Not: profesyonel destek alıyorum ancak aynı durumda olanların hayatlarını merak ediyorum.
ben
ehehe
mesela şu anda işim varken buralarda takılyorum. vekendi işimi yapıyorum, maaşlı çalışan deiğilim yani işten kaytarmak diye ibşiy yok.
farkındalığın artması zaten çok faydalı, yani daha az önce yine dağıldım diye düşünüyodum.
bir de ben bebek emziriyorum biter bitmez ilaca başlamayı bir de onu denemeyi dğşğnğyorum.
pomodoro, kahve, farklı ortamda çalışmak, uyaran sayısını azaltmak veya cafede arkadan gürültü gelirken çalışmak, saallanan koltuk vs gibi vücüdün ibr yerini hareket ettirerek çalışmak.
DEHB yakını olarak verebilecğim en büyük tavsiye sitanbul gibi hareketli ve stresli bir büyükşehirde yaşıyorsanız hayatın daha yavaş yaşandığı sakin bir yere taşının. Bunun haricinde bir iş bitmeden başka bir işe geçmeyin ve sürekli not alın.
Yazmazsam hiçbir işi yapmıyorum. İlla yapılacaklar listesi olacak ve ben ona yapınca tik atacam. O zaman her işi yapıyorum. Bi de sosyal hayatı sıfıra indirip film dizi müzik podcast bunları bırakıp "sıkıldıysan kitap oku, enerjin varsa evde spor yoga yap" modunda takılırsam hayatımın düzenine odaklanmak daha kolay oluyor. İnsanlarla görüşünce dengem bozuluyor.
Ben bu konudan cok muzdaribim. Akademik hayatımı olumsuz olarak çok etkiledi. Güya yaş ilerledikçe geçiyor deniliyor ancak 37 yaşındayım bir gram azaldığını görmedim. Profesyonel destek de almaya çalıştım, ilaç tedavisini de denedim ancak kayda değer bir faydası olmadı. Bir yandan çırpınıyorum bir yandan da kabullenmeye başladım artık benden olmuyormuş kafasına giriyorum kabus gibi. Yani yaşamayan bilemez 10 sayfayı 1 haftada okuduğumu biliyorum ancak ilgimi çeken bir konu olduğu zaman yemek yemeyi bile unutuyorum. Biraz içimi döktüm, tedavisini bulsam evimi arabamı satarım :(
Teşekkürler arkadaşlar fikirleriniz için.
Dehb olduğumu çok geç fark ettim ve sonrasında gerçekten bir aydınlanma yaşadım, diğer insanlar böyle değil miymiş, bu benim tembelliğim değil miymiş diye.
İş yerinde işlerimi bir şekilde halledebiliyorum genelde, son günde bir haftalık işi yaparak ama hayatın her alanında sorun yaratıyor, yapmak istediğim kişisel projelerin hiçbirini bitiremiyorum, okul hayatım tam bir eziyete döndü, uzun yıllar bitmedi kaldı öyle.
İşlerimi yapamamam depresyona, depresyon da daha fazla iş yapamamama sebep oluyor ve bu çok yorucu olmaya başladı bir yerde artık.
Neyse içimi döktüm biraz da, teşekkürler yeniden düşüncelerinizi paylaştığınız için.