Benim lisans bitirmiş olmam. Bu konuda dertliyim. 2 yıllık bir bölüm okuyup atanmayı seçmediğim için çok büyük pişmanlık yaşıyorum. Üniversitede matematik bölümünü bırakıp makine müh. kazandım, bitirdim. Bir de üniversite kazanmak için kaç kez çalıştım. Resmen yıllarımı boşa geçirdiğimi hissediyorum. Bunu kesinlikle potansiyelim olmadığı için söylemiyorum. Lisede, üniversitede integral sorusu çözen, matematikten geometriden 100 alan insandım. Ama şu an istediğim konum tamamen huzurlu bir memurluk ve bunu yapmak için aslında bırakın integrali, iki yıllık bir bölüm okumak yetiyor. Bulunduğum noktada kimsem yok. KPSS çalışırken de olmayacağını hissediyorum. İç dökme sorusu oldu. Teşekkür ederim.
hicbir sey. annemle ettigim kavgalar keske yasanmasaydi diyorum sadece.
benim de bircok kisi gibi universite sirasindaki secimlerim ve goster(me)digim efor konusunda pismanliklarim var.
Senin sorunun bana 4 senelik okul bitirmekmis gibi gelmedi bana. KPSS ile ugrasmaya su an elin gitmiyorsa 2 senelik okuduktan sonra da gitmeyecekti. Zaman yolculugu yapip cozebilecegin bir durum degil bu. Bir de 2 senelik okuyan herkes sanki otomatik rahat bir ise yerlesmis gibi yazmissin Mantik hatasi bu, survivorship bias olabilir tr.wikipedia.org
Güzel bir ayakkabı bulmuştum sonra alırım diye almadım, almak isteyince bedeni bitmişti bir daha da bulamadım piyasada.
Truenorth+1
Abi senin pismanliginin sebebi bölüm okumuş olmak falan değil. Hatta geçen Amerika'da bölüm okumamış üniversitenin önemi yok falan diyordun. Senin şu an yaşadığın hayata tepkin var ve bunu üniversite eğitimi ile iliskilendiriyorsun. Da bunun sebebi senin kötü yerlerde calismis ve çalışıyor olman. Benim iyi yerlerde çalışan mühendis arkadaşlarım bir kere bile bunu demiyor. Senin pismanliktan öte karar verememe, hayattan ne istediğini bilememe, her ay başka bir fikir ile içinde bulunduğun cikmazdan cikmaya çalışma olayın var.
pismanligim; universitede ikinci yabanci dil avrupa dili secseymisim su an fransizca yaninda belki bir baska yabanci dil de(ingilizce disindz) biliyor olurdum.
hayatımı insanları mutlu etmek üzerine inşaa etmiş olmam.
hayatım boyunca erkeklere çok fazla müsammaha göstermiş olmam. bu ve bir kaç farklı sebepten dolayı terapiye gidiyorum, ve kendim hakkında öğrendiklerim midemi bulandırıyor, başımı döndürüyor. keşke bugüne kadar yaptıklarımı yapmasaydım, kendimden verdiğim ödünleri verip eksik kalmasaydım,l. geçmişte bu kadar çabuk ilişkilere başlamasaydım, beni üzmelerine ve istemediğim şeyleri yaptırmalarına izin vermeseydim. aklımın ucunda her zaman bir korku var. onu yenebilmeyi umuyorum.
F4 İstanbul' da iken gitmemek.
İş hayatının karmaşası seni çok mu yoruyor, bitkin mi hissediyorsunuz? Mutsuz bir tavşan timsah olmak isteyebilir ama ihtiyacı olan havuç ile arasını düzeltmektir. Pişmanlığınız size bir ihtiyacınızı hatırlatıyor. Buralara odaklanıp çözüm aramak güzel bir adım olacaktır. Pes etmeyin
abi neden herkesin farklı olabileceği düşünülmüyor, demek ki size göre değilmiş pişman olmuşsunuz çok da haklısınız bana göre.
tıp okuyup pişman olan var, ona gidip şu ünlü doktor olabilirdin o zaman başka olurdu demeye benziyor bu. ya da bilgisayar mühendisine bill gates olabilsen böyle olmazdı gibi.
bu hayatı istemeyip memur hayatı istiyorsanız(ki türkiye'de gayet mantıklı) kpss olmayacak şey değil öss'ye göre çok daha az rekabetçi bir sınav.
benim pişmanlığıma gelecek olursak çok fazla düşüncesi 5 para etmeyecek insanın yaşına hürmeten bir şey biliyordur diye sözlerini kaale almam.
17-27 arasını komple değiştirmek isterdim. Üniversite ve arkadaşlık, ilk iş seçimi vs komple boydan boya bu 10 yıldan pişmanım ama tabi belkide şu andaki beni bu 10 yıl yaptı onu da bilemiyorum ama şu an bakınca dümdüz salakmışım.
Şu an 31'im.