Cuma günü toplantida müdürümle uzun bir tartismaya girdim ve bu sene gerceklesen terfilerde haksizlik oldugunu düsündügümü söyledim. Tartisma sonrasi bir cözüm bulunmadigi gibi ikimizde bir sonuca varamadik. Bu gibi durumlarda is yerinde gerceklesen tartismalari kafamdan atamiyorum. Bütün hafta sonu kafamda tek bir sey vardi, hic bir sekilde kendimi rahatlatamadim. Üzerimde hafif bir soguk alginligi gibi bir üsüme, terleme, gözlerde yorgunluk,kafada agirlik ve gögsümün üstünde bir agirlik var.

Bu gibi durumlarla nasil bas ediyorsunuz? Bu tarz tartismalara girip sonrada hayatina oldugu gibi devam eden (biraz da kendini kolayca kandirabilen) vurdumduymaz insanlar var bu insanlar bunu nasil basariyor?


 

Biraz yapısal bir durum kimisi gamsız oluyor kimisi çok şeyi kafaya takıyor. Bunun bir formülü olduğunu sanmıyorum.

Rahatlamak için belki meditasyon yapabilirsiniz ya da sizi mutlu eden şeylerle ilgilenebilirsiniz. Ama takıntı boyutundaysa bu durum psikologa gidebilirsiniz.

nuevo

öncelikle açık havada yürüyüş. o işe yaramadığında, benzer iş sorunlarıyla ilgili youtube'dan bulduğum meditasyon yöntemlerini denedim, daha iyi hissettirdi.

noxie

açık havada yürüyüş +1 ya da uyku

dedim ben sana

her tartismanin bir cozumu ya da sonucu olmak zorunda degil. siz siyah beyaz gibi odaklandiginiz icin boyle hissetmis olabilirsiniz. bence susmayip, rahatsizliginizi dile getirmeniz (saygi cercevesinde) bile gayet guzel. bu sekilde bakin, kendinize arka cikmissiniz. bu insanin kendine olan sevgisini ve saygisini arttirir zaten. buradan sonra, eger illa bir seyler degissin istiyorum diyorsaniz ve degismiyorsa is bakabilirsiniz, ya da soyledim rahatladim ve bir yere gitmeyebilir bu tartisma ya da istedigim gibi sonuclanmayabilir bununla da ok'im diyorsaniz o da bir secenek.
her turlu sorun ve overthinking icin meditasyon +1
genellikle objektif ve ciplak olarak sorun degil, sorunla ilgili kafanizza yarattiginiz hikaye sizi bu kadar yoran, onu farketmek icin meditasyon guzel bir yontem.

songforsomeone

Hocam iki hafta önce üstlerimle zıtlaştım şimdi hiçbiri benimle konuşmuyor ben ısrarla her gün günaydın demeye devam ediyorum çünkü vicdanım rahat. İki haftadır kendimi çok iyi hissediyorum, ortada bir adaletsizlik vardı ve sayemde o düzelmiş oldu.

Evet gözler üzerinizdeyken tartışmak insanı yıpratıyor ve insanın kafasını meşgul ediyor. Sesinizi çıkarmasaydınız bundan 5-10 yıl sonra şimdiki zamanlarınızı düşünüp “ulan şöyle bir olay vardı ben orda hakkımı savunamadım ya” diyeceksiniz. Bırakın biraz da başkaları kafalarına taksınlar. Sanki herkes çok doğru çok güzel davranıyor.

ruhen hastayim ben

ayni dertten muzdaribim. dunya maalesef adil bir yer degil. insanlar nasil bas ediyor diye sormak bence anlamsiz. cunku bazilarinin boyle dertleri yok.

bu semptomlar oyle meditasyonla, acik hava yuruyusuyle yada iyi uykuyla duzelecek seyler degil. vucudunuz boyle olaylari travmatik bir olay olarak algiliyor ve parasempatik sinir sistemizde agir etkileri oluyor.

mukemmeliyetci kisilik, sosyal anksiyete, cocukluk travmasi, karakter tipi vs.. bir suru sebebi olabilir; ama tek ortak noktasi var. bir gunluk sey degil. muhtemelen cocukluk, ergenlik, genclik doneminden suregelen bir sey. o yuzden tek cozum ya uzun sureli bir psikolog danismanligi yada boyle durumlardan kacinmak, sakinmak.

buenosdias
1

mobil görünümden çık