Bir keresinde artık bıkkınlıkla "ne yaparsan yap" kafasına girmiştim. Sonra aydınlanma geldi, gerçekten de ne yaparsa yapsın umrumda olmadığını fark ettim. İşte o an vazgeçtim desem yalan olur çünkü bir şeyden vazgeçmiş gibi de gelmiyordu. :D değişik bir his.
Kolay ve acısız görünüyor ama zor da bir şey aslında. "Bu geçen zaman niye geçti o zaman şimdi" diyorsunuz. Pandemideki 2 yılım şimdi nerde psikolojisi gibi.
benim şöyle uyguladığım bir mottom var
You must find courage to leave the table, if respect is no longer being served
illa kanlı bıçaklı olmaya gerek yok fakat artık insani olarak saygı görmeme eşiğindeysen, görmezden geliniyor iletişimsizlik duvarı örüldüyse masadan ayrıl :)
