özel işlerini yaptırdığı köylüleri troller genelde, komik küfürler edip herkesi güldürmeyi de seviyor. Tombik, hayat dolu neşeli bir kadın. Yaşıt komşuları da çok var mahallede, hepsi çok troll tipler. Eşimle o ilçenin sokaklarında boş boş gezip eski Rum mimarisi evleri köprüleri incelerken ananem gibi kadınlar laf atar evine davet eder bazen. Tanıdık çıkıyorlar zaten hep. Eşlerini kaybetmiş yaşlı bekar kadınların hayat sevgisi çok daha yüksek kişisel gözlemim. Enerjilerini seviyorum açıkçası
@hasmetizm 2046, ben bile sevdim öyle anlatmışın ki.
Hüsnü amca vardı üst komşum. Eve geldiğimde kapı koluna asılı taze soğan ya da salon zemininde camdan atılmış taze fesleğenler bulabiliyordum.
Apartmanın arka tarafında kullanılmayan bir arsada portakal ağacı vardı, beni gaza getirip tırmandırmıştı, 10 haneye 1 haftalık portakal dağıttık ahahaha Hayat dolu denemez belki ama ilginç bir karakter kendisi. Sigara içmeye apartmanın önüne inerdi akşamları, camda yakalarsa beni lafa tutardı. Felsefe öğretmeniymiş, 80 lerde İstanbul'da yapılan bir öğretmenler sıralamasında 24. olduğundan falan bahsetmişti :D Taşınmak zorunda kaldım ne yazık ki, o yüzden geçmiş zaman ağırlıklı bir yazı oldu :V
Anneannem vardı ta ki 1 sene önce dedem ölene kadar.. Ondan sonra pişmanlıklar, keşkeler derken o enerjisi giderek söndü.