"Keşke şöyle deseydim" hissi hemen hemen herkeste vardır.
Ben sadece bir kişinin farklı zamanlarda söylediklerine karşı gün içerisinde defalarca "keşke şöyle deseydim keşke böyle deseydim şunu da deseydim" diye düşündüğüm şeyleri sesli bir şekilde söylerken yakalıyorum kendimi.(kısık sesle)
Buna psikolojide ne deniyor? tırlatıyor muyum?
Psikiyatriye bir görünmeli miyim?
Kendi kendine konuşmayı veya sesli düşünmeyi kastetmiyorum. Belki de hepsi aynı şeydir.Yakın geçmişte olduğu özellikle belirteyim.
Yalnızken çoğu zaman sesli düşünürüm. Ağzımdan çıkanı işitip 2.kez filtreden geçirip farklı perspektifler yakalamak hoşuma gidiyor.
Ben sadece bir kişinin farklı zamanlarda söylediklerine karşı gün içerisinde defalarca "keşke şöyle deseydim keşke böyle deseydim şunu da deseydim" diye düşündüğüm şeyleri sesli bir şekilde söylerken yakalıyorum kendimi.(kısık sesle)
Buna psikolojide ne deniyor? tırlatıyor muyum?
Psikiyatriye bir görünmeli miyim?
Kendi kendine konuşmayı veya sesli düşünmeyi kastetmiyorum. Belki de hepsi aynı şeydir.Yakın geçmişte olduğu özellikle belirteyim.
Yalnızken çoğu zaman sesli düşünürüm. Ağzımdan çıkanı işitip 2.kez filtreden geçirip farklı perspektifler yakalamak hoşuma gidiyor.
sadece buna bakarak kimse net bir şey söyleyemez muhtemelen ancak bu gibi keşkeler depresyonun bir belirtisi olabilir.
Yada hiç ilgisi olmamakla beraber, aileden gelin bir düşünce biçimi olma durumada olabilir, örneğin ebeveynler sürekli geçmişi açıp keştelerle yaşayan bir kişiliğe sahipse bu durum bir düşünce tarzı olarak çoçuklarada geçebiliyor.
Gördüğüm kadarıyla bu tip durumlar türk ailelerinde oldukça yaygın ki, bunun bir sebebininde mükemelliyetçilik olduğun düşünüyorum.
Rao
1