Eskiden çok arkadaşım vardı, yerimde durmazdım sürekli Bi aktivite VS. Hepsini çıkarttım hayatımdan. Bazen ben de düşünüyorum, ölsem cenazeme heralde maksimum ailem dahil 10 kişi falan gelir özel hayatımdan.
Acaba yeni çevrelere mi girmeyi denesen? Çünkü gerçekten hep sen arayıp buluşma ayarlamaya çalışıyorsan orada bir arkadaşlık yok sanki. Aylardır aramıyorlarsa arkadaşlık değil o. Benim bir arkadaşım var biz sürekli iletişim halindeyiz. Telefonla her gün konuşuruz, telefon olmazsa mesajlaşırız. Geçmişte var olan bir arkadaşımla ise bağlarımız koptu. Geçen gün iki kelime mesajlastik sadece. Aslında onu da çok özlüyorum ama çok uzun zamandır görüşmedik. Bazen olur böyle, arkadaşlıklar biter, başka arkadaşlıklar başlar. Ben onunla bir buluşma ayarlayım bari :)
Benim de bütün dostlarım kırkım çıktığında haberi olacak insanlara döndü maalesef. Bazen de böyle olması gerekiyor sanırım bazı konularda.
Benim de neredeyse sıfır (0)
Bir kaç iş arkadaşı hariç. Sevemiyorum arkadaşı arkadasliklari pek bana göre değil gibi. Tabi asosyallik de var. İnsan bir de bu yaşam tarzına alışınca keyif alınca bir daha diğerleri gibi olması çok zor oluyor. Bazen sağda solda birileriyle tanışıyorum orada birkaç saat tahammül etmek bile dünya kadar zor geliyor bana
